Levenskleur
 

Gele strepen op een bergwand.
Een held die klimmend naar een top
niet merkt dat hij de berg verliet
en nu slechts een moeras beklimt.

‘k Stierf in een veld vol stuivend zand
dat mijn gezicht met striemen kleurt.
Mijn wonden vult met bloedrood stof.
Een schedel in verloren gras.

Diep in een beek van klaterblauw
zwom ik in hoop tot ik verdronk,
een vis mij trok waar zonder lucht
ik stikte in een zee van inkt.

Maar in het bladgoud van de dag
zie ik hoe groen de morgenstond
mijn handen vouwt en samen streelt.
Ik knipper oftewel: ik leef.

Levenskleur!

Maar een prachtig gedicht! Heel leuk met die kleuren gewerkt en hoe levendig alles is. Knap gedaan, echt. :)

Beeldschoon; letterlijk.

Jouw woorden zijn zo zorgvuldig gekozen, zo mooi, dat ik er zelf geen woorden meer voor heb.

Gewoon mooi...

hij is geweldig.. wauw.. applausje! :)

zin om een keer een duo-gedicht te maken? :P :bloos:

(y)

derde strofe is de beste!

Ik knipper oftewel: ik leef.

Deze zin vind ik echt geweldig. Ook vind ik de beeldvorming héél goed en je gebruik van kleuren, de titel past daar uitstekend bij.

Puntje van kritiek; ik vind dat je wat weinig lidwoorden gebruikt waardoor het soms nogal 'jerommeke-achtig' taalgebruik wordt. Maar buiten dat vind ik het een heel aardig gedicht!