weg bij therapeut !!!
 

Nou ik zag er in het begin erg tegen op naar een riagg instelling te gaan ...maar naderhand zag ik ook wel in dat het beter voor me was.
Nou kom ik daar dus al een paar keer.
Per email kan ik de meneer die mij doet helpen best veel vertellen en doe ik ook veel vertellen.
Ik dacht dat ik daar mocht blijven maar niet dus
Deze week heb ik te horen gekregen dat ik over 2 weken voor de laatste keer kom ik moet naar iemand anders toe dit omdat ik meer dan 1 jaar hulp nodig heb en aangezien mijn leeftijd dus bijna 18 niet daar de hulp kan krijgen die ik nodig heb.
In de vakantie zou ik eigenlijk niet komen naar die meneer van die instelling maar omdat het zo slecht met me ging heb ik toch contact met hem opgenomen.Het ging weer een stukje beter met me omdat hij naar me deed luisteren ik begon naar een gesprek toe te leven en op sommige momenten miste ik hem gewoon niet persoonlijk natuurlijk maar dat er iemand naar me deed luisteren.
Nou moet ik binnenkort weer naar iemand anders toe en dat zie ik niet zitten....dat is dan de zoveelste keer dat ik op iemand anders wordt afgeschoven....
Op dit moment wordt ik hier zo depri van dat ik ook al mijn werk niet meer fatsoenlijk kan doen...

Wie herkent hier iets in ?
Wie heeft er tips of wie weet hoe ik me beter kan gaan voelen ?

Alvast bedankt

P.S sorry als ik niet goed nederlands heb geschreven...

gr,tieneke

Ik wil nu alleen maar op één facet reageren:
ik heb tot eergisteren wekelijks bij de kinder- en jeugd psychiater gelopen bij het RIAGG. 2 maand voor mijn 18de verjaardag kwam ik pas bij hem terecht. Indien je eenmaal aan je therapie bent begonnen, vind ik het raar dat je omwille van leeftijd ineens weer naar een andere hulpverlener wordt verwezen.

De rest van je verhaal lees ik in nuchtere toestand weer door.

ik ruim..halfjaar van te voren en tegen mij hadden ze gezegt dat k daar kon blijven althans bij BJZ duss....

BJZ doet alleen kort durende behandelingen. Zelf moest ik daar weg doordat ik een langdurende behandeling nodig heb/had en ook omdat ik ondertussen achttien was geworden. Tussen de intake en het moment van verwijzen heb ik wel gespreken daar gehad om o.a. te leren praten zodat ik minder moeite met een verwijzing zou hebben en zodat er bij bjz zoveel mogelijk info lag om mij goed te verwijzen.

Met een kortdurende behandeling is mij aan gegeven des tijds dat het zou gaan om een gesprek of vijf als echt behandeling (intake dus niet mee gerekend)

Het klinkt wellicht banaal, maar misschien kan je 'nieuwe' hulpverlener weer met een andere kijk naar je situatie kijken. Het is ontzettend vervelend wederom een nieuwe vertrouwensband op te bouwen, delen van je verhaal opnieuw te vertellen et cetera. De band die je met een therapeut hebt kan heel intensief zijn. Dat je nu daardoor klote voelt, is mijns inziens niet raar.

Echt tips heb ik denk ik niet voor je.. Bij mijn wisseling van therapeuten werd een paar keer geadviseerd dat ik voor mezelf punten op papier kon zetten waar ik met de 'nieuwe' therapeut aan wil werken. (Doelen/ klachten, wat ik fijn/ minder fijn aan de vorige therapie vond). Voor mij werkt dat als een soort afsluiting en tegelijkertijd als mentale voorbereiding op de nieuwe therapie..

Het went nooit, het blijft altijd vervelend zo'n overstap te maken. Probeer het voor jezelf te relativeren en niet in het negatieve te blijven hangen. Je hebt immers al genoeg aan je hoofd, meid.
Take care! (})

Dat had ik al gedaan punten opgeschreven (toch bedankt voor de tip)
Weet je wat het is ik heb er genoeg van om elke keer naar iemand anders toe te gaan totaal heb ik al aardig wat hulpverleners gehad en nu wordt ik eindelijk goed geholpen en wordt er op mijn manier naar me geluisterd moet ik daar weg en dat is nou juist het rotte....

De mentale voorbereiding heb ik niet.Mij is het 1 gesprek van te voren gezegt geworden dat ik naar de volwassene zorg toe ga.
Ik heb binnekort het laatste gesprek bij de therapeut.
Wat ik wel aardig vondt is dat hij me aan heeft geboden om met me mee te gaan.

Het ergste ervan dat ik weg ga is dat ik zelf me had voorgenomen om alles op papier te zetten wat mij bezig hield en houd wat ik zoal heb meegemaakt en dat heb ik ook gedaan maar nu heb ik het idee dat het voor niks is geweest begrijp je

Bedankt in iedergeval voor de reactie

nou ik heb ook al veel wisselingen doorgemaakt...
ik ben nu 15 en toen ik 13 was werd ik depressief... ik was eerst bij de leerlingenbegeleiding.. en die had me echt goed geholpen... maar ik moest toch nog naar de schoolpsycholoog voor de zekerheid... nou daar moest ik opnieuw alles vertellen...
en dat was al moeilijk...
en zij kon toch niet zo goed helpen dat ik naar een gewone psycholoog moest en daar ben ik nou ongeveer een half jaar...
en dat is echt wel shit om weer alles opnieuw te vertelle...
ik vind dat echt niet fijn maar ja...
als je er toch mee geholpe moet worden..
maar het probleem is dan ook weer dat ik niet alles echt tege hem vertel dat eigenlijk wel moet maar ja..

maar ik weet dat zo'n overstap echt wel shit is.. en moeilijk
ik wens je echt veel succes ermee!!

Ik weet niet bij welke instelling in Limburg je bent geweest, maar bij de instelling waar ik in behandeling ben (geweest) is het gebruikelijk dat als je vlak voor je 18e verjaardag daar terecht komt ze je alleen je intake doen, en je dan doorverwijzen naar een adolescenten team.

Liefs,

Laura

P.s Ik ben bij Wickraderheem in behandeling (geweest, kom er alleen nog voor medicatiecontrole ivm verhuing)

hmm......het is allemaal moeilijk he...
Ik moet weer naar een ander :bloos: :( en ik had me zo voorgenomen om alles bij die meneer neer te leggen en ik heb hard me best gedaan voor niks !!!!

Hoezo voor niks?! Heb je helemaal geen baadt gehad bij de therapie? (})

Ik heb er nog niet echt baat bij gehad maar ik vondt het wel harstikke fijn en deed me wel goed dat er iemand naar me luisterde daardoor voelde ik me ook niet zo alleen...

Nou ik heb voor niks alles zitten uitleggen dat bedoelde ik met die zin eigenlijk.
Ik kom nu bij iemand anders terrecht waar ik het opnieuw moet gaan uitleggen en na zoveel hulpverleners ben ik het gewoon zat dat ik het elke keer opnieuw moet uitleggen en ik moet er niet aan denken dat ik niet begrepen wordt....onbegrip daar heb ik heeel vaak tegen aan gelopen.

XxX tieneke

Die hulpverlener hoort dan bij de adolescenten, dat snap ik nog wel... Misschien moet je weg omdat hij alleen jongeren helpt en nu je achttien bent moet je bij de volwassenen geholpen worden.

Dat denk ik ook en hij heeft gezegt dat die andere hulpverlener meer ervaring heeft met soort problemen dat hij.
Die nieuwe hulpverlener is daar in gespecialiseert.

Ik snap dat je het niet fijn vindt dat je bij hem weg moet, maar het is wel beter voor je. Want wat telt meer voor jou: dat je dezelfde specialist blijft houden en misschien nite beter wordt of veranderen van hulpverlener en dat je écht beter wordt?