zonnestelsel is een atoom
 

Onze zonnestelsel is eigenlijk een atoomdeeltje van een veel grotere materie. Een atoom bestaat uit een kern (Onze zon) en uit elektronen die er om heen zweven (De planeten). Ben je er eens of niet? Of vind je het logisch?

Ja, en mijn kamer is ook een zonnestelsel. Het heeft een kern (mijn computer) en electronen die er omheen zweven (allerlei losse troep die eromheen slingert). Feilloos!

En wat representeer jij dan?

Zijn er misschien nog wat zinnige meningen hier?

God, natuurlijk. Bestaat ie toch nog!

een elektron is splitsbaar? :eek:

Wie zei ook alweer dat de keizer de poolster was en dat alle anderen erom heen draaiden?

[Edit] of in z'n richting draaiden ofzo? Kan dat? [/Edit]

Ja maar hoe kan dat dan? Een atoom is toch heel klein en de zon heel groot? :confused:

Nee, het lijkt voor ons heel groot. Maar voor een ander wezen, die immens veel groter is dan alle heelallen bij elkaar is het slechts een atoom. De thema van deze theorie is dus oneindigheid.

Van onzin kan men geen zin maken. Laat ik je eens vragen. Heb je enig vermoeden dat jouw theorie juist is? Waarom?

Dat zeiden ze in MiB ook al :eek:

met zo'n redenering (planeten zijn elektronen) zouden planeten dus wel wat onregelmatiger moeten bewegen, en een stroom vormen en zo...

iets teveel tv gekeken ?

:) of iets te weinig discovery channel.

Het patroon komt eigenlijk verdacht goed overeen , zij het op andere schaal. Er zijn zelfs mensen die beweren dat atomen evengroot zijn als een menselijke gedachte. Ten minste zoiets meende ik in de film "what the bleep do we know?" te bespeuren. ;)
Of ik het er mee eens ben is een ander verhaal , dat is geen klein onderwerp om echt vast te leggen als waarheid. ;)

Vergelijk de formule voor elektrische kracht (bijvoorbeeld een elektron en een plus-pool)

F = k*q₁q₂/r²

(k is een constante, q's zijn de ladingen en r is de afstand) met die van de zwaartekracht (bv. de aarde om de zon)

F = k*m₁m₂/r²

(k is weer een constante, m's zijn de massa's en r is de afstand). Zie je de grote lijn?

Daar moest ik ook al aan denken. :D

F = mens

Zie je die formule? ;)

Het is een verdienstelijke redenering die toch wel verkeerd is. Er zijn inderdaad overeenkomsten, maar als zo'n model klopt, dan zouden planeten af en toe van baan moeten "verspringen" zoals ook elektronen kunnen aangeslagen worden tot een hoger niveau. Het zou mooi zijn, maar het klopt niet :)

Gewoon, met een pincet en een aardappelschilmesje, je weet toch? ;)

Deze gedachte is me in de tweede (of was het de derde) ook ontsprongen :).

Het zou in theorie natuurlijk heel goed kunnen dat ons universem weer een onderdeel is van een groter iets, het probleem is natuurlijk dat je zoiets nooit kan meten.
Hoe kan een elektron weten dat hij een elektron is, en dat hij samen met een hele hoop andere elektronen en andere deeltjes een geheel vormen; een pixel op scholieren.com.

In theorie kan het best, maar omdat we het nooit zullen weten is het relevant noch interesant voor de wetenschap.


Als het waar zou zijn zouden we natuurlijk wel een kanker'cel' zijn, of iets in die richting.

Mij best, als 'mens' maar de eenheid kgms^-2 heeft. :>

In theorie kan het niet hoor.

dude, wtf

een 'zonnestelsel' en een atoom werken heeeel verschillend :)
de ene blijft bij elkaar door sterke/zwakke kernkrachten, de andere door zwaartekracht.

Je hebt gelijk dat een zonnestelsel niet exact gelijk is aan een atoom, maar we kunnen best een onderdeel zijn van een grotere massa zoals een elektron dat is. We kunnen dat niet bewijzen, maar het tegendeel kan je ook niet bewijzen.

Ik vind het wel een aardig onderwerp. :)

dat heeft het dus niet , de mens is geen constante kracht , maar een variabele kracht die langzamer steeds krachtiger word. En dan heb ik het niet over spierkracht of de som der delen. De mens is een kracht dat kan groeien. En is eigenlijk gelijk te stellen met natuurkrachten. ;)

Voor mensen die dit niet serieus willen nemen en/of buitengewoon lomp reageren: neem het wel serieus, doe gewoon en respecteer de vraag van de TS.

Is het niet ietwat ironisch als je zelf onzinnig reageert omdat je vind dat de vraag van de TS onzinnig is, is het niet?

Even zonder de knipoog, je kan dat misschien beter formuleren in de trant van 'de mensheid is een kracht die op een abstract niveau dingen in werking kan stellen'.

De mens is een kracht met een eigen wil, hij heeft een bepaalde vrijheid. Zo hoeft hij bijvoorbeeld niet per se met de stroom mee maar kan hij ook recht tegen de stroom in gaan.

Tis wel een grappige vergelijking maar er zijn wel een paar punten waarop het niet klopt. Het meest in het oog springende verschil is dat iedere planeet invloed heeft op iedere andere planeet omdat zwaartekracht de enige kracht is die over alle afstanden werkt. Daarbij kan een je atomen elektronen en protonen weer opsplitsen tot uiteindelijk verschillende soorten quark-deeltjes. Maar t belangerijkste verschil lijkt me dat de bindingen tussen atomen véél sterker zijn dan verbinden tussen planeten en sterren die alleen maar een binding door zwaartekracht hebben. Daardoor kan je nooit iets opbouwen uit een heleboel planeten en als je het toch probeert loop je goeie kans een mooi zwart gat te krijgen.

Want dan gaan de planten op een of andere miraceleuze manier tot supernova over? Lijkt me niet.

de zon zit in een melkwegstelsel, het melkwegstelsel in een stelselwolk, stelselwolk = elektron :)

Je kunt natuurlijk een analogie maken tussen de zon/planeten en kern/elektronen. Het probleem is echter dat elektronen niet in ellipsbanen om de kern heen bewegen, dus je analogie is een beetje zwak. Bovendien begrijp ik het nut van de vergelijking ook niet.

Daar is niets miraculeus aan. Dat gebeurt sneller dan je denkt. Grote sterren houden het vaak nog een tijdje uit doordat elementen met behulp van nuclaire verbranding worden omgezet tot ijzer wat een boel energie oplevert. Als alles is omgezet dan veranderen grote sterren, die bezwijken onder hun gewicht, ook in witte dwergen, zwarte gaten en wat je nog meer hebt. Hetzelfde gebeurt dus als je planeten gaat gebruiken als atomen en er dingen mee gaat bouwen. Niet dat t erg realistisch is natuurlijk maar t gaat om het idee.

Het nut van de vergelijking is natuurlijk om ook eens in deze richting oneindigheid te creëren. De atomen waar wij uit bestaan zijn dan natuurlijk ook weer sterrenstelsels voor nog veel kleinere wezens, enzovoort.

wat dus niet kan, want de krachten die tellen op dat niveau (elektromagnetisch, sterke & zwakke kernkracht) zijn heel anders dan de krachten die op een niveau van een zonnestelsel (zwaartekracht) werken....

dus nee, deze hele vergelijking gaat niet op.

Wat nogal grote kul is, zoals ik reeds aangetoond heb.

Zonnestelsel: 1 x zon, 8 x planeten

Zuurstof molecuul: 1x proton, 8x neutron

Is ons zonnestelsel dan een zuurstof molecuul?
Lijkt me vreemd, de link is heel makkelijk gelegt maar om nou te zegge dat wij in een zuurstof molecuul leven.. dat gaat er bij mij niet in.

Het is ook geen vereiste dat het exact hetzelfde is, onze moleculen kunnen best weer 'planeten' zijn voor extreem kleine wezens. Die hoeven zeker niet vergelijkbaar te zijn met ons, het zou ook kunnen zijn dat ze uit simpelweg energie bestaan. We hebben ze (nog) niet ontdekt omdat ze vergeleken met de energie van de elektronen zelf nihil klein zijn, Maar ze zijn er wel, ze bewegen, ze bouwen onderkomens, ze bezoeken hun grootmoeders, enz.

Dit is lijkt natuurlijk klinkklare onzin, maar breng er maar iets zinnigs tegenin wat niet zomaar kan worden weerlegt.

nee, dan nog gaat de boel niet op, want 'planeten' zouden niet als zodanig functioneren als ze werden geregeerd door elektromagnetische en kernkrachten ipv zwaartekracht.

Oh ja, ooit 'ns opgevallen hoeveel energie er uit een atoom komt zodra dat ding niets doet? Inderdaad, helemaal niets.

stel.. stel dat het wel zo is..

dan zitten er dus in een zuurstofatoom heel veel zuurstofatomen, en daar zitten dan ook weer heel veel zuurstofatomen in, en daarin zitten ook weer heel veel zuurstofatomen, enz. enz.

Nou, er hoeft dus niet per se nog een zuurstof atoom in te zitten. Er kan ook iets in zitten wat te nog meer te vergelijken is met ons zonnestelsel.

De TS is 14 en zit dus op de middelbare school. De natuurkunde die je daar krijgt in het achterhoofd houdend vind ik dit geen rare analogie. Natuurlijk het klopt niet, maar het is op zich met dergelijke kennis best een aardige gedachte.

Ik beweer ook niet dat het klopt, ik beweer alleen maar dat er voor haar (en overigens genoeg andere mensen) wel degelijk een nut zit aan een dergelijke vergelijking.

Dat vind ik wel een erg beknopte omschrijving van ons zonnestelsel ;)

er zijn veel overeenkomsten op veel verschillende niveaus. maar TS stelt het veel te simpel.

er zijn ook wetenschappers die hebben aangetoond dat op sociaal niveau een dergelijk systeem bestaat. de krachten tussen kern en electron, zon en planeten, zou terug te vinden zijn in de plaatsen waarop sociale kernen (grote steden) en sub-kernen/de periferie zich bevinden op de wereldkaart.
ik ga op zoek naar de bron, maar forumules die bijvoorbeeld aangeven hoever de electronenbanen van de kern af staan, zouden feilloos in te vullen zijn met systemen van steden, belangrijke knooppunten en boerengaten.

wanneer de wetenschap eens wat vakgebieden naast elkaar zou leggen, kun je nog best leuke conclusies trekken.

neemt echter niet weg dat de stelling van dit topic te simpel is en mi niet klopt

Men moet ook niet vergeten dat alles afgeleid is van 1 systeem , en dat alles zich dan ook schikt naar de wetten binnen dat systeem. Vandaar dat veel patronen op verschillende niveau's zo overeenkomt. Het zijn allemaal gradaties van 1 systeem , het maakt dan weinig uit of je kijkt naar biologie,antropologie,pshychologie,wiskunde,enz. ;)

willypirate, ik word een beetje moe van dit metafysische gezeur.

Ik denk dat iedere natuurkundige op de hele wereld wel zou willen weten wat dit 'ene systeem' is. Ik denk dat ze al zo'n 100 jaar op zoek zijn naar een dergelijk systeem. Volgens mij hebben ze het nog niet gevonden.

Ik denk dat nu stellen dat alles gradaties zijn van dit 'ene systemen' een beeeetje vroegtijdig is.

Of althans, dat denkt hij.



Over een verband tussen de raadsels die liggen bij het oneindig kleine en oneindig grote wordt volgens mij best serieus nagedacht. Voor een deel wishful thinking waarschijnlijk van natuurkundigen die graag 1 oplossing van deze problemen zien.

Het is wel een waarheid als een koe die ik ook langzamerhand steeds meer ben gaan inzien. Mijn 'vak' is natuurkunde maar door dit goed toe te passen kan ik zonder problemen meekomen met de 'begripskant' van scheikunde en biologie ed.