Zoutwater voor de aansteller
 

Oh, ik weet het niet
Je aan de zee verbranden doe je niet
Een hondenhart en gouden woord
het glas waar ik me aan vergiet

Zwemmen is een loos verweer
het is zweven of verdrinken
Een zuinig lachje of je lip verminken
Ze breken minder op het meer

Een man van zout verdronk te water
"Je kinderhaat die word je later"

:s ? :confused:

Vanaf de tweede strofe vind ik het een leuk gedicht; de eerste strofe blijft me nogal wazig. Ik zie het verband daar niet zo goed eigenlijk. De rest vind ik wél leuk: het leest fijn en de inhoud is wel iets om over na te denken... vooral die laatste zin.

Mooi, mooi! Hier en daar hapert het nog wat (misschien net te snel neergeschreven?) maar er woorden fraaie, ongebruikelijke beelden geschetst die me wel goed kunnen bekoren.

Ook ik struikelde over dat 'hondenhart", bedoel je daar iets zoals trouw mee?

regels als "Een man van zout verdronk te water" blijven in mijn hoofd hangen, die zin klopt gewoon, en roept bij mij ook een hele geschiedenis op (y)

Mooi, de eerste strofe is misschien iets te vaag. Maar de rest vind ik goed gevonden.

Ik vind dit cool :cool:
Prachtige alliteraties en originele uitdrukkingen. Alleen de lip vind ik wat geforceerd allitereren :)

Dankjewel iedereen :)

Ik heb er inderdaad niet zo vreselijk lang over gedaan, maar ik wilde weleens zien wat jullie ervan vonden, en het daarna misschien nog aanpassen enzo

Een hondenhart, als je het letterlijk neemt kan het wel rar overkomen, ja :) Maar het is idd zoiets als een hondstrouw persoon