Ik ontken (derde gedicht)
 

Ik weiger en ontken de waarheid
die in een steen gegraveerd
een weerspiegeling
van mijn hart weergeeft.
Maar telkens ik in jouw ziel,
jouw ogen zie,
verdrink ik in de donkere leegtes
van wanhoop en verdriet.
En onder het gewicht
van langzaam opgebouwde leugens
zwicht ik en zoals Rome
val ik in een duisternis,
waar jouw licht
dat ooit zo helder scheen
nu enkel mijn nachtmerrie verlicht.




Zoals ik eerder al zei, ik ben nieuw in dit dichterswereldje... Ik heb nog geen dichtstijl want ik ben maar een simpel amateur, een pachter van woorden... Ik heb mijn gedachten nog niet laten zweven over het schitterende idee een eigen stijl te hebben dus heb ik ook de tijd nog niet gehad te dromen en te fantaseren over hoe die stijl er zou moeten uitzien of beter; klinken. Misschien volgt dat nog, momenteel schrijf ik gewoon op hoe ik me voel, het is al één keer gelukt. Misschien was het gewoon een gelukstreffer en wordt dit gedicht ontvangen zoals mijn eerste... als dat zo is, is het misschien verstandig, na te denken over ontslag of vervroegd pensioen... en maak ik aldoende plaats voor nieuwe en betere dichters.

Je hebt al de goede instelling. Bescheidenheid is een mooi karaktertrekje. Ik wil je alleen waarschuwen dat, waarschijnlijk ieder van ons, het dichten heeft moeten leren door fouten te maken, en verbeterd te worden. Door te experimenteren en proberen. Het is een proces. Gelukkig is het niet zo dat je dichten kan, of niet. Dat sommige een grotere aanleg hebben dan anderen zal ik niet ontkennen, maar dat was je zelf waarschijnlijk ook al opgevallen. De kans dat een van ons (iedereen die op DoP post) ooit in het professionele wereldje terecht komt is bijna nihil.
Sowieso, vertrouw jij op de mening van leken die je niet kent? Zo slecht was je gedicht nu ook weer niet ontvangen hoor :).

Over je gedicht dan. Volgens mij moet er in de 5e regel ergens "als" tussen.

Maar telkens als ik in jouw ziel,

Ik vind dit gedicht, vergeleken met de eerste wel beter. Ik denk voor de lezer duidelijker. Je hebt ook mooi verwoord. Het zoeken naar een eigen stijl is goed, maar ik zou me er niet te druk om maken. Verwoord de dingen zoals jij ze mooi vindt. Ik houd me bijvoorbeeld ook niet bezig of ik nu wel of niet mainstream (of juist underground) ben.
Het enige wat ik erop aan te merken heb is dat het mij niet echt grijpt en dat ik het niet speciaal vind. Aan de andere kant hoef je je hiervoor zeker niet te schamen.

Op zich hoeft die als daar niet tussen. Ik ken de uitdrukking ook zonder als, maar weet niet of het alleen dichterlijke vrijheid is natuurlijk. Zonder de als vind ik het ook beter.

Verder vind ik dat je beelden en woorden potentieel hebben, maar dat het nog te eenvoudig is gehouden. Niet dat eenvoud kwaad kan, maar meer in de zin van voorzichtig. Durf te spelen met de mogelijkheden die je krijgt en durf verder te gaan. Maar zo zijn we allemaal ooit begonnen.

In mijn optiek ben je al goed op weg, je hebt duidelijk goed nagedacht over wat je opschreef en je hebt geprobeerd er echt iets eigens van te maken. Ik denk dat dat wel gelukt is, ik herken al wel een bepaald soort eigenheid.

Het eerste stuk vind ik intrigrerender dan het eind, daar wordt het allemaal iets te ver uitgewerkt. Maar toch is het een interessante gedachte; dat je een bepaald deel van de ander niet wilt erkennen, maar dat je wezen het al geregistreerd heeft. Daardoor bouw je leugens op om verdriet en de leugens niet te zien, en als gevolg daarvan wordt je er zelf de dupe van. Het heeft een zekere dramatiek en zo heb je het ook opgeschreven, dat is leuk, dan denken mensen erover na.

Het zijn misschien enkel je geveoelens die je verwoord, op de een of andere manier raakte het me. Het las lekker en je woordkeuze vind ik fijn. Ga zo door, en zoals Halogeen al zei, dichten kun je (meestal) niet, maar dat moet je leren. Je bent al goed op weg en als je met alle tips, kritiek, en aanmoedigingen wat doet, dan zul je zien dat je snel vooruit gaat ;)