De weg kwijt.
 

Al gaandeweg verstrijkt mijn tijd
Het ademd in mijn nek.
Vergetend ren ik rond, maar altijd
Doelloos en zielloos

Slechts vlagen dringen tot me door
Berijken het half luisterend oor
In tijd komt het besef
Dat alles
wat je hebt gezegd.

Zich niet aan nuchter denken hecht.
Ik wil niks meer, maakt dat me slecht?

Ik weet nog niet en zal nooit weten
Wie ik nou daadwerkelijk ben.
En lijk ik slechts een schim
Mischien dan toch een mens?

Inhoudelijk vind ik het sterk (y) , herkenbare dingen ook...qua ritme nie echt super, maar ik vind het ook wel weer in een aparte stijl geschreven....echt jouw stijl:)

liefs,
Mariamne