tweede huwelijk - tot mislukken gedoemd?
 

Stelling: gescheidenen die voor een tweede keer trouwen, lopen een grote kans hun relatie opnieuw te zien mislukken.

Gescheidenen zijn gescheiden omdat ze in het verleden niet in staat waren om (goede en bij hen passende) selectiecriteria aan te leggen. Ze hadden een bord voor hun kop. Zo'n bord voor je kop raak je niet snel kwijt, tenzij je jezelf grondig analyseert. Aan de eigengereidheid van gescheidenen zie je dat ze meestal niet echt in staat zijn tot enige zelfanalyse. Daarom is het gewoon hun (zelfgemaakte) lot om opnieuw te mislukken.

Klopt dat of niet?

In mijn omgeving zie ik idd dat het gedoemd is tot mislukken... Waarom ga ik eens over nadenken...

Ik denk van wel, vermits ik van mening ben dat het in de gene van een mens zit of hij/zij een relatie bestaande kan houden.

Natuurlijk, als een bep. iemand in het huwelijk treed, en je levenspartner gaat vreemd, en je beëindigd daardoor het huwelijk. Dan kan het goed zijn, dat je eventuele volgende huwelijk wel lukt. Al heb je zelf de keuze gemaakt van je partner, maar die ken je toch nooit volledig.

volledig akkoord met de stelling.
aan de beargumentering kan ik nie helemaal aan uit omda ik 't maar eens één keer snel heb gelezen en ik geen zin heb om dat nog eens te doen. :rolleyes:
't is als een af/aan-relatie, daar krijg ik ook het schijt van. dan zie je zo een koppel en je *ziet* gewoon dat die niet bij elkaar passen, die liggen constant in ambras enzo, dat gaat dan uit, "oh ik kan eigenlijk toch ook niet zonder je hoor" en ze komen terug samen, weer ambras, relatie weer uit, "blabla", af aan af aan af aan :rolleyes:
ik kots daarvan
als je weet dat je niet zonder elkaar maar ook niet mét elkaar kunt, hou er dan gewoon mee op. als je er gewoon mee blijft verdergaan word je toch nooit helemaal gelukkig terwijl je met iemand anders wél een kans hebt om een lang en gelukkig leven te leiden.

:rolleyes:
*blue angel* (is in zeikbui vandaag)

Oneens...

Want wat als je partner uit je 1e huwelijk eigenlijk bij nader inzien toch niet helemaal bij je past?

Ik heb m'n ouders als voorbeeld... voor hun allebei is dit hun tweede huwelijk, en ik zie ze echt niet meer uit elkaar gaan... :)

ohw, ik dacht dat abtje bedoelde dat mensen die getrouwd zijn geweest met elkaar maar gescheiden zijn, als *die* mensen terug *met elkaar* trouwen dat 't dan gedoemd was te mislukken
of heb ik je nu zo misbegrepen abtje?

*blue*

Nee hoor, dat kan ook. Een tweede huwelijk met dezelfde of een andere partner heeft een grote kans op mislukken (wat niet wil zeggen dat het altijd mislukt).

Grote kans misschien wel. Maar als je erachter komt dat je eerste partner de grootste fout was die je in je leven hebt gemaakt, wil dit niet zeggen dat je tweede huwelijk opeens helemaal fout gaat. Misschien gaat het juíst doordat het eerste huwelijk zo'n ramp was wel beter met het tweede huwelijk, omdat iemand dan wel 3 keer nadenkt voordat ie weer een fout maakt.

Ow, die kansen zijn er toch wel. Netzoals dat er genoeg kansen zijn dat je wordt aangereden door een auto.

ja, dit vind ik dus weer veel te generaliserend.. Alsof alle scheidingen voortkomen uit redenen die jij geeft. Mijn ouders gaan nu uit elkaar, en dat is niet omdat ze een bord voor hun kop hebben gehouden etc. Mijn moeder heeft nogal heftige dingen meegemaakt in haar jeugd, die haar als persoon hebben beinvloed voor vele jaren. Zij is juist zichzelf pas weer sinds een aantal jaren, en is dus nu juist wel in staat tot zelfanalyse.. Dit alles heeft echter ook tot gevolg dat het tussen haar en mijn vader niet meer gaat. Ze is een ander persoon geworden, meer bewust van haar eigen behoeftes, en ook bewust dat ze die behoeftes niet bij mijn vader vind, mn vader loopt andersom nu ook tegen dat soort dingen op bij haar. Zij gaan dus juist scheiden omdat het bord voor hun kop WEG is, en omdat ze zichzelf nu WEL kunnen analyseren, bij beiden denk ik dan ook niet dat een tweede huwelijk gedoemd is te mislukken.. Dit was trouwens ook mn moeders tweede partner, ze zijn nooit getrouwd, maar wel 20 jr samen geweest.

Voor mijn vader is ze getrouwd geweest met een Pakistaanse man, nou ja, vele cultuurverschillen dus, en dat liep mis, hij werd ook niet geaccepteerd in haar familie, wat erg moeilijk was etc. Wederom volgens mij niet het bord voor de kop dat het kapot heeft gemaakt, omgeving heeft lekker hard meegewerkt

mm
neen, denk van niet..
misschien make ze de 2de maal niet steeds dezelfde foute (bv niet alles late rondslingere, liever zijn, op tijd thuiskome.. )
ik denk dus dat het de 2de maal juist beter gaat..
maar ja, wie ben ik :rolleyes:

*PIMPZZZ*

weleens van de uitspraak : ''van fouten leert men'' gehoord?

'Gescheidenen zijn gescheiden omdat ze in het verleden niet in staat waren om (goede en bij hen passende) selectiecriteria aan te leggen.''

dus eigenlijk zit dit ook zo bij een verkering, (in principe toch een 'voorselectie). Als een persoon een relatie (noemt het maar verkering) heeft gehad,en dat gaat naar verloop van tijd niet meer, dan zijn al zijn andere relaties gedoemd te mislukken.

Zeg niet : ik had het over huwelijk, want een huwelijksbelofte maakt voor jou een relatie wellicht waardevoller, voor veel mensen maakt het niets uit.

Wel eens van de uitspraak: "Wie eens steelt, is altijd een dief" gehoord?

Wat heeft dat hier nou mee te maken?

en wederom totaal niet ingaan op de rest van de post.

Nou, de één zegt dat je van fouten kunt leren en dus rustig door kunt gaan met potentieel fouten maken, en de ander zegt dat je als je eenmaal fouten hebt gemaakt, door gewenning altijd fouten zult blijven maken.

Alsof iedereen die gescheiden is precies hetzelfde in elkaar zit :confused: Ik zie wel degelijk verschil tussen de relatie die mijn ouders hadden en de relatie die ze nu hebben met hun nieuwe partners, dus inderdaad ik denk ook dat je van 'fouten' leert.

Er zijn patronen of stramienen herkenbaar.

Jij weet ook al niet waar spreekwoorden op slaan hè? Het spreekwoord "Wie eens steelt, is altijd een dief" is gebaseerd op karakter! Als je eens een verrot karakter hebt, blijft dat altijd zo!
Het gezegde "Van fouten leert men" gaat over het vermogen van mensen om fouten om te zetten in ervaring en daarvan te leren!

Karakter en intelligentie zijn twee heel verschillende dingen! En daarbij: Geen van deze dingen zijn op dit onderwerp van toepassing. Want je selecteert je partner niet op grond van intelligentie, je selecteert je partner op grond van gevoel! Het gaat erom of je je goed voelt bij iemand en niet of je partner wel aan je hele rationele waslijst voldoet.
En het heeft ook niets te maken met karakter! Want zelfs mensen met een verrot karakter kunnen liefhebben. "Een moordenaar kan je beste vriend zijn" zeggen ze wel eens.

Nou Abt, ik hoop dat je nog wat zinnigs toe te voegen hebt, want net als in de andere topics heb je nog geen enkel argument aangesleept waardoor je ook maar een beetje geloofwaardig overkomt.

Laat nou eens zien of je waard bent wat je je waard doet lijken!

Wow! :D Hier ben ik het écht helemaal mee eens! As usual... :p

Jaja, vast wel :confused: :rolleyes: :rolleyes:

uit mijn ervaring blijkt dat deze stelling niet waar is.
mijn moeder is voor de tweede keer getrouwd en is gelukkiger dan ooit daarvoren... ze kijkt nu ook veel relaxter tegen dit huwelijk aan. om een ruzietje kan ze alleen maar lachen en ze maakt nergens meer zo'n punt van. daarbij is deze man ook een stuk behulpzamer dan mijn stiefvader en wat meer aanwezig. dat scheelt een hoop, want hier lagen de irritaties bij het vorige huwelijk.

Dit herken ik volkomen :), zo zit het ook ongeveer bij mijn moeder...
En ze is nog lang niet van plan van hem te scheiden :p