Wij, paarse ijskonijnen
 

Communisme, van bovenaf gepland,
Aan de hand van een lopende band
Netjes op een rij, ingeblikt tot en met
Geproduceerd ter hunner vermaak,
De space-monkeys.

Vanuit hun gigantische grot,
Ontelbaar keer de grootte van ons zonnestelsel
Kijken ze in hun grote glazen bol
Naar hun creaties van SaturnSoftijs,
Wij, paarse ijskonijnen.

Eerste strofe loopt erg lekker, jammer dat de laaste regel het weer helemaal opbreekt. Dit stukje: "ingeblikt tot en met" vind ik goed.
Tweede strofe is wat minder, het is voorspelbaar en lijkt ondoordacht.

Toen je begon te lezen over hun gigantische grot voelde jij het Saturnijs al aankomen?

Toen ik de titel las voelde ik dat al.

Ik vind die laatste drie regels niet echt kloppen.

Kijken ze in hun grote glazen bol
Naar hun creaties van SaturnSoftijs,
Wij, paarse ijskonijnen.

Die 'wij' staat daar volgens mij verkeerd (hoe ik het interpreteer). Zij kijken naar hun creaties van ijs, naar ons, de paarse ijskonijnen. Toch?

In een gedicht mag de dichter zich permitteren om op een volgende regel door te gaan op een andere manier.
Als je dat niet mee zou nemen zou geen enkel gedicht van bijvoorbeeld Gerrit Komrij, maar ook een aantal op DoP (voor zover ze niet van zichzelf een gebrekkige grammatica hebben) niet kloppen.
Overigens, hun creaties, dat zijn wij. 'Wij' zijn het. Die creaties zijn wij. Het klopt hartstikke goed. Dus.

Dit verklaart alles, zo had ik het niet gelezen.

Sterk punt aan je gedicht is dat het echt ergens over gaat, het is interessant om te lezen en je verwoording is dat vooral. Het begin is vrij toegankelijk en dat leest prettig. Minder vind ik vooral het metrum, bijv. de laatste zin van de eerste strofe vind ik metrisch gezien eigenlijk nogal een anti-climax.

Heb je die laatste regel van de eerste strofe het expres zo laten opbreken? Ik vind het wel een interessant gedicht, maar echt mooi vind ik het niet, je verwoordingen (origineel wel trouwens). (en ik stoor me aan de hoofdletters).

Dankjewel voor je reactie, xineof. Ik voelde bij mezelf een ontzettend grote behoefte om een gedicht te schrijven dat écht ergens over gaat. Met de spacemonkeys wilde ik het gedicht net wat lichter maken, maar misschien was dat niet echt nodig geweest, het waren immers maar 10 zinnen. Wat zou jij bijvoorbeeld hebben bedacht voor de 5e zin?
Toen ik tot het besef kwam dat wij paarse ijskonijnen zijn kon ik het niet langer meer voor me houden. Ik ben blij dat ik hiermee de waarheid weer zichtbaar heb kunnen maken voor mensen, al zijn het er maar een paar.