Tegengestelde werking?
 

Tegengestelde werking?

Vaak genoeg viel het mij al op en dacht ik erover na; de werkelijke werking van een uitlaatklep als het Psychologie forum.

In principe kun je het Psychologie forum, wanneer het dienst doet als uitlaatklep, op 2 manieren zien, namelijk op een positieve en negatieve wijze.

De positieve
Het forum doet dienst als uitlaatklep, en zorgt daarmee ervoor dat mensen hun gevoelens en problemen kwijt kunnen. Tevens kunnen reacties van andere forummers meer inzicht bieden in een gegeven situatie.

De negatieve
Wat is nou het werkelijke effect van dit forum als uitlaatklep zijnde? Mij valt op dat mensen die hier eens een topic plaatsten, na de eerste (mogelijkerwijs pijnverzachtende / troostende) topic meestal vaker topics gaan posten; en dat de problematiek van de eerste meestal doorschemert in de daarop volgende. Oftewel: de verzachtende werking van het forum leidt mensen juist ervan af werkelijk iets aan het probleem te doen en sterkt ze in hun slachtoffer-rol.

Wat ik mij nu afvraag: is het wel zo verstandig, gezien het negatieve oogpunt, om begrip te tonen en iemand gevoelsmatig (trachten) te troosten op dit forum en niet uiteindelijk beter om zo objectief mogelijk te blijven?

hoe kan je nu objectief blijven bij dingen waar je door geraakt wordt. dan wil je toch troosten, nou ik iig, en je kan niet zomaar rationeel beslissen om dat niet te doen.

Hmm, dat is eigenlijk het volgende onderwerp waar ik over nadenk. In hoeverre is het eigenlijk logisch betrokken te raken bij het verhaal van een volstrekte vreemde? Ben je dan door je eigen betrokkenheid (of gemis aan nuchterheid, niet verkeerd opvatten aub) niet makkelijk te misleiden?

Want vergeet niet, een ieder beschrijft iets vanuit zijn / haar oogpunt .. hoe diegene iets ervaart op het moment van schrijven -> een momentopname, dus niet representatief voor de werkelijkheid.

Humanistische visie: mensen hebben vooral nood aan iemand die naar hen luistert en henprobeert te begrijpen.

Minder is de nood aan iemand die meteen te hulp schiet met raad en daad en troost. En dit is wat hier op het forum gebeurt..
Enerzijds kunnen ze hun verhaal kwijt, maar anderzijds krijgen ze een (onprofessionele) raad

Het ojectief beschouwen van de situatie is idd moeilijk, zou misschien wel beter zijn, maar hoe ga je dan de houding aannemen waarin je andere probeert te begrijpen, en in hun wereld in te leven...?

Betreffende die tegengestelde werking sta ik dus volledig achter je.

Dit hangt voornamelijk van jezelf af denk ik. Hoe zit jij in je vel? Dat is dan de grote vraag.

Momenteel bekijk ik dingen hier op het forum van een afstandje; alsof ik TV kijk. Iemand doet zijn verhaal en ik probeer het voornamelijk te begrijpen .. ik kan niet beweren dat het me altijd lukt, maar ik probeer het. Veel dingen zijn voor mij dan ook niet zo ingrijpend..

Als ik lees hoe iemand aan automutilatie doet, dan verdiep ik me wel in die situatie en vraag me af hoe het komt. Maar persoonlijk voel ik me haast niet aangegrepen, omdat ik er zelf geen directe ervaring mee heb. Ik kan me voorstellen dat wanneer je zelf aan automutilatie en dergelijke hebt gedaan, je bij zo'n verhaal niet objectief kunt blijven .. en jezelf waarschijnlijk ook gelijk weer bedrukt voelt.

Daar heb ik dus weinig last van :o

Is het dan vreemd dat ik dingen kan lezen zonder er me er in te verdiepen en aangegrepen te voelen hoewel ik er zelf directe ervaringen mee ken of gekend heb?

Als iemand zegt ik automuleer, ik voel me slecht, ik wil stoppen doet me dat weinig....en ik blijf ook niet objectief want ik heb na die dingen meteen een (voorlopige) eerste indruk gevormd

Neuh, maar het zou ook niet vreemd zijn als dat wel zo zou zijn.

Dat klopt, maar ik denk dat het naar een oplossing zoeken helemaal niet aan de orde is. Vaak is men volgens mij helemaal niet met een oplossing bezig, maar wil alleen gehoord worden. Ik wil hier niet zeggen dat de problemen niet echt zouden zijn, alleen dat het plaatsen op het forum met een andere gedachte gebeurt als het zoeken naar oplossingen. Vaak wordt het zelfs als fijn bevonden het slachtoffer te spelen...

Als het oprecht begrip is, is daar niets op tegen. Het is niet onze verantwoordelijkheid dat anderen iets aan hun problemen doen. Als ze hier een probleem plaatsen doen ze dat om gehoord te worden, om reacties, dus waarom niet reageren als je er ook daadwerkelijk iets oprechts op te zeggen hebt?

Ik hou trouwens niet van dat quasi-betrokken getroost. Een totaal onbekende mag van mij best een reactie geven, maar ik vind het overdreven als men gaat doen alsof hij/zij de persoon heel goed kent en m een hele innige virtuele omhelzing gaat geven in zijn/haar reactie (welliswaar met woorden)