Oma.
 

Gisteravond, diep in gesprek met mijn oma over de oorlog.
‘Liefje, wij aten bloembollen, dat is heel andere koek dan jouw sperzieboontjes nu.’
‘Ja, maar Oma, ik vind sperzieboontjes eigenlijk net zo vies als bloembollen.’
Toen zij mij het moraal vertelde -dat over al twee kanten aan zaten- begon ik het te begrijpen.
Helder als een glas kraanwater, 1945, Davidsstraat, Rotterdam.

We praatten nog uren verder, over de natuur, waar we van genieten konden.
Dat koolzuur niet lekker was om te drinken en dat we het liever gezond hielden, zonder gas.
Want aan gas had zij vervelende en bovendien nare herinneringen.
Ik keek in de spiegel, en zag haar –in haar pubertijd- en vond dat ze er mooi uitzag.
Haar mooie lange haren, en blauwe kijkers die zo glimmend de wereld inkeken.

‘Wat erg, ó wat erg was het toen ik hoorde dat vriendjes uit mijn klas niet terugkwamen.’
Op slag voelde ik de verschrikking van die suizende bommen boven Matenessebrug.
De afschuw van die vieze bloembollen, een blik op haar oude, gerimpelde huid.
Het onderduiken, niet voor haar geloof, maar voor haar eigen veiligheid.

Altijd zegt zij; ‘Meisje, pas je op? De wereld is zó groot, en soms heel gemeen.
Alles heeft twee kanten, maar na die moffen heb ik daar flinke twijfels aan.’
Zo is mijn oma. Twee–kanten-Oma.

Verliefd of niet verliefd.
Goed of slecht.
Kwaad en lief.
Vies en lekker.
Bang en vredig.
Versteend en ontspannend.
Hard of zacht.
Een dief of een gulle gever.
Kleurrijk of kleurloos.
Vol van bloemengeur of dor.
Spiegelend of glad.
Waterig of droog.
Lekker of afgruwelijk goor.

Zelf heb ik geen twee kanten. Ik heb er veel, soms teveel, en dan werken mijn hersens overuren. Buigen over woorden die mijn bui verwoorden en daarna verzachten.
Iemand kan gaan sporten, puzzelen, schreeuwen, maar ik schrijf.
Ik schrijf, ik leef, ik schrijf, ik typ, ik zing het uit!

Eindelijk heb ik door, dat ik geen twee kanten heb.
Ik ben driedimensionaal.



reacties gewenst,

liefs,
Petra.

Af en toe een beetje moeilijk te volgen en te begrijpen, plus een paar kleine schoonheidsfoutjes. Maar je uitsmijter is mooi, samen met het achterliggende idee. Een beetje verbeteren en het is een dijk van een stuk (Y) :)

Dank je wél Grimm!

Schoonheidsfoutjes?

Grammaticaal?
Of bedoel je die verschrikkelijk fucked up-te lining in het stuk.
In word ziet het er prachtig uit namelijk :eek: (y)


Liefs,
Petra.

Het is mooi neergezet, maar, ik zal even zoeken.

[mierennneukmode]
geen spatie voor de punt.

dat overal twee kanten aan zaten.

een spatie minder na het eerste streepje.

na het vraagteken een spatie, na 'soms heel gemeen' een punt en graag een nieuwe zin beginnen.

Twee-kanten-oma.

Ik zou al deze tegenstellingen recht onder elkaar zetten, dus iets als:
Verliefd - niet verliefd
goed - slecht
enzovoorts.

Misschien kan je van het streepje het woord 'en' maken, dan.

Geen fout, maar ene lekkere zin! (y)

Verder geen aanmerkingen.
[/mierennneukmode]

Mierenneukmode toegepast.

En nu je het lekker uitgebreid hebt beschreven, kom ik tot conclusie dat je het stuk alleen nog maar beter gemaakt hebt.


Dank je wel.

Liefs,
Petra.

:)

Staat er nog steeds één in, zie ik zo. Zelfs meer.

(haar*)
(na vraagteken een spatie.)

Liefs terug,
Grimmie.

Grimlachen, dát doe ik van je.

Er komt zo weer een nieuwe, maar ik moet er nog even naar kijken en dan mag jij hem keuren. :eek:

Liefs,
Petra.

na-apertje

postnoumaar :bloos: :p

hebbikalgedaangrimmeschijntjevanme :mad:

heb ik ook al voorzien van commentaar. Laten we verdergaan via PB :)

Wow Peet! Wat mooi!
Je hebt het in je scheettepeet.
Good job (y).

Liefs,
Mijns. ;)

hihi <3 dank je wel!

nu weer snel wat van jou :nono: !

Ik vind het erg mooi, nog zo'n stukje??? :D ??

Ik zal eraan werken, vandaag morgen en overmorgen genoeg tijd namelijk!

Ik ben alleen een beetje inspiratieloos, dus even de krant doorspitten en kijken wat me raakt bebeh <3

Ik zou 'pubertijd' voortaan spellen als 'puberteit'. :)

Hoewel volledig onlogisch, heeft ze wel gelijk ja. :D (n)