groepsdynamiek
 

Ik weet niet precies of het hier thuis hoort, maar dat zie ik dan wel :)

Ik heb voor mijn eindpresentatie op school komend jaar als onderwerp "mensbeeld" gekozen. Nou wil ik daarin ook groepsdynamiek gaan onderzoeken en daar verklaringen voor proberen te vinden. Ik observeer nou al een jaar of acht mijn klasgenoten en er is altijd wel iemand in de klas die meer kan maken als de anderen. Deze persoon heeft deze macht omdat iedereen (enkele uitzonderingen daargelaten) er achteraan hobbelt. Als ik daar opmerkingen over maak tijdens bijv mentor uren word ik als gek versleten omdat het voilgens de anderen helemaal niet zo is en ik me aanstel en zelf graag populair wil zijn (dit vind ik een hele goeie grap :D ) Maar ik ben dus ook de enige die het of waarneemt of het durft toe te geven. En nu is het gewoon zo dat je dat in alle groepen hebt bazen meelopers en mensne die er helemaal niet bijhoren.

Mara nu is mijn vraag aan jullie hoe kijken jullie ertegen aan? Heb je ook zo'n omgeving waaraan de rollen sterk worden bepaalt en komen mensne er dan voor uit of niet? En hoe zie je je eigen rol in het geheel?

. Kan het zijn dat je klasgenoten het niet willen zien? Ik ga er van uit dat vrijwel iedereen weet dat een willekeurige groep een structuur heeft. Zeker naarmate de groep langer met elkaar omgaat. Ik zie ook idd in groepen vrij snel de rollen. Alleen spreek ik het niet uit maar doe er zelf mijn voordeel mee. Dus pap aan met de leider zorgen dat ik boven de "zwakkeren" in de groep sta.

Tsja, op school worden rollen sowieso sterk bepaald, klasgenoten en zo. Ik denk dat het wel klopt wat jij zegt, sommige mensen kunnen meer maken dan andere. Het hangt maar net van de uitstraling en "macht" af die ze hebben. Maar de ene leraar zal hier waarschijnlijk wel gevoeliger voor zijn dan een andere. Sommige leraren behandelen iedereen gewoon gelijk (alsof leerlingen robots zijn of zo).

Ik hoor meestal bij de mensen die men gedoogt. Ik hoor er niet echt bij, ben absoluut geen meeloper, maar de meeste mensen schenken ook niet echt negatieve aandacht aan mij.
Maar misschien verandert dat wel op de universiteit, je weet nooit:o

Bij ons op school zie je heel sterk de rollen verdeling. Je hebt echt de 'populaire' kinderen, meelopers, 'mutsen' en mensen die hun eigen ding doen.

Als ik heel eerlijk ben was ik in de eerste en tweede klas best wel populair. In de derde klas werd ik absoluut niet geaccepteerd en deed ik lekker mijn eigen ding.. Ik ging zowel met de populaire als de minder populaire mensen om, maar werd er zelf niet populair van.. Het zijn vaak de mensen met een grote bek die de leidersrollen innemen, mensen die eruit zien alsof ze veel zelfvertrouwen hebben en waar leraren een stapje voor terug nemen.

Ik merk wel dat zij inderdaad meer kunnen maken maar trek me er niet zoveel van aan. Ik gooi best wel eens een opmerking in de groep van 'waarom zou jij dat wel mogen en zij niet?' maar dan kijkt iedereen me raar aan. Hoe dúrf ik zo'n opmerking te maken naar de populairste jongen in de klas?! :rolleyes:

ik kan daar net heel erg kwaad om worden als de ene iets wel kan makn en de ander niet. Is bij mijzelf niet omdat ik er vooral voor mijn gtgevoel echt helemaal buitenval en het allemaal maar aanschouw. Maar ik kan er echt niet tegen als er mensne zijn die afgezeikt worden omdat ze iets fout doen terwijl als een ander dezelfsde fout maakt dat het als gewoon gezien wordt en niemand er een opmerking over durft te maken.

Ja ik kan me daar ook best kwaad om maken, het is natuurlijk helemaal niet eerlijk. Maar dat soort figuren zijn er altijd geweest en zullen er altijd blijven, hoeveel opmerkingen je ook maakt, helaas..

Zoiets hoort bij mij ook wel denk ik.
Ik ga om met populaire en minder populaire mensen, hoor niet echt thuis in een of andere groep. En ik vind het allemaal maar best zo. Ben je populair, dan word je aanschouwd als een opschepper, iedereen heeft wel zijn mening over jou en die meningen zijn liever negatief dan positief (jaloezie?). Ben je een zwakkere, een meelopertje, tja, dat wordt zoiezo niet echt geapprecieerd.
In mijn directe omgeving zie ik het niet zo meteen, maar op de universiteit is het dan weer erg uitgesproken (groep van om en bij de 150 man) Hoewel dit zich denk ik vooral uit in het eerste jaar. Volgend jaar vallen de grote bekken er wel al een beetje vantussen denk ik, dan heb je wat meer gelijkgestemden, mensen die aan hun studie veel aandacht schenken.

In elke groep met vaste samenstelling krijg je op een gegeven moment (meestal al vrij snel) een punt waarop een bepaalde rangorde wordt vastgesteld, dit gaat vaak onbewust. Daaraan gekoppeld komen bepaalde gedragingen die eigenlijk als vanzelfsprekend beschouwd worden.

Dit is een natuurlijk proces, je hebt het werkelijk met alle groepjes mensen. Veruit de meeste mensen hebben het helemaal niet eens in de gaten dat hun groep zo werkt. voor hen is het zo vanzelfsprekend dat er gewoon niks op te merken valt. Het heeft niets te maken met ontkenning, of het niet willen toegeven dat ze achter één persoon aan hobbelen, want ze merken het gewoon echt niet.

Wat jij hebt gedaan is je als het waren distantieren van de rest van de groep zodat je een beetje kon uitpluizen hoe de groep in elkaar steekt. Daardoor vallen die gedragspatronen jou wel op, en de anderen niet.

Er zijn heel veel onderzoeken gedaan naar gedragspatronen binnen groepen. Het schijnt dat je voor de meeste groepen echt vaste categorieën kan identificeren die in de meeste groepen ook daadwerkelijk naar voren komen.

Het si ebst grappig om een groep eens van buiten af te bekijken.. :)