Vrijdag moet ik gedicht af hebben
 

Jahja met de eer van iemand anders opstrijken....FOEI! :p ...neej daar komt niets van in! Ik heb genoeg gedichten, maar die geef ik niet:p...probeer zelf maar, ook al kan je het niet echt, probeer iets.... zet het hier neer en dan wil ik je wel verder helpen....aanpassinkjes enzo....

succes ermee....

Zijn we ook niet te beroerd om een mens in nood te helpen, alsjeblieft:

Bij het denken aan de liefde
Heb ik de liefde lief,
En 't is de liefde tot u, Geliefde,
Die mij tot die liefde hief.

Tja... ik denk dat je zelf moet oordelen of je echt stil wordt van een van mij gedichten. Ze staan hier allemaal wel op DoP. Dus gewoon een kwestie van terugbladeren.

Alles voor mensen in nood, maar probeer zelf ook es wat, dan kan ik je wel helpen met verbeteren etc. Schrijf op wat je voelt en dan doen wij de rest :D

Liefs Kimry

Sterf leraren, sterf,
jullie brengen ons bederf.

School is nutteloos,
ik woon later toch in een doos.

Leer eens les geven,
dan kunnen wij ook ergens naar vooruitstreven.

Dus val lekker dood,
en geef ons maar een lekkere stoot..

zoiets?

Met het strijklicht van een nazomermiddag
gleed net datgene langs pracht en praal,
om zo voorbij de wortels van het kitscherige havenstadje
langs smalle straten in een hoekje te verdwijnen.

In deze zilte lucht van de zee kruist het langs daken,
schittert het over smeedijzeren balkonnen en reikt het tot ver over het plein
scheidt het net nog voorbij kliffen en verdwijnt langs muren van venijn.

Zo gingen deze eenzame dagen van herinneringen langzaam, maar geruisloos
mee, in het grijs van staal met daarachter een silhouet van rook.
Dit eens zo spelende avondconcert verschuilt zich vanachter de eens zo purperen gloed.
En zo zag ik een hemel aan wolken waar bergtoppen fluisterden
ivoren torens de kleurige historische betegelde huizen het
antiek in opspattend water de oorsprong lieten verkoelen.

De laatste wringing der zonnestralen van dit land onder mijn voeten
word nu weggedragen door de glinsteringen van de zee.
De dagen van weleer scheiden, zoals een ruige zeebonk de antiek bontbeschilderde vissersboot
achter een laatste rotsformatie ziet verdwijnen.
Eindbestemming vereeuwigd;
maar met een pittoresk aansluitend geheel.


======================
ow ja........je hebt hem niet van mij

~~~~~~~~~~~~~~:D~~~~~~~~~~~~~~

Thanxie! Jullie zijn allemaal lievuds! Mara ik heb er ondertussen al ene in elkaar geflanst! Wil je hem horen..? Het gaat over een kropje ijsbergsla! Gnagna! :D

Maar ik leehees hem toch maah nie voor..

*SCHAAM* :rolleyes:

...die las ik laatst ehhh... :D

ssssst!