Punt.
 

Ik post dit hier omdat hij het misschien kan lezen.
Zo ja,
I'm so over you.
En ik walg van je.


Ik wist het al vanaf het begin.
Deed er niet veel mee,
maar ik wist het dondersgoed.
Je was zo lief, dacht ik.
Ondertussen naaide je me waar ik bij stond óf lag.
Pijn deed je me, en je wist het.
You knew it all along.

Je luisterde niet, en ik waarschuwde.
Jij sloeg, ik zat er maar wat bij.
Een zwak meisje maakte je van me.
Maar ik ben een vrouw, je kleineerde me.
Ik waarschuwde je, vaak genoeg.

Het moment kwam dat je jezelf verloor.
Sloeg me, schold me uit voor hoer.
Je deed me pijn, gotverdomme!
Je deed me zo verschrikkelijk veel pijn.
Iedereen vónd je al een klootzak,
En eindelijk begon ík het in te zien.
Je bent een zak en je luistert met je kloten.

Eindelijk was het zover, ik realiseerde me het.
Dit is geen relatie, dit is niks, gewoon foute boel.
Weg, weg van jou, weg van die rare ouders.
Laat me met rust, viezerik.
Als je me aanraakt, barst deze tijdbom.

Ik brak je hart, en ik deed het wreed.
Acht maanden lang, brak jíj mij.
Dit was míjn zoete wraak.
Ik liet je vallen en bood geen helpende hand.

Trapte nu eens op jouw ziel en je pik.
Flink hard, zodat je eens wist wat het was.
Ik lachte je uit, en maakte je belachelijk.
Je schaamde je dood, en je huilde,
Waar iedereen bij was.

Vanaf toen was ik een vrouw.
Een vrouw met een eigen wil.
Met zelfvertrouwen, liefde.
Liefde, maar niet voor jou.
Vertelde, nee, schreeuwde.
Dat ik zoveel beter verdiende.
En ik had gelijk.

Liefs voor iedereen die het wél waard is.
En ik wilde dit bijna niet posten, toch gedaan.
Dit zijn gevoelens, so don't be hard on me.

Petra.

Ik vind het echt heel erg mooi en dat zeg ik niet om je aars te likken.

Dank je, je weet over wie het gaat en wat ik over hem denk.
Hij heeft me kapot gemaakt.
Maar hier ben ik weer.
100% opgeladen en verliefd.

<3 love you for ever and back

Dit stuk vind ik wel mooi van je, 't voelt oprecht en dat is altijd goed (y) Ik stoorde me alleen richting het einde een beetje aan de herhalingen van woorden.

Ja, ik ook.
Maar op een gegeven moment hield het op.
Snap je?

Dank je wel in ieder geval :)

DoP?

nee.
het is een verhaal.
geen DoP.

Ik weet dat het gevoelens zijn, maar die geaccentueerde í komt wel erg veel voor.
En tja. Het zijn gevoelens. Rauwe, ruwe gevoelens, die eigen zijn aan zo'n gebeurtenis. Die ruwe, onafgewerkte kantjes komen dan ook tevoorschijn in je verhaal.

Ik geloof dat ik gewoon niet van dit soort verhaal hou. Het lijkt zo onafgemaakt en overdreven. Het zijn een soort schrijfseltjes, gedachtengangen, hersenspinsels, maar om daarvoor nou steeds een nieuw topic te vormen met weer zo'n verhaaltje erin...
(Ja, dit zijn gevoelens, maar toch vind ik het niets hebben en ik voel eigenlijk ook niet echt wat jij (geloof ik) probeert over te brengen/op papier wil zetten.)

Ohw, en die accenten steeds op de letters worden (vooral na veel van je verhaaltjes te hebben gelezen) een beetje irritant. Soms is het nog niet eens nodig. Hier valt het trouwens nog wel mee, maar let er wel een beetje op bij de rest van wat je nog gaat schrijven. :)