Wangeloof
 

Wangeloof

De kus van duizend doden,
sterft op mijn gezicht.
'K breng de grafsteen naar mijn lippen,
en sla dan de kist hard dicht.
Daarna bid ik om een ziekte,
die mij van mezelf bevrijd.
Zelfmoord is nou eenmaal zondig.
Ik biecht daarom tot mijn spijt,
dat ik de heidene benijd.

Wangeloof

De kus van duizend doden,
sterft op mijn gezicht.
De grafsteen breng ik naar mijn lippen,
en sla de kist hard dicht.
Vervolgens bid ik om een ziekte,
die mij van mezelf bevrijd.
Zelfmoord is nu eenmaal zondig.
daarom biecht ik tot mijn spijt,
dat ik die verdomde heidenen
zo vreselijk benijd.

Ik vond je gedicht geweldig, alleen het metrum moet nog wel worden bijgeschaafd. Ik heb maar de vrijheid genomen om wat te proberen :).

Halogeens versie vind ik inderdaad best goed. (y) Zo zie je maar weer dat een ritme best belangrijk kan zijn.

Ben ik het mee eens. Het is een interessant gedicht. De versie van Halo vind ik beter, al zou ik het metrum nog wat veranderen, als we toch bezig zijn:

Wangeloof

De kus van duizend doden,
sterft weg op mijn gezicht.
De grafsteen breng ik naar mijn lippen,
sla de kist daarna hard dicht.
Vervolgens bid ik om een ziekte,
die mij van mezelf bevrijdT. (---> bevrijdT met T, izzetniet?)
Zelfmoord is nu eenmaal zondig.
daarom biecht ik tot mijn spijt,
dat ik die verdomde heidenen
zo vreselijk benijd.

Wat kleine dingetjes.