Wat als je weet dat alles wat je doet je alleen maar ongelukkiger maakt?
 

Momenteel zit ik er even helemaal doorheen, excuses daarvoor.

Wat ik bedoel met de topictitel, is het volgende: ik weet dat het leven dat ik nu heb, en zoals het is geweest, voor mezelf meer dieptepunten dan hoogtepunten heeft gekend, en dat ik niet om kan gaan met de wereld zoals ze is.

Keer op keer kom ik voor obstakels te staan, die ik met pijn en moeite weet te verwerken. En dat zijn alledaagse dingen, ik heb geen recht op (zelf) medelijden. Van alles heb ik geprobeerd; mezelf veranderen, mijn omgeving naar mijn hand te zetten, niets schijnt te werken.

Als remedie begon ik een reis, om te kijken of het ergens anders misschien beter was. Momenteel vertoef ik in Tbilisie (Georgie). Een stomme bevlieging, want in essentie is het overal hetzelfde. Teruggaan betekent mezelf schikken in een omgeving waar ik niet mee om kan gaan. Natuurlijk zijn er ook leuke momenten, maar dat is niet van betekenis wanneer het niet goed gaat.

De studie die ik begonnen ben, zou simpel zijn als ik alleen maar mijn aandacht erop kon vestigen. Nu zal ik voorzeker falen; geen doemdenken, ik ben optimistisch ingesteld (vraag mijn moeder:p).

En mocht je het denken: nee, het is geen gebrekkig liefdesleven. Alhoewel dat geen goudmijn is, weet ik ook dat dat niks uitmaakt.

Er is familie die van me houdt, niet te vergeten een aantal goede vrienden, voor de buitenwereld niks aan de hand (eigenaardigheden worden als zodanig beschouwd).

Het voelt als een kurk in een oceaan, niet in staat land te bereiken, noch in staat om te zinken. En het ronddobberen maakt me keer op keer misselijk.

Het moet ophouden, hoe dan ook. Nee niet met zelfmoord:D(duhuh) het mag misschien het meest logische zijn, het zou teveel invloed hebben op mensen die ik dat niet toewens.

Nogmaals, ik wil geen steunbetuigingen; mijn leven is 'normaal', geen trauma's of onfortuinlijke omstandigheden. Hopelijk is er iemand wijs genoeg om een antwoord te geven op een raadsel dat mij voor meer dan 11 jaar bezig houdt.

Groeten,

marnix

Ik heb helaas geen antwoord, mocht je het ooit vinden, dan ben ik erg benieuwd.

En tot het moment dat het antwoord gevonden is: probeer er het beste van te maken en probeer de leuke momenten te onthouden (maak er desnoods foto's van, hang ze ergens in het zicht op, weet ik het, zorg iig dat je ze niet vergeet).

Ik snap het probleem niet zo goed. Wat bedoel je precies met dat je niet om kan gaan met de wereld zoals ze is. Waarom kost het je zoveel pijn en moeite om obstakels te verwerken? Wat is het in je leven dat je ongelukkiger maakt?

Ik bedoel; geniet je niet van je familie en vrienden (en eventueel vriendin) ? Geniet je niet van je werk of van school of van uitgaan oid? Heb je geen dingen die je leuk of interessant vind?

De wereld is zoals ze is en het is niet een van de leukste plekken; maar er zijn gelukkig wel wat dingen, hoogtepunten, die het leven waard maken ? (in mijn mening)

Tja, wist ik het maar.

Mijn advies: Probeer je vast te houden aan de dingen die je wél fijn vindt.
Zoek passies. En dan bedoel ik niet dat je je zomaar ergens in moet storten, maar probeer echt na te denken over wat jouw interesses zijn. Waar je voldoening in schept.

En verder, 'jezelf ontwikkelen' misschien? Dingen bereiken bedoel ik, door bijvoorbeeld sport of creativiteit. Als een soort bevestiging van je bestaan en iets om trots op te kunnen zijn. Waar ben je goed in? (Dat hoeft niet eens een specifiek talent te zijn, 'goed kunnen luisteren' bijvoorbeeld is ook al een hele opgave. ;))

De wereld is gewoon kut. Zolang de wereld niet verandert en je het niet probeert te veranderen blijft het een kutwereld.

Vraag je zelf wat je wilt met je leven... wat wil je bereiken op het eind.

Het klinkt alsof je er gewoon moe van bent en geen zin meer hebt om moeilijkheden te overkomen. Dat kan zo af en toe voorkomen, en al helemaal (naar mijn ervaring) als je geen duidelijk doel hebt waarvoor je die moeilijkheden moet overwinnen. Want als je een doel hebt en dat graag wilt bereiken neem je de obstakels ook graag voor lief, niet? Heb je een doel in je leven, dingen die je enorm graag wilt bereiken?

Hallo Benfatto.

Je lijkt me een enorme denker. Ik vind dat een mooie eigenschap, en dat maakt mij dat ik ga proberen een zinnige reactie voor je neer te zetten.

Zoals iemand anders ook al zei, is het niet echt duidelijk op wat voor manier je niet om kunt gaan met deze wereld. Maar eigenlijk maakt dat niet uit, want ik denk dat ik een beetje begrijp wat je bedoelt.

Hoe ik jou zie nu: Je gaat redelijk normaal door het leven, maar een diepere laag in jou schreeuwt "ik wil betekenis in dit leven". Correct me if I'm wrong.

Wat je ermee moet is moeilijk, vind ik. Ik kan het je moeilijk zeggen, maar wat je nu doet vind ik er goed. Je moet je huidige leven loslaten en dan kom je er vaak achter wat je wilt en wat goed voor je is. Misschien is het probleem dat je het nog niet hebt losgelaten. Soms is het ook zo dat je jezelf uit de sleur van gedachten moet halen. Je bent niet anders gewend dan je voelen als een nergens heen drijvende kurk. Het is normaal voor jou, dus het kan goed zijn dat je niet openstaat voor andere dingen die bij je passen. Probeer dingen los te laten en stel je open voor nieuwe dingen. Vooral in een andere omgeving, denk ik dat dat heel goed kan werken. En de essentie is misschien dan overal wel hetzelfde, maar de weg de juiste weg er naartoe moet je blijkbaar nog vinden.

Verder kan ik je nu even niks meegeven, waarschijnlijk heb je hier ook niet veel aan. Maarja, zoals ik al zei: stel jezelf open voor andere dingen. Ik denk dat dat de sleutel is.

Trouwens, liefde kan je leven zin geven hoor. :)

vergeleken met bovenstaande reactie zal deze wat primitief zijn, maar pak je trompet, en jens alle emoties effe van je af, dat helpt, iig voor even.

Zelf heb ik als ik erdoor heen zit ( dat overkomt mij helaas ook maar al te vaak, zij het op andere wijze als jij ) dat ik iig nog altijd mijn trompet heb, die me nooit in de steek zal laten.

En de meest geniale ideeen voor je leven komen vaak voort uit creativiteit, juist omdat je dan dingen net ff anders ziet als wanneer je alleen maar loopt te denken.

Sterkte ermee iig. (y)

Er is niks dat ik wil bereiken:s ik kan moeilijk mezelf gaan voorliegen een doel te hebben.

kijk het nog wel een jaartje aan, en zo verder tot mn tachtigste;)

Ik voel de laatste tijd meer en meer een leegte waarin ik het liefste zou verdwijnen zodat ik de verwardheid niet meer zou voelen. Het maakt me onzeker en depressief.

De voor de hand liggende dingen kunnen volgens mij de leegte niet vullen, maar enkel verdringen. Net zoals een doel in je leven maar zinvol is tot je het hebt bereikt.

Ik weet niet waar de leegte vandaan komt, noch hoe ik ze kan verbannen. Misschien weet iemand anders het?

Oh ja, het is zeker een must om creativiteit in je leven te hebben. Anders gaat het sowieso niet goed met je.

Om op de titel van je topic te reageren: breken met de dagelijkse sleur. Om op de inhoud van je openingspost: geen idee, totaal onwetend. Sorry. :(

Dat heb ik ook niet. Altijd als ik niets deed aan school, of lusteloos was, kreeg ik als antwoord: heb een doel. Maar ik heb geen doel in het leven. Wat je hier aan hebt? Geen idee. Je bent iig wat dit betreft niet de enige. :)

Dit voelt soms zo herkenbaar.
Je wordt er rusteloos van (ik tenminste), je zoekt naar iets, verlangt naar iets dat je rust brengt, antwoord geeft, de legte opvult. Er mist iets, dit is het niet.

ja, nu heb je altijd het idee: waar doe ik het voor. Ik weet echt niet wat je moet doen :s wist ik het zelf maar

Ik kan ook geen 'Antwoord' geven, alleen een paar tips waar een kurk misschien iets aan heeft.

Go with the flow. Drijf maar lekker rond. Verzet je niet teveel tegen de stroming en de wind, maar ga waar je gebracht word, geniet van het uitzicht en knoop een gezellig gesprekje aan met ander drijfhout.

Je leeft nu, niet gister en niet morgen. Houd een stukje van je blik op volgend jaar (zodat een richting uit kunt kiezen om heen te drijven) en een stukje op vorig jaar (zodat je weet waar je vandaan kwam). De overige 95% van je blik kun je gebruiken om naar alle mooie dingen om je heen te kijken.

Denk niet te veel over 'serieuze' dingen. Hou jezelf bezig zodat je niet na MOET denken.

Jij hoeft niet te veranderen en je omgeving hoeft niet te veranderen. Je hoeft alleen maar een beetje te ontspannen. Een ijspegel (jij) past niet in een bekertje (je omgeving) maar wel als hij gesmolten is. En vast of vloeibaar, water blijft water.



Met andere woorden: Eet uw rijst, draag uw kleren.



[edit]
Ik bewonder je verstandige en rationele manier van het benaderen van je probleem. Respect.

Het leven is zin- en doelloos. Het enige wat je kunt doen is dat accepteren.

Dat is niks nieuws onder de zon. Het maakt het er alleen niet eenvoudiger op.

Correctie.

Jouw leven is zin- en doelloos. Mijn leven heeft (hopelijk :p ) zin en een duidelijk doel.

De zin: Door te bestaan en te zijn wie ik ben maak ik het leven van anderen leuker of beter.
Het doel: Plezier hebben in de jaren die ik nog te leven heb, zonder daarbij anderen tot last te zijn.

Helemaal niet. Ieder's leven is zin- of doelloos. Of je moet toevallig een belangrijke uitvinding doen of iets belangrijks doen voor je land, maar anders ben je gewoon net als de anderen: zonder zin en zonder doel. Het leven van anderen zou ook wel leuker en beter gemaakt worden als je er niet zou zijn, want dan had men in plaats van jou wel een andere vriend, bijv. En plezier hebben is natuurlijk geen doel. Plezier is een middel om te vergeten dat je geen doel hebt.

Een ieders leven is zinvol. Ga maar na in je eigen leven, je hebt toch wat betekent voor anderen en voor jezelf?! Je kan wel stellen dat ze wel een ander iemand hadden kunnen vinden maar toch hebben ze jou gevonden uit de 6 miljard andere mensen op deze wereld. Mij dunkt dan dat je dan toch wel iets voor stelt, dat je NIET een of ander gebruiksvoorwerp bent. In deze wereld leven 5,9 miljard mensen die nooit iets zullen gaan uitvinden, nooit een goed liedje zullen gaan schrijven en nooit zullen schitteren op het witte doek maar die mensen hebben toch nog steeds een doel in hun leven. Kinderen, op deze leeftijd denk je daar nog niet over na maar dat komt nog wel. Zodra je kinderen hebt wordt dat je doel in je leven (als ik mijn ouders mag geloven). Je gaat pas nadenken over kinderen als je de 'ware' bent tegengekomen. Voor de één is dat op zijn 15e en voor de ander pas op een veel hogere leeftijd.

Je leven zal dus altijd zin hebben, zoekend naar de ware of het opvoeden van je kinderen.

On-topic

Ik heb niet hetzelfde gevoel als jij nu hebt en ook nog nooit gehad maar ik denk dat je moet stoppen met denken dat je een kurk bent die midden op de zee drijft. Zoals eerder gezegd maak praatjes en doe dingen. Als je terug bent in Nederland ga dan met een nieuwe sport beginnen. Je komt daar als iemand die er niks van kan maar iedereen is bereid om je daarin te helpen en te begleiden. Stel je hiervoor open en blijf fanatiek meedoen. Kies ook een sport waarbij de teams doorgaans niet zo groot zijn zodat er geen vormen van groepjes zijn zodat je er gemakkelijk inglijdt. In het begin lijkt die sport geen doel of zin te hebben maar als je doorzet wel. Zoek nieuwe vrienden en uitdagingen, zoek de zinvolheid van je leven. Concentreer je volledig op die nieuwe opleiding, die heeft wel zin volgens jou anders was je er niet aan begonnen. Hetzelfde telt voor school of andere dingen waarvoor je je fanatiek hebt ingezet. Ook al zag je de zin niet, in je onderbewustzijn was dat inzicht er wel anders had je nu geen enkel diploma en geen enkele 'skills'. Verander ook niets aan je zelf, je bent wie je bent, en niemand mag daar aan zitten en als ze jou niet 'moeten' dan zijn er nog genoeg andere mensen op deze wereld. Ga op zoek naar de hoogtepunten, die zijn allemaal te vinden in de hiervoor genoemde projecten. Je diploma is een hoogtepunt, de beste zijn in het veld is ook een hoogtepunt en ook met die ene al heel lang samenzijn is ook een hoogtepunt. En denk eens aan je vrienden en familie die van je houden, dat is toch ook een hoogtepunt die welk dieptepunt dan ook doet verbleken???

Nou nee, je kinderen kunnen niet je 'doel' zijn. Je kinderen creeër je zelf. Dus eigenlijk maak je dan voor jezelf een doel... Hoe fake kun je het maken? En wat is dan het doel van die kinderen? Ook kinderen nemen? Iedere randmongool kan kinderen verwekken. Oké, opvoeden is iets anders maar dan nog... Het is niet alsof dat iets wereldschokkends is. Zoals ik al zei: iemand anders zou het ook kunnen, dat maakt dat jij het doet nog niet speciaal. Face it: over 100 jaar zijn jij en ik allang dood en vergeten. Tenminste, ik heb niet de intentie de geschiedenisboekjes te halen, jij misschien wel.. Dan is er nog een kansje. Maar basically zijn we allemaal 'dust in the wind'. Kansas heeft ooit een mooi lied gemaakt met die titel. Zoek dat eens op, dan snap je misschien wat ik wil zeggen.

Interessant topic. Een aantal zinnige reacties, een hoop onzin.

Anyways, ik heb zelf net zo'n moment meegemaakt, en ik denk dat heel veel mensen zoiets wel eens meemaken. Soms "weet je het gewoon niet meer". Dat klinkt best dramatisch, maar dat hoeft het lang niet altijd te ziin, ligt er maar net aan hoe je er mee omgaat natuurlijk.

Ik heb een hele tijd gehad dat ik echt geen idee had wat voor richting ik op wou met mijn leven. Ik was van school afgegaan, voelde me niet echt geroepe om verder te leren, en gaan werken vond ik al helemaal geen optie, want dan zou ik toch alleen maar k*tbaantjes krijgen.. kortom: ik kon zo hele lijsten maken met wat ik NIET wilde, maar wat ik dan wel zou willen doen had ik geen idee van..

Toen ben ik uiteindelijk teruggevallen op een oude passie: reizen. Maar jah, om te reizen heb je geld nodig. En om aan geld te komen heb je werk nodig. Maar dan komen we weer uit bij die k*tbaantjes waar ik dus absoluut geen zin in had.. 't was toen pas eigenlijk dat ik "my moment of Zen" kreeg.. Ik besloot toen om van mijn hobbhy m'n vak te maken.

Waarom ik er nooit eerder aan gedacht had is mij nog steeds een raadsel, maar jah, soms zijn de meest voor de hand liggende oplossingen pas de laatste waar je aan denkt schijnbaar..

Ik ben toen begonnen aan een HBO opleiding in 't veld van toerisme. Ik had me voorgenomen om na m'n studie een aantal jaar te werken en daarna een eigen bedrijfje te beginnen.

Maar via mijn studie ben ik eigenlijk steeds meer in contact gekomen met opkomende toeristische bestemmingen, vaak in ontwikkelingsgebieden. En dat vond ik ook weer heel erg interessant. Ik zit er nu aan te denken om door te leren na m'n HBO. Misschien International Development Studies of zoiets. Eigenlijk iets waar ik eerst helemaal nooit aan gedacht heb eigenlijk.

Een heel verhaal, maar wat ik eigenlijk gewoon wou zeggen is: ga ff back to basics, kijk gewoon wat je leuk of interessant vind, hoe klein of onzinnig het ook lijkt. En kijk eens of je daarmee verder kan komen.

Was daar nou zo'n heel verhaal voor nodig? Nee, geloof 't niet, sorry.. maar nu staat 't er al.. :P

Ja, dat heb ik dus ook. :D

Ik heb Dust in the Wind alvast ff uit de kast getrokken.. :P

Prachtig vind ik dat. Heel confronterend, heel eng als je erover nadenkt. Hard, maar de waarheid. Zorgvuldig gekozen woorden. Een schitterende vioolsolo. Ik kan daar echt van genieten. :)

Ja, inderdaad een super nummer.. maar ik vraag me eigenlijk af of het allemaal zo erg wel is? Goed, we stellen niks voor. Nou en? Zou dat verschil moeten maken? Ik denk van niet. Dingen komen en gaan, zo werkt het nou eenmaal. So what? Mensen (in 't algemeen) zijn veel te veel gehecht aan aardse zaken.. damn, ik begin wel heel erg zweverig te klinken zo, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Ze proberen zich angstvallig vast te klampen aan dingen die er eigenlijk helemaal niet toe doen als je naar de big picture kijkt. Het is soms wel eens goed om een beetje afstand te nemen van alles en alles weer een beetje te kunnen relativeren. Het duurde bij mij ook ff voordat daar achter kwam hoor.. wou dat ik het me eerder realiseerde, dan was dat hele gevoel van doelloosheid niet nodig geweest..

Het leven op zichheeft geen enkel doel behalve het puur biologische doel om de soort in stand te houden. Dus moet je gewoon je eigen doelen stellen waar jij je goed bij voelt.. It really is that simple..

Het is wel weer typisch voor psychologie, mijn replies worden genegeerd tot dat ik iemand persoonlijk 'aanval' :D

Mark, als je er zo'n overtuiging op na houd en die overtuiging ook koppig gaat lopen verdedigen vind ik het niet gek als je aan het ontvangende eind van de psychische hulpverlening beland.

*Aku bladert even terug om te kijken wat ie gemist heeft...*

EDIT: Aaahhhhhh... :D
Wahahahah, compromis sluiten jongens? Het leven HEEFT geen doel, dat geef je er ZELF aan. Klaar? Iedereen happy zo? Dan heeft Fire lekker toch een doel, en mag mark doelloos blijven als ie dat wil.. :) goed? Zijn hullie dan weer vriendjes? :D

Wie zegt dat ik me aangevallen voel? Niet in het minst. Ik vond het gewoon een stupide opmerking. Overigens, hoe kom je erbij dat ik psychische hulp ontvang of zal ontvangen (of moet ontvangen)? Omdat ik realistisch ben? Kijk, ik snap best dat het een enge gedachte is dat je leven zinloos is. Dat vind ik zelf ook. Dan kun je twee dingen doen: of je gaat allerlei nep-doelen bedenken, zoals 'plezier maken' en 'kinderen opvoeden' (wat überhaupt geen doelen kunnen zijn, zoals ik al zei), of je berust in het feit dat het nu eenmaal zinloos is er je er niets aan kunt veranderen. Ik kies voor het laatste. Nu wil dat niet zeggen dat ik daar elke dag aan denk, of daar de hele tijd mee bezig ben, of dat ik het leven niet de moeite waard vind. ;)

Zie mijn post hierboven.. :D

Ik heb geen antwoord op je raadsel, maar misschien stelt het je gerust dat het voor mij (en voor anderen ook, als ik deze reacties lees) heel herkenbaar is. Ik durf zelfs te zeggen dat iedereen op een gegeven moment in zijn leven contact komt met dit soort gevoelens.

In feite voel je een waanzinnig heftig en diep gevoel van ongeluk van binnenuit en soms ook heel erg versterkt door omstandigheden en factoren van buitenaf. Dit zijn de momenten waarop je heel erg geconfronteerd wordt met de innerlijke leegte, die iedereen kent, maar die de meeste mensen ontlopen of opvullen met wat dan ook. Het leven lijkt zinloos, oppervlakkig en vergankelijk van aard, waardoor je je ook niet voor kunt stellen dat er wel iets is in het leven dat je hart zou kunnen verblijden of wat zou kunnen zorgen voor een meer permanent en dieper gevoel van geluk en vervulling. Je bent eigenlijk gewoon wanhopig zoekende op het meest intense niveau.

Het overwinnen van deze moeilijkheden is moeilijk en ik denk dat je eigenlijk grofweg 2 kanten op kunt gaan. Of je legt je erbij neer, waardoor deze gevoelens zich zullen blijven voortzetten. Of het zet je nog meer aan om te zoeken: te zoeken naar iets diepers, naar een ultieme vorm van geluk.

Ik denk dat als je dit wilt overwinnen je dit op meerdere manieren en op verschillende niveaus moet proberen. Veel van de suggesties die mensen in dit topic gedaan hebben zijn bijvoorbeeld heel erg zinvol. Je moet kijken naar wat je graag doet in het leven (waar je van geniet, ook al is dit misschien maar tijdelijk of vluchtig van aard) en dit zoveel mogelijk creëren in je leven. Kijk naar wat je passies zijn en wat jou echt raakt en in vervoering brengt en sta dit toe in je leven. En ga vooral op zoek naar een diepere zingeving in je leven, je hebt geen doel omdat deze strevens voor jou uiteindelijk te nietszeggend zijn, ga dus op zoek naar een veelomvattender doel dat jou wel zinnig lijkt.

Probeer dus in je leven te creëren wat voor jou leuk en bijzonder is en probeer vooral ook te genieten van het leven, ervaar en leef het echt.

Maar zoek vooral het geluk binnenin jezelf, omdat het alleen in jouw eigen geest besloten ligt hoe je de wereld ziet en ervaart en wat je ermee wilt. Het vermogen om het diepste lijden of het hoogste geluk te ervaren ligt in jouw eigen geest. Het is alleen de vraag wat je ermee wilt doen. Leer het af te stemmen op geluk, vredigheid en transparantie, dan ben je in staat het leven te zien zoals het werkelijk is met een geest die geen uiterlijke omstandigheden nodig heeft om te verblijven in een permanente staat van gelukzaligheid en vrede. Je kunt dan ook omgaan met de wereld zoals hij is en met het constant in verandering zijnde leven met zijn moeilijkheden en obstakels. Ga op zoek naar verlichting, dan kun je die innerlijke leegte en het ongeluk dat je ervaart door de vaak onbevredigende aard van het leven en dingen overwinnen.

Maar doe vooral ook praktische dingen om je beter te voelen en om beter om te kunnen gaan met de dagelijkse obstakels in het leven die je ervaart. Je hebt op het moment gewoon niet echt een weg die je wilt bewandelen, omdat je ook geen richting weet, maar dit komt wel weer geloof ik.

Zei ik niet :D

Bedoelde ik niet zo letterlijk, sorry

Dat zeggen alle pessimisten altijd :D

Nee hoor, niks eng. Zinloos is zorgenloos en inhoudsloos en dat is leuker dan allemaal plichten en verantwoordelijkheden hebben.

Ik denk dat je wat dit betreft iets 'groter' denkt dan ik. Als je aan het verre eind van jou spectrum gaat zitten dan is de aarde maar een belachelijk stofje en is alles niets.

@Akumabito:
Je verwoord mooi wat ik ervan vind.
Mark en ik zijn vriendjes. Conflict is vooruitgang en is niet per definitie iets tussen tegenstanders.

Dat vind ik een mooie uitspraak. (y)

Inderdaad is het zo dat je zelf op zoek moet gaan naar datgene wat je gelukkig maakt. Dat maakt je leven aangenaam. Maar dat wil nog niet zeggen dat het daarom ook zinvol is. Misschien wel zinvol voor jezelf. Snap je wat ik bedoel? :)

Dank :bloos:

Misschien is het nuttig om eerst even een definitie van 'zinvol' vast te leggen.
Wat is een zinvol leven volgens jou?

Wat dacht je dan? dat je niet zelf een doel moet maken in het leven, dat je wakker wordt en dat je plots een doel hebt in het leven. Hetgeen dat jij bedoeld heet denk ik 'instinct'. Helaas heeft een mens allang geen instinct meer dus moeten we onze doelen wel zelf gaan maken/bedenken. En wat is er fake aan om je eigen doelen te bedenken? En wat maakt het uit dat je over honderd jaar vergeten bent, maakt dat er toe dat je geen doel hebt gehad.
Als ik het goed begrijp zijn alleen de mensen die in de geschiedenisboekjes staan mensen met een doel geweest? Zou je mij dan willen uitleggen waarom mensen dan nu nog steeds rondlopen. Waarom mensen de politiek in gaan, oorlogen ingaan, relaties aangaan of docter worden? Al deze mensen hebben een doel net zo goed als jij en ik. Zelf vind ik dat je nu wel erg zwart denkt over het bestaan van de mensheid. Geen doel is geen leven. Kijk maar naar een sport, die heeft een doel en daarom doen mensen het. Wanneer voetbal geen doel heeft stoppen de mensen ermee. Dat is ongeveer hetzelfde met het menselijk bestaan. Aangezien wij (mensheid) nog steeds rondlopen hebben wij een doel. Dit voorbeeld is wel een beetje kort door de bocht maar het gaat om het beeld.

Haha, het tegenover gestelde juist. We drijven op ons instinct. Al die hormonen en voorkeuren voor bepaalde kleuren en smaken en vormen en al die onzin: allemaal instinct.

Instinct zit in een soort, niet in een individu. Een dier heeft een bepaald instinct omdat dieren van die soort bij dat instinct gebaat zijn in evolutionair-natuurlijk perspectief. Dat zou dus voor mensen betekenen dat we allemaal van (ongeveer) dezelfde kleuren, smaken en dergelijke zouden houden, en dat is dus juist niet het geval.

Alsof één persoon iets kan veranderen. Dan raak je aan het eind alleen nog maar gedesillusioneerd omdat je wel iets wilde veranderen aan die 'kutwereld' maar er uiteindelijk niet in geslaagd bent, puur vanwege gebrek aan feitelijke macht.

En al die mensen die toegeven 'uit principe' zich op een bepaalde manier te gedragen, dat ze wel weten dat ze de wereld niet kunnen veranderen maar dat ze zich zo gedragen 'omdat iemand het moet doen', die zijn gewoon bezig met zelfbevrediging.

Al een goed antwoord op gegeven door nare man. Drijven op instinct is groepsgedrag vertonen van de mensen en dat is er niet aanwezig in deze wereld. De hormonen is gewoon iets primitiefs maar wij onderscheiden ons juist weer van het instinct (primitieve) door onze hormonen ook voor plezier te gebruiken. Andere beesten gebruiken het enkel en alleen maar om voort te planten. Het enige instinct dat wij nog vertonene is ademhalen. wij werken voor geld, met geld koop je eten. Je kan ook eten krijgen door te jagen, wij doen dit niet omdat het überhaupt niet meer kan en omdat wij inzien dat een ieder moet doen waar hij goed in is en dat onderscheid ons van beesten die zich wel laten leiden door hun instinct. Kijk naar jezelf, vertoon jij instinctief gedrag? Of mensen om je heen?

Een leven waarin je iets bijdraagt aan de wereld. Dat lukt maar heel weinig mensen. En dan nog denk ik dat die bijdrage zinvoller is vor het nageslacht dan voor jezelf, vanwege die eindigheid waar ik het over had. Als je die bijdrage niet had geleverd, had je ook gewoon verdergeleefd, snap je? Waarmee ik ook weer niet wil zeggen dat je die bijdrage dan maar niet meer moet maken. let's face it, als iedereen er zo over gedacht had als ik, liepen we nog steeds in berenvelletjes in de bossen rond. ;) :p

De mensheid heeft geen doel. Wat is ons doel dan? Wereldvrede? Een middel vinden tegen sterfelijkheid? Het ontstaan van het heelal en de aarde verklaren? Kijk, dát zouden doelen zijn. Maar jij en ik wete allebei dat dat nooit gaat gebeuren en dat het onrealistisch en naiëf is daarnaar te streven. Mensen worden geboren en mensen gaan dood, en dat zal zich blijven herhalen tot over miljoenen jaren, of er moet een meteoriet op aarde flikkeren die ons doet uitsterven.

ermee leren omgaan, accepteren en vooral niet teveel over nadenken. Verspilling van je tijd

De mensheid heeft wel een doel, het is waarschijnlijk simpel om te zeggen maar ons doel is om slimmer te worden. Uiteraard zijn gelukkig worden en een goed en eerlijk leven lijden ook een doel, welliswaar een subdoel, een leuke bijkomstigheid.
Natuurlijk vinden we geen middel tegen onsterfelijkheid en kunnen we ontstaan van heelal en aarde verklaren. maar willen we dat wel? Zou jij onsterfelijk willen zijn? Ik niet hoor en ik denk dat velen dat met mij mee denken. Zou je willen weten hoe het heelal is onstaan? Ik wel maar we kunnen het niet, we kunnen het ook niet zien. Met de huidige natuurkundige formules kunnen we alles tot aan de oerknal tot op 0,000001 seconde terugleiden. Willen wij weten wat die 0,000001 seconde is? Nee dat denk ik niet. Maakt dat alles ons tot doelloos? Alleen omdat wij bepaalde dingen niet kunnen zien/ontdekken.
Wij zouden juist doelloos worden als we onsterfelijk zouden worden. En zeg nou zelf, de zoektocht naar het onbekende van het heelal houdt ons voor altijd bezig. Het is inderdaad onrealistisch om te denken dat wij altijd alles kunnen weten. Maar juist die kleine zwarte gaten in het heelal zullen altijd zo boeiend blijven om daar naar te zoeken. Zoekt de gemiddelde mens ernaar? Nee ik denk het niet. Betekent dat dat ze doelloos zijn, dat hun leven zinloos is? Nee natuurlijk niet, iedereen is op zijn manier bezig met ontdekken van het onbekende. En juist die zoektocht naar het onbekende zal altijd een doel zijn, het is immers een kenmerk van de mens dat hij nieuwsgierig is. Het maakt dan niet uit of je de hele mensheid 'bediend' met je kennis maar het gaat om jezelf. De mens is immers een individueel soort. Wij leven niet samen in een roedel met een taakverdeling, de mens doet waarin hij goed is. Kort samengevat: Het doel van de mens(heid) is om zijn individuele kennis te vergroten. Of de hele mensheid daar nou een flikker mee kan doen of niet maakt niets uit. Dat neemt niet jouw doel weg.

Het doel van de mensheid is niet slimmer worden. Sommige mensen studeren veel om slimmer worden, maar een veel grotere groep mensen heeft daar geen zin in of heeft daar de capaciteiten niet voor. Dus als je het over individuen hebt, kan het kloppen, maar voor de mensheid als soort klopt het niet. Individuen hebben er ook niet veel aan om slimmer te worden, behalve dus als ze daarmee een bijdrage kunnen leveren aan de wereld. Maar dan nog is het alleen gunstig voor hun nageslacht, want de persoon zelf schiet daar niks mee op.

...

En het nageslacht kan dan die kennis misschien ook wel gebruiken, maar of ze daar nou iets mee opschieten...? Ja, dan worden ze weer slimmer, en dan??

Waarom denk jij dat een levensdoel van ons (individuele mensen) is om het één of ander bij te dragen aan de mensheid? Ik denk dat wij als individu niets te maken hebben met de rest van welke mensen dan ook als het aankomt op levensdoelen. Ik heb het dan niet over levensdoelen om een bepaald ras uit te gaan roeien maar om jezelf te verrijken met kennis. Jij en ik hebben toch vrij weinig te maken met het feit of wij nou iets bijdragen aan de mensheid of niet. We zijn toch geen mieren?

En over het slimmer worden, het gaat dan weer om het individu. Het gaat erom dat iedereen slimmer wordt op zij eigen niveau. Dit komt weer door het individualisme van de mensen.

Nou, dan word je slimmer, en dan? Dan krijg je een betere baan, ja, en dan? Dan verdien je meer geld, en dan? Kun je meer dingen kopen. Is dat dan je levensdoel?

Ik heb het niet over kennis zodat je daarmee een betere baan kan krijgen maar over kennis waardoor je meer gaat weten over deze wereld. Dat je wijzer wordt. Het doel van je leven is om zoveel mogelijk te weten te komen over deze wereld.

Ja, en dan? Beantwoord dat nou eens, man. Als je veel weet over de wereld, wat schiet je daar dan mee op? Wat kun je daarmee? Kun je daar iets productiefs mee doen? Hoe kan dat nou het doel zijn als je niets met die kennis kan doen? Wat voor een lame 'doel' heb je dan in je leven?

Waarom ga jij ervan uit dat een levensdoel altijd iets bijdraagt aan de mensheid of dat het productief is??? Nogmaals een mens is een individu. Het gaat erom dat jij bijvoorbeeld kennis tot je neemt en daarvan geniet en doorgeeft aan anderen die erin geïnteresseerd zijn. Het hele leven draait echt niet alleen maar om geld of om materieel bezit. Het gaat erom of je goed leeft, andere helpt waar je dat kan en dat soort dingen. Het respecteren en volgen van normen en waarden. Natuurlijk wil elk mens op deze wereld rijk worden en dergelijk, maar vaak blijft het maar bij dagdromen. Het is naïef om te denken dat er voor de rest geen redenen meer zijn om te leven (wat een levensdoel toch wel is)

Maar even een vraagje denk je nou echt serieus dat er geen levensdoelen zijn? Waar leef jij dan voor?

Omdat anders het doel niets uitmaakt, omdat je leven toch ooit eindigt.

Vertel mij wat nieuws. Ik vind geld of materieel bezit ook absoluut geen levensdoel, omdat je er niks mee opschiet. Liefde, geluk en onsterfelijkheid kun je immers niet kopen.

Ik denk dat mensen dingen kunnen en willen doen waar ze zich het beste bij voelen en dat ze die dingen by all means moeten proberen te verwezenlijken. Als die mensen daar blij van worden, of gelukkig, moeten ze dat vooral doen. Maar ik zie dat niet als doelen. Waarvoor ik leef? Goede vraag. Om een zo leuk mogelijk bestaan op aarde te hebben (dat hoop ik tenminste, maar ik maak de toekomst niet) en dan dood te gaan. Vreselijk maar waar.