Zelfspot
 

Zie haar lopen door het water over zee tussen de golven door
zeepbellen vouwen tot de zandkorrels uit alle hoeken
naar boven vallen en springen tot ze niet meer op kan staan

en na een en vijftig vragen hoe het boven gaat
of het wel goed is waar hij staat of hij nog steeds
wel weet hoe laat zij morgen aan hem denken zal
en of ze gisteren zijn gegaan

stemmen kijken sterren horen, opdat zij elkaar verstaan

Ze is nu eenmaal. Zo.





Waarschijnlijk nog steeds erg Thoughtful en vast ook zo ontoegankelijk als wat, maar nou ja. Ik wilde weer eens dichten. Hm. :o En nee hoor, ik ben niet gek, juist behoorlijk helder eigenlijk.

Wooh ik moest hem wel even 6 keer lezen. Maar nu snap ik hem nog niet :) Wat me opvalt is de alliteratie en die is wel leuk natuurlijk. Ik lees hem morgen nog wel 6 keer. :o

Ik heb hem 4 keer herlezen en ik kan mijzelf niet in één zin vertellen waar dit gedicht over gaat. Ook niet in meer zinnen overigens, wat ik wel leuk vind is dat er inderdaad veel alliteratie inzit.
En; stemmen kijken sterren horen
Is erg leuk gevonden! Ik vind het overigens meer poëtisch proza dan poëzie :)

Erg leuk, al is het alleen al om het feit dat het zo lekker loopt en weer een wat andere vorm heeft.
Het is inderdaad niet erg toegankelijk in de zin dat het makkelijk te begrijpen is, maar dat vind ik ook juist zo leuk aan; het mysterie.

Ik geloof dat ik door de titel toch wel ongeveer meteen doorhad wat ermee bedoeld werd, al heb ik nu wel het idee dat ik veel gemist heb *leest nog een keer*.

Het eerste stukje bevat mooie alliteratie en klinkt geweldig. Ik kan dat stukje alleen nog niet echt plaatsen: het schijnt mij toe als een soort inleiding naar het tweede stukje dat ik meteen dacht te begrijpen, door je 'zelfspot' boven het gedicht, dus.

Ik vind het een leuk gedicht:).

Edit: Sterren horen etc vind ik een heel mooie zin! En nog iets *wat wilde ik ookweer zeggen*.. oja, ik vind het dus helemaal niet zo toegankelijk, of ik moet het helemaal fout hebben.

Edit: Ik bedoelde ONtoegankelijk :bloos:

in 't eerste opzicht vind ik het een beetje warrig overkomen
maar na een keer overlezen vind ik 'm heel mooi
zo'n soort dichtstijl had ik ook een beetje, lang geleden
maar dat lukt me niet meer

het komt wel een beetje op me over als een situatie waar je heel veel dingen ineens onduidelijk zijn

Ik vind de woorden prachtig, al snap ik 'm niet helemaal. Op de een of andere manier passen de woorden gewoon goed, de klank is mooi, enzo :cool:. Wel jammer dat de zinnen wat lang zijn en een beetje zonder interpunctie zijn, daardoor moet je 't vaker lezen voordat je sowieso de zin door hebt. (En hoort eenenvijftig niet aan elkaar geschreven?). Maar het is toch mooi :)

De woorden golven echt over me heen, wat mooi is, maar de betekenis ontgaat me af en toe wel even. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet erg te zijn :)

Je gedicht is erg Thoughtful ja, maar

erg Thoughtful is namelijk meestal ook erg mooi.

Ik heb het nu al zó vaak gelezen, dat ik toch maar een reactie plaats. Ik vind het een mooi gedicht, Thoughtful. Het is heel erg jou maar ook anders, apart wegens het ontbreken van interpunctie. Het duurde bij mij even voordat ik wist hoe het precies te lezen, voordat ik het kon laten voortvloeien zoals mijn gedachten. Inderdaad ontgaat mij waarschijnlijk (een deel van) de betekenis van je woorden, maar dat geeft niet. Het is heerlijk om te lezen. :)

Ik heb het idee dat ik naar een dali zit te lezen, en elk woord compleet logisch is en me helder voor de geest staat. alsof ik de kleur van het beschreven gevoel sinds mijn kleutertijd ken en alsof ik thuis kom en je verhaal volledig volg.

en toch heb ik in de wereld van het logische hier en nu geen idee waar je het over hebt. snap je wat ik bedoel?

Bedankt voor de reacties!

Hmm, ik was al bang dat het vreselijk onbegrijpelijk zou zijn, dat is meestal als ik in zo'n bui iets schrijf.
Ik zal nog eens een gedicht proberen te schrijven dat je niet 6 keer moet lezen en dan denkt te begrijpen omdat je hem zo vaak gelezen hebt, of zo.

@ Ave: Oh, dankjewel :bloos:

@ Porcelain: Leuk dat je het toch denkt te begrijpen, of dat je het in ieder geval probeert.
Ik probeerde net het gedicht een beetje uit te leggen, maar dat komt nog vreemder over dan het gedicht zelf, geloof ik :o Het is zelfspot omdat het eigenlijk een soort karakterbeschrijving is, en ook spot op de vaagheid van het gedicht, of zoiets.
En verder zit er natuurlijk nog wel meer achter, maar dat is helemaal zo lastig uit te leggen, en het doet er ook niet zo veel toe.

@ botervleug: Ik geloof dat ik het wel snap en ik geloof ook dat ik dat wel een compliment vind :o

Het spinselgehalte vind ik stoer (hoera weer een nieuw woord!), dat geeft de lezer het idee dat er echt wat van het hart moet. Het maakt het ook lekker vlot lezend. Ik snap het niet helemaal, maar kan me er wel een beeld bij vormen. Ik denk ook dat dit een gedicht is waarbij alleen de lezer echt weet waarover het gaat, al slaat dit nergens op want dat is bij elk gedicht zo ^-^. Maar hier des te meer, dat bedoel ik denk ik.

wel weet hoe laat zij morgen aan hem denken zal
Dit vind ik briljant.

De laatste regel is mij ook een raadsel, het is in ieder geval een conclusie na het gespinsel; dat zie je aan het gebruik van interpunctie ed. Dat vind ik goed bedacht; dat onderscheid dat je aangeeft dmv van die interpunctie.

Waarom valt het me nu pas op dat jij 19 bent :eek: :o?

Het doet me denken aan "Ach, zo is Infer" :) Een beetje dezelfde beelden en woorden. Maar dat mag hoor :o
Verder is het me nog steeds een raadsel of je de getallen in je gedichten willekeurig kiest, bepaalt met een hypercomplexe wiskundige formule, of dat ze iets betekenen. Een en vijftig, twee en twintig, paal 28 :o

http://home.student.uva.nl/.../happyandconfused.gif