(gedichtj) Zoete emotie
 

Zoete emotie


Een sombere dag,
stortvloed van held're regendruppels...
krachtig stromend...
net als het gevoel.

Dat vage verlangen,
Intens, en toch wankelend.
Zoekend naar 'n moment van ontlading.
Het geeft glans aan het 'gewone',
laat alles schitteren.
Iets nieuws van binnen wordt losgewoeld
en bezorgd spannende rillingen....

Hierin wil ik mezelf verliezen,
laten mee stromen ...net als die regen -
die inmiddels opgehouden is.
Alleen een mysterieuze mist zweeft nog.
Onheilspellend drukt de lucht...
een zinderende gloed die dreigt ineen te storten.

Plots besef ik; Het is een illusie.




En, ist wat? Maar een pobeerseltje hor....

… doet het meestal niet zo goed gedicht. als het goed is heb je niet telkens die puntjes nodig om kracht bij te zetten. je gedicht is erg verhalend geschreven, dat is jammer. je leest het eigenlijk als een verhaal, dat telkens afgebroken wordt om het een gedicht te laten lijken. het gebruik van kortere zinnetjes doet het dan ook niet helemaal goed. toch is je woordgebruik niet slecht, de strofe van hierin…te storten bijvoorbeeld vind ik zeker mooi. wel zou ik er dan bijvoorbeeld onheilspellend drukt de lucht ~ een zinderende gloed ~ die ineen dreigt te storten van maken. het slot vind ik wat minder, je gooit in een keer eruit wat je het hele gedicht al had moeten zeggen. als je dat wilt, probeer het dan op een originele manier te verwoorden, of er iets treffends van te maken. succes verder :), altijd blijven proberen.

ej.
ja je heb gelijk...ergens klopt het niet helemaal. Zal nog eens verzinnen hoe ik het kan verbeteren, of gewoon helemaal opnieuw beginnen. Het is trouwens een van mn eerste gedichten, dus khoop nog veeeel te leren, wie weet :) In ieder geval tnx voor de opbouwende kritiek ;)