wijsheid
 

Wanneer heb je het recht jezelf wijs te noemen?

als je van je fouten leert ;)

Was het Socrates niet die allerlei zogenaamd wijze mensen ondervraagd had en uiteindelijk tot de conclusie kwam dat deze mensen evenmin de waarheid kenden, maar dat hijzelf tenminste beséfte dat hij niets wist?

Correct opgemerkt.

Dus een klein kind dat zijn handen brandt aan een gloeiende pan op het fornuis en dat vervolgens niet meer doet, is wijs? Dachtutnie.

Een goed werkend mechanisme om van fouten te leren is niet meer dan een voorwaarde voor wijsheid. Het is zelf geen wijsheid. Aan de vraag wat wijsheid dan wél is brand ik (op dit moment) mijn handen niet.

Nee klopt , de ervaring oftewel de pijn is de werkelijke wijsheid in dit verhaal. De handeling , het niet meer te doen , is die wijsheid in pacht te hebben. ;)

De wijsheid is in dat geval naar mijn mening de resultante van de sensatie (pijn), wetenschap van de oorzaak van de sensatie (pan is heet) en wetenschap van het causale verband in de eigen gedraging (vinger tegen hete pan aanleggen). Dat resultaat, 'ik moet geen hete pan aanraken', is wijsheid. Maar dat is dan natuurlijk meer wijsheid in de zin van 'kennis' of 'wetenschap'. Kortweg alle informatie die tot enig nut strekt. Dat is iets anders dan wat je zou kunnen noemen het maatschappelijk wijsheidsbegrip, wat je van iemand zegt die heel verstandig, erudiet, levenswijs, et cetera is. Zo iemand noem je wijs.

Het is in principe niet anders , de basis tot wijsheid is gelijk , alleen de gradatie ervan is anders. Als iemand als levenswijs , verstandig ,enz word gezien , dan is dat ook gebaseerd op de wijsheid door ervaring. Alleen zou je die mensen wel "wijzer" kunnen noemen , omdat zij consequenter met hun wijsheid omgaan dan anderen. Sommige mensen stoten zich wel vaker aan dezelfde steen , en kun je daardoor wellicht minder-wijs noemen omdat ook zij eigenlijk de wijsheid in pacht dienen te hebben. Maar wijsheid alleen bepaalt niet altijd onze keuzen , vandaar dat het lastig is om te zeggen wat nu werkelijke wijsheid is. ;)

Wijsheid is je eigen beperkingen én kwaliteiten kennen. :)

Dat recht heb je altijd.

Mensen die dat zeggen, hebben dat recht al in ieder geval niet.

Jawel hoor, ik heb zeker dat recht. Je kunt het me immers niet rechtmatig verhinderen.

Tuurlijk wel. Aangezien er geen universele definitie van wijsheid is, heeft iedereen dus het recht zichzelf wijs te noemen.

Wederom is het niet de bedoeling dat het topic wordt verziekt door te gaan zeuren over de slechte formulering door de TS.

als je het oprecht tegen jezelf in de spiegel durft te zeggen ;)

wijsheid is gezond verstand, interpetatie van informatie (niet iets wiskundigs btw) en het vermogen om goede besluiten te nemen
wijsheid is iig geen intelligentie, en hoeft er ook niet mee gepaard te gaan

Wat is dat jouw idee van intelligentie?

Sinds wijsheid geen juridische waarde heeft heb je altijd het recht (of nooit, wat je wil) om jezelf zo te noemen. Het is aan anderen om te beoordelen of je het ook bent. Daarbij zullen zij de mate van kennis over uit een lopende onderwerpen en je vermogen tot verbluffen waarschijnlijk wel als richtlijnen nemen.

elk 'mens' heeft gezond versatnd. heb je geen ratio, dan verschil je in mijn ogen nauwelijks van een beest ( je begrijpt dat veel mensen de kwalificatie 'mens' niet verdienen).

interpretatie doet iedereen, alles en altijd, overal. er bestaat geen lezen en denken zonder interpretatie. alles is relatief. en het gebruik van het criterium 'goed' is natuulrjik volslagen onbruikbaar gezien het feit dat het enorm arbitrair is.

Als je niet bang bent om dood te gaan, leer van je fouten, gymnasium gedaan heb en vast nog wel een paar andere voorwaarden. En ja, dit is echt waar, kijk maar naar mijn sig.

Ik vind dat je met het studeren van zoiets nutteloos (gymnasium, Latijn, Grieks) jezelf als disqualificeerd voor de titel wijs.

Neem de allerstomste mens, en je vergelijkt hem/haar met de slimste aap dan zal die persoon toch significant wijzer zijn dan die aap. Dus in principe is iedereen wijs.

informatie verwerken, rangschikken, en wiskundige verbanden kunnen ontdekken

en taal dan? Of muzikale intelligentie, dingen onthouden...

zeker zo'n 'trotse beta'

wijsheid is iets dat voor ieder mens anders is.
immers vroeger vond men een shaman,voodoo dokterof medicijnman wijs.

toch lachen wij nu om hun geneesmethoden.

toch waren zij hun tijd vooruit, zij gebruikten al planten en kruiden om mensen te genezen, palnten die wij nu nogsteeds gebruiken.

dus is je tijd vooruit zijn dan wijs?
of beter gezegd is meer kennis hebben dan je medemens wijs?

gedeeltelijk wel, een persoon met meer kennis is vaak wijzer dan een persoon met minder, toch gaat dit niet altijd op omdat met kennis vaak ook arogantie komt, en arogantie en misplaatst zelfvertrouwen zorgen er voor dat de mens stopt met willen leren en vast geroest raakt in zijn zelfverzekerdheid.

mijn conclusie is dan ook: het vermogen om te leren is wijsheid.
en de op een na slimste persoon is vaak ook het wijzer dan de slimste.

niet echt, ik haat wiskunde...

"trots"?
Vanwaar die sarcastische tint? :confused:

Een wijs man is niet degene die beseft dat hij veel weet, maar die beseft dat hij nog veel moet leren..

(waar isdat ookalweer van?)

Volgens mij een chinees/japens gezegde, maar dat is slechts een gok.

kennis is het geheel tot in het detail te kunnen benoemen, wijsheid is in ieder detail het geheel te herkennen - Prins-ipe - freek de jongen

Squat is blijkbaar niet erg wijs. Ik durf met recht te zeggen dat de oude Grieken een beter idee van wijsheid hadden dan dat jij hebt.

hoe vaker je iets leert, hoe wijzer, een kind dat zn hand gebrand heeft en dat dus niet doet is wijzer dan een kind dat zn hand niet gebrand heeft en dus eerder de neiging heeft om het te doen

Wijsheid is de som van alle fouten waarvan je geleerd heb.

Maar helemaal compleet vind ik hem nog niet eigenlijk, al komt hij al wel wat in de buurt.

de som van alle fouten waarvan je geleerd hebt en alles dat je geleerd hebt zonder er fouten voor hoeven te maken?

Dat laatste noemen ze talent en sommige temparement , maar geen wijsheid ;)

Wijsheid is naar mijn idee , de som van alle ervaringen + de som der sommen en de som in het geheel ;) + de mogelijkheid tot handeling (maar kan dus kiezen "niet te handelen"). ;)

Wat is wijsheid?
Doet me denken aan die dialoog van Plato: Socrates en Protagoras.
´En Socrates, heb je die schone Alkibiades nog anaal genomen?´
´Nee, ik ben op weg naar het forum´
´Ow, dan moet je eigenlijk meekomen naar waar ik heenga, daar is Protagoras´
´Wat, is Protagoras de Sofist in de stad?´
´Ja, hij zal spreken over de vraag wat wijsheid is´

etc.

:s dit snap ik niet helemaal. Anaal genomen? wat heeft dat te maken met de rest van de dialoog? moet het niet iets zijn als "oraal genomen" (als zijnde uitgeluld, haha andere kant dus;)) haha wel een grappige dialoog overigens, maar is dit serieus? (zo ja; wat zei Protagoras nou precies?)

Wat je er wel duidelijk in ziet, is dat ze daar studeren, intellegentie en wijsheid gelijk of hoger zetten als liefde.
Vraag: "Heb je nog geneukt?"
Antwoord: "Nee, ik ga leren"
Stelletje malloten blijven het ook ^^.

Bij de Grieken was homoseksualiteit heel normaal.

Socrates zal echter nooit iemand anaal nemen, omdat anale sex ("geslachtgemeenschap tussen mannen al ware het man en vrouw") als ja, onrein oid, gezien werd.

Bij de cynici ging het zelfs zo ver dat ze masturbeerden in het openbaar enzo.

Dat heet ervaring.

Je ervaring gebruiken hoort ook bij ervaring.
Maar zelfs zonder enige ervaring kan je uiterst wijs handelen.
Ondertussen hebben we al een hele hoop omschrijvingen genoemt voor wijsheid, toch is het geen van allen. Maar als je het allemaal bij elkaar gooit krijg je toch een aardig beeld.
Het probleem is dan dat je dan een enorm grote formule krijgt. Daarvan zijn er ook weer onderdelen die elkaar weg kunnen strepen, elkaar nodig hebben, niet perse nodig zijn voor het geheel, of juist weer wel nodig zijn om een antwoord boven de 0 te krijgen.

Maar het blijft interesant :).

... en toe durft te geven dat je fout zit
... toe durft te geven dat je niet allés weet en nog een boel te leren hebt
... je ervaringen durft te delen met andere
... andere in de waarden te laten zodat je daar ook nog wat van kan leren

wijsheid hoeft niet altijd voort te komen uit "iets wat je zelf fout doet", je leert een heleboel van je omgeving en de omgeving leert een heleboel van jou en belangrijk is ook dat je de eigen grenzen kent (en durft te erkennen) van je kunnen/kennen

@denkie

Ook dat inderdaad... (y)

Daar heb je alleen maar een grote ego voor nodig.

Niet als het echt oprecht moet ;) . Naar mijn idee kunnen ego's(=een rol ) dat niet. als het oprecht is , dan komt het uit je transcedentale zelf. ;)

Je ego is absoluut niet hetzelfde als een rol (McAdams, The stories we live by). En ik vraag me af of het zelf transcendentaal is.

Wijsheid is een intermenselijke waarde, die mijns inziens gelijk kan worden gesteld aan een bepaald paradigma, of zelfs een brede moraal, waarvan wij denken dat het wijs is. Denk ik.

of simpelweg gezegd, elk mens interpreteerd wijsheid anders

maar de doelstelling is juist hetgeen er uit te halen dat wijsheid universeel wijs maakt.

naar mijn idee is wijsheid: kennis en de toepasbaarheid van deze kennis.

voorbeel: wie is wijzer, een medicijnman van een onontdekte stam in afrika die weet welke van de 200 lokale planten giftig zijn en welke een genezende de werking hebben, of een zakenman in new york die weet hoe je succesvol kunt beleggen?

naar mijn inzicht zijn ze op hun vakgebied beide wijs, maar stel nu dat de zakenman in afrika beland, en de medicijnman in new york, zouden ze dan nog steeds als wijs gezien worden? ik denk het niet...