Leven?
 

Oudje, depressief, en verleden tijd.

Wie heeft gezegd dat het leven makkelijk is,
Het gaat niet over een nacht of kattenpis.
Ik zou een hartig woordje spreken -onbegonnen-,
Met degene die deze wereld heeft verzonnen.

Ik wil nu weer gevoel, merk dat ik huil,
Mijn lichaam lijkt een zware Griekse zuil
Dool erin rond, wachtend op morgenstond
Iedere ochtend pijn, niet hier willen zijn.

Hard van buiten, hard van binnen,
Er valt niet veel met me te beginnen.
Hulp, nee, ik ben al te ver heen,
'T leven bungelt, blok aan mijn been.

Voelen doe ik niet meer, genieten evenmin,
Mijn leven heeft eigenlijk geen zin.
Geen erkenning, warmte en geen gevoel.
Daarom was ik soms zo koel.

Ik moest hier wel weg, oud werd ik niet.
Jullie wisten dat, interesseerde geen biet.
Jullie spraken niet.
Over warmte, liefde, gevoel en verdriet.


Reacties gewenst!
Liefs,
Petra.

kattenpis.

't Leven

verder, puur op gevoel (opbouw ed. laat ik buiten beschouwing) vind ik dit minder dan je columns/verhalen, maar het brengt de boodschap wel over.
Het pakt me niet, though.

Eens met Grimm.

haha.

okay.

i get it:D