de bloedbanen...
 

(Er ontbreekt iets aan dit gedicht en ik kan niet precies ontrafelen wat... hou niet van hoe het loopt.... hoop dat iemand van jullie het me kan vertellen) :

De bloedbanen die we
al jaren volgen
zullen stollen

De vierkanten die je
vanbinnen uithoeken
zullen rollen

En het wordt niet donker
als ik het licht uitdoof
Rechthoekig zonlicht schaduwt
me en ik wankel (en ik geloof

dat ik huil)

Ik vind de afbrekingen niet zo geslaagd, behalve dan het slot, waar ik het juist heel mooi vind uitkomen. Maar verder zou ik vor een andere vorm kiezen: dit doet enkel het ritme stokken.
De vierkanten die je
vanbinnen uithoeken
vind ik mooi. Dit soort verwoordingen zou ik erin laten, maar ik zou je gedicht in een andere vorm gieten.. ik denk dat dat het is wat er ontbreekt.

Rechthoekig zonlicht schaduwt ~ me en ik wankel (en ik geloof ~ dat ik huil)

is heel erg treffend, hoewel ergens niet soepel, die strofe. je bewoordingen die je gebruikt zijn mooi, de tweede strofe is de moeite van het herlezen waard. je laatste uitdoof - geloof, en ik wankel - en ik geloof, vereist oefening, misschien schort het daar ook wat aan. ik ben even te moe nog iets zinnigs te kunnen zeggen, maar het mag wel gezegd worden dat je gedicht gevoel heeft.

O, dank je, ik vond het eigenlijk een beetje een catastrofe. Ik denk dat ik af en toe wel wat woordspelingen kan maken, maar ze beter moet doen passen in het geheel. Zal dan nog eens nadenken over die laatste strofe.