Hoe denken jullie over mensen met een verslaving?
 

Hoe denken jullie over mensen met een verslaving?

En dan in het bijzonder dingen met beeldschermen(computer en tv e.d.) en verslavingen met genotsmiddelen
Ik zou dat namelijk wel graag willen weten, omdat ik de nodige mensen met een verslaving ken en daarbij gaat mijn werkstuk voor het vak maatschappijleer over verslavingen.

Dat ligt eraan wát voor verslaving het is.. Als het een 'slechte' verslaving is, bijv. drugs, zou ik niet gelijk denken van: Jee, die is vet zielig, want hij/zij is aan de stuff.. Eerder zou ik willen weten wáárom en of ik kan helpen hem/haar ervanaf te helpen :) Maar dat ligt er dus net aan.. Ik denk dat ik iig niet neer zou kijken op mensen met een verslaving..

Ik kijk zeker niet neer op mensen met een verslaving. Ik ben zelf op sommige punten ook wel vrij verslavingsgevoelig... En ik weet hoe slecht en stom een verslaving kan zijn, maar ook hoe moeilijk je er soms van af kunt komen en hoe makkelijk je er soms aan begint.
Maar het is inderdaad wel een vrij algemene vraag. Want natuurlijk hangt het er van af over welk soort verslaving het gaat.
Overigens was ik vroeger héél erg anti-roken. Ik moet nu zelf af en toe op toneel roken, maar raak ik er gek genoeg niet verslaafd aan. Maar ik heb verder die aversie tegen roken helemaal niet meer zo. (weet niet waarom :o)

Ja, wat betreft lichamelijke verslaafdheid (noem je dat zo).. daar heb ik weinig verstand van. Dus dat kan wel kloppen... ik moet alleen één of twee keer per jaar nogal wat sigaretten achter elkaar roken (tijdens repetities én voorstellingen) en ik heb zelf vervolgens ook psychisch niet de behoefte om buiten het theater ook nog te roken (hoewel ik het wel lekkerder vind dan ik had verwacht). Maar ik rook dan inderdaad te weinig om echt verslaafd aan de nicotine te raken, denk ik, inderdaad..

Een nuance:
Het onderscheid tussen lichamelijke en geestelijke verslavingen is niet geheel terecht: elke verslaving is op de eerste plaats een geestelijke verslaving. Daarnaast zijn er verslavingen die naast de geestelijke verslaving ook lichamelijke gewenning veroorzaken - en waar het lichaam van afhankelijk wordt.

:)

Ik heb erg weinig problemen met mensen met een sigaretten- of koffieverslaving. Ook hier is de verslaving een vorm van zwakte, maar die neem ik niemand kwalijk.

Alcohol-, drugs- of gokverslavingen zijn van een heel andere orde. Verslaafden die hun eigen verslaving steeds ontkennen mijdt ik liefst als de pest.
Mensen die hun eigen verslaving erkennen, en er liefst ook iets aan proberen te doen, krijgen mijn steun. Maar ik zal het nooit als mijn eigen taak zien om iemand van een verslaving af te helpen. Ontwennen en van je verslaving afkomen, is iets wat je zelf moet doen. Ze krijgen al mijn steun, maar ondertussen heb ik wel geleerd om me niet in andermans problemen en miserie te laten meezuigen, terwijl dat nergens goed voor is.

Mensen die hun verslaving gewoon als een onderdeel van hun leven zien, weten dat ze afhankelijk zijn, en er in berusten, vind ik zielige en lui schepsels. En dan heb ik het zowel over de alcoholist die na het werk met genoegen 10 pinten gaat pakken in zijn stamcafé om de rest van de avond te slapen. Maar ook over studenten die avond na avond liters bier achteroverkappen of junks die blijven koketteren met hun collectie weed-plantjes die zo geweldig zijn, meneer. Aargh.

Verder zie ik een drugs- of alcoholverslaafde ook na het afkicken nog steeds als een verslaafde. Maar dan als iemand die zijn eigen moeilijkheden overwonnen heeft. "I'm Steve, I'm an alcoholic" zal Steve (in de AA) nog steeds zeggen, ook al staat hij al vijf jaar droog. Terecht.

Wat is dan het verschil met een lichamelijke verslaving? Is er een verschil of geef jij het beestje gewoon een andere naam?

Ik vind trouwens dat je voor mensen met een verslaving niet te veel medelijden moet hebben. Aan een shot onder hun kont richting ontwenningskliniek hebben ze veel meer dan aan troostende woorden.

Je hebt steeds meer speed/ heroine/ coke etc nodig om hetzelfde effect te bereiken. Dat is lichamelijk. Bovendien kun je onttrekkingsverschijnselen krijgen indien je met een middel stopt waaraan je lichaam verslaafd is.

De vraagstelling is onduidelijk. In principe zijn open vragen een goede methode om een verhaal bij iemand los te krijgen. Deze vraag is daarentegen te abstract.
Stel concretere vragen en wellicht ben ik bereid deze te beantwoorden. ;)

Tsja, toch zwak en een beetje zielig eigenlijk wanneer het ze in hun functioneren aantast.

Je haalt tolerantie en lichamelijke afhankelijkheid door elkaar. Tolerantie houdt in dat je steeds meer nodig hebt om het zelfde effect te bereiken, bijv. bij coke, crack, alcohol, speed etc. Lichamelijke afhankelijkheid is dat je lichaam zonder het middel serieus gaat protesteren. Bij langdurig alcohol gebruik, en dan ineens stoppen, kan dat leiden tot een delerium (en daar kan je aan doodgaan!!). Stoppen met heroine, methadon kan je ook heel ziek maken omdat je lichaam dit nodig heeft. Stoppen met roken maakt ook wel klachten los, maar die zijn draaglijk vergeleken met het stoppen met opiaten. Coke heeft dit bijvoorbeeld niet, daar zit de verslaving voornamelijk tussen de oren, en persoonlijk vind ik dat een veel lastigere plek om iets weg te krijgen!!!

Treu.

Het is hun eigen probleem, zolang ze er niet mijn probleem van maken mogen ze er van mij van genieten zoveel ze willen, al zou ik toch aanraden om in behandeling te gaan. (mooie sexverslaafde dames zijn welkom voor therapie ;) )

Ja, wel zielig. Ik denk nooit van, eigen schuld dikke bult, had je er maar niet aan moeten beginnen ofzo. Ik word om de een of andere reden altijd bang, dat ik zelf ook zo eindig. :confused:

Maar het zijn meestal wel aardige en open mensen. Gister had ik nog een gesprek met zo'n persoon bij de metro. Hij had wat te eten gekocht ( wat hij met mij wou delen, terwijl hij het waarschijnlijk zelf niet zo breed heeft ), en begon als een poëet over de geneugten van het leven te praten. :D
Echt een goede man.

Ik bedoel hier vooral verslavingen met beeldschermen(computer, TV e.d.) en genotsmiddelen.

Anders kun je een heel forum volschrijven met een stukje over elke mogelijke verslaving

Als ik heel eerlijk ben: dom dom dom en eigen schuld dikke bult.
Misschien zou ik mijn mening eens moeten bijstellen maar vooralsnog heb ik geen redenen gehad om medelevend te worden.
Dat is denk ik echt mijn grote vooroordeel: Verslaafden zijn gewoon dom en onnadenkend bezig geweest en het is hun eigen schuld.

Ik zou eerder geinteresseerd zijn in de reden van die mensen om verslaafd te zijn, zegmaar. Waarom ze in eerste instantie begonnen zijn met drugs, gokken, drank, roken en alle andere verslavingen. Ik veroordeel mensen met een verslaving niet meteen. Hoewel ik sommige verslavingen gewoon stom vind.
En inderdaad, iemand hiervoor legde dat ook al uit, je hebt een verschil tussen een geestelijke en lichamelijke verslaving.

@TS, lees je pm even.

@ mushu, je zou geinteresseerd zijn in waarom mensen zijn begonnen met het gebruiken van verslavende middelen. Wat als je dat weet? zou je er dan wat aan willen doen? (proberen te helpen?).

zelf denk ik dat sommige mensen al zo lang in hun verslaving zitten dat de reden waarom ze er ooit mee zijn begonnen al niet meer te zake doet (omdat die moeilijkheid in hun leven al niet meer speelt). (niet alitjd natuurlijk..!)

Het zou er aan liggen wie het betreft. Maar ik zou die persoon wel willen helpen hoor:).

koffie-, en sigarettenverslaving vind ik zwak.
gok-, drugs-, alcoholverslaving is menselijk. respect voor de mensen die er mee leren omgaan (niet bovenop komen idd).
internetverslaving vind ik zwak, ook al ben ik er zelf gevoelig voor.

lichamelijke verslaving bestaat imo niet. tenzij je het verwart met wenning / ontwenning.

Koffieverslaving is juist wat de halve wereld 's ochtends om acht uur op de been houdt, fool!

we leven toch ook voor zwaktes? je hoort mij geen waarde-oordeel over zwaktes geven.

Mijn neef is daar nogal gevoelig voor... Hij drinkt ongelofelijk veel (is vaak dronken), hij gokt behoorlijk veel, staat steeds 1000 euro in het rood en heeft laatst vanwege geldgebrek in totaal 270 euro van mn vriend geleend... Hij komt maar niet in uit die cirkel... Want nu heeft ie zn loon gekregen, maar moest ie de helft terug betalen aan mn vriend. En straks is dat dus weer op en moet ie weer lenen. Ik hoop dat mn vriend nu beter nadenkt en hem niet zoveel meer leent... Maar ik word helemaal gek van dat zwakke gedoe. Zuip dan eens een keer niet zoveel. Of gok gewoon een maand niet. Hij blijft maar volhouden dat ie meer winst heeft dan verlies, maar ik geloof er geen bal van.

Ik weet wel waar dit vandaan komt en het is ook wel sneu enzo... Maar ik ben het onderhand wel een keer zat.

ik vind die lui juist zielig. De hele tijd gokken, tv kijken en verderniks doen.

Een verslaving is een groot woord. Meestal word er pas van gesproken als het in de weg komt met sociale contacte of school/werk. Als iemand ECHT verslaafd is dan merk je dat heus wel ! Maar uit eigen ervaring kan ik zegge dat het heel moeilijk in te schatten is wanneer iemand verslaafd is.

Mensen die echt verslaafd zijn zoeken een uitvlucht in het leven vaak. En daar heb ik dan wel respect voor maar ik hoop dat ze wel naar verloop van tijd het zelf inzien en er iets aan gaan doen.

En wederom de spijker op de kop.

Nou, eigenlijk is het de placebo van een koffieverslaving. Mensen met een caffeïne verslaving zijn al zo caffeïne tolerant geworden dat ze al lang niet meer wakker worden van de caffeïne in hun koffie, maar omdat ze denken dat ze wakker gaan worden van de caffeïne in hun koffie.

Een suffe appel geeft feitelijk gezien inderdaad meer en langer energie dan koffie.

Ja, dat klopt. En het is zeker een verslaving, waarvan veel mensen het geen verslaving vinden. Bijna iedereen drinkt namelijk veel koffie.

Ik kan nog wel wat meer reacties gebruiken. ;)

Btw, zijn er ook nog mensen die neerkijken op mensen met een verslaving?

en daarom is het ook zwak. Ik heb het niet nodig. Ik denk wel dat er andere manieren zijn om goed zonder verslaving wakker te worden.

is dit niet meer alcohol & drugs?

Nee, is algemeen, maar iedereen denkt blijkbaar alleen maar dat er drugs- en alcoholverslavingen bestaan ;)

Als je het hebt over de verslaafde die ik doorgaans in het centrum tegenkom dan kijk ik daar wel op neer.

Maar dat komt ook omdat hij meestal lang uitgestrekt op de grond ligt ;)

Ik zie de humor er niet van in als het gaat om een po die 25% van het totale punt van HAVO 4 bepalen.

Waarom zou je neerkijken op iemand met een verslaving?

Dat geeft alleen maar aan dat je totaal het gevoel mist om je in te leven in anderen. En dát vind ik persoonlijk meer een eigenschap om op neer te kijken. Iedereen heeft wel eens problemen, en ik vind het alleen maar heel erg om te zien hoe iemand zo totaal afhankelijk van iets/een bepaald middel kan zijn, en zijn/haar hele leven daarop heeft ingericht.

Haha, kom eens in heerlen kijken, als zo een stinkjunk begint te schelden omdat je geen zin hebt een blik bier te gaan halen bij de friture waar hij niet meer naar binnen mag omdat hij al te vaak stennis heeft geschopt, moet ik me dan inleven?

Ik vind het erg dat mensen zo diep zinken, ja. Ik irriteer me er ook aan 's als ik van die geflipte gasten zie rondlopen in de stad ofzo, maar ik vind het vooral erg dat niemand heeft ingegrepen of alsnog ingrijpt. Dat iemand zo reageert heeft te maken met die verslaving en wat dat met je doet, niet met de persoon zelf.

Juist, en dat mensen verslaafd zijn ligt aan de mensen zelf, er zijn plekken genoeg waar je hulp kunt krijgen maar als je dat zelf niet wilt dan houdt het een keer op en dan heb je pech gehad en dan mag de rest van de maatschapij voor de rest van je verrotte kudtleven op je neer kijken.

En wie zegt dat iedereen daar de keuze toe heeft? Ik vind dat je wel erg makkelijk oordeelt eigenlijk :bloos:

Jammer dat je zo kortzichtig bent.

Ik ben wat verslaafd aan wiet. Nu ja, verslaafd... ik doe het eig niet zo veel (meer) en er zit ook geen regelmaat in of zo. Anderzijds wil ik het ook niet volledig laten. En als ik eens een paar dagen stevig geblowd heb, merk ik toch dat ik er wat moeilijker vanaf kan blijven. Maar gewoonlijk blijf ik er dan toch af, dus ik vind niet dat er een probleem is.
Verder ben ik een verstokte roker, ben al eens 4 maanden en eens 6 maanden gestopt en toch weer begonnen. Na een tijd wist ik gewoon niet goed meer waarom ik eig gestopt was. Bovendien kwam ik in die periodes telkens stevig wat aan ;) Nu pas te horen gekregen dat mijn moeder's longinhoud met 50% verminderd is en haar levensverwachting ernstig gedaald is door te roken :( Ze kan er nog steeds niet afblijven :( :( Kwam hard aan en kben nu wel zeker dat ik aan mijn laatste pakje bezig ben. Nu ik er zo over denk, ik denk dat ik gewoon nu op dit moment stop.
Verder kan ik mensen met een verslaving heel goed begrijpen, het is iets dat je niet helemaal zelf in de hand hebt. Maar als een junk mij lastigvalt voel ik ook niet veel medelijden hoor.

Wie heeft die keuze niet dan? De weg naar de methadonbus of het punt waar gratis heroine verstrekt wordt weten ze prima te vinden, waarom dan het leger des heils niet? Bureau verslavingszorg? Het Riagg?
Die mensen hebben hun kans gehad, er zijn op deze wereld genoeg mensen die nooit een kans hebben kunnen verneuken omdat ze er nooit een gehad hebben, ga je daar dan lekker druk om maken als je zo veel medelijden te vergeven hebt.

Jammer dat je zo een weinig onderbouwde reactie geeft. :rolleyes:
Maar bedankt voor de beledinging.

:D je hebt ook televisiejunks, ook daar kijk ik op neer.

Hoe bedoel je 'ik zie alles wel heel erg zwart/wit' :eek:

Het gaat om de hele situatie. Kijk naar veroordeelden die met de beste voornemens vrijkomen uit de gevangenis; omdat er niemand is die zich echt druk maakt over bijvoorbeeld het vinden van een eigen plek in de maatschappij voor deze mensen, vallen ze supermakkelijk weer terug in oude gewoontes, terwijl dat absoluut hun voornemen niet was. Zo gaat het gewoon. Iets veranderen in je leven is moeilijk, en al helemaal als je onder invloed bent van dat ktspul waardoor je al niet helder meer kan denken.

En dat mag je veroordelen, maar dat vind ik wel erg zwart/wit gezien van je. En tuurlijk zijn er mensen die écht niet willen genezen, dat is gewoon pech voor hun dan. Daar heb ik verder ook nooit wat over gezegd. Maar jij veroordeelt die mensen al voor hun verhaal te kennen, en dát vind ik fout.

En als we dan even naar mijn eerste post in dit topic kijken:
En dat stukje over die gevangenen, moeten we dan zorgen dat ze een huis, baan en een abbonnementje op de sportclub hebben als ze vrij komen zodat ze niet terugvallen in hun oude gewoontes? Zullen ze toch echt zelf voor moeten zorgen lijkt me.

Oh ja, dus jij weet heel hun levenssituatie? :)

En over de gevangen nogmaals: Hoe zwart-wit wil jij de dingen bekijken? Tuurlijk moeten mensen dingen verdienen, net zoals ieder mens moet werken voor z'n geld, huis etc.

Het gaat erom dat is bewezen dat mensen die veel hebben geleerd van hun straf het heel moeilijk hebben op een normale manier terug te keren in de maatschappij, omdat deze zo verhard is. (Kijk naar jezelf; jij oordeelt ook al zonder te kijken naar het hoe en waarom, het willen veranderen van deze personen etc.)

Als je toch al kwetsbaar bent voor invloeden van buitenaf (en dat zijn de meesten, anders kom je uberhaupt niet in die situaties terecht waardoor je bv. in een gevangenis terechtkomt, of verslaafd raakt aan de drugs, of whatever) is het heel moeilijk en frustrerend om uiteindelijk een eigen plek te vinden in de maatschappij. En daardoor vallen veel mensen weer terug in hun oude patroon. (dit is overigens ook bewezen!)

En het enige wat ik daarmee wil zeggen is dat ik vind dat er betere begeleiding moet komen. Wat verwachten mensen nou eigenlijk?! Dat je, als zo'n kwetsbaar/beinvloedbaar persoon, gelijk weet hoe alles moet en hoe je je leven opbouwd? Ik vind dat echt onzinnig, en tuurlijk moet iedereen werken voor z'n geld. Zelf werken voor je inkomen om je huis etc van te betalen, maar je moet ergens beginnen en ik vind dat er iemand moet zijn die die mensen ondersteund. Zelfs mensen zonder al deze psychische problemen vinden dat soms nog moeilijk, laat staan als je daar ook nog eens mee zit. En dat geldt zowel voor ex-gevangenen als voor verslaafden.

Genoeg zou ik zeggen, de ene week zijn ze door hun vrouw eruit gezet, de andere week door de gemeente en de week erna moeten ze geld hebben voor de bus naar huis :rolleyes:

Heel eerlijk het liefst zo zwart wit mogelijk, je doet iets wat niet mag en je gaat naar de gevangenis. Erna heb je reclassering, resocialisatieprogramma's e/d waar je aan deel kunt nemen, dus wat moet er nog meer voor deze mensen gebeuren?
Het hoe en waarom je iets verkeerd doet vind ik niet zo belangrijk, je dient je gewoon aan de regels te houden net als ik.
Verder, ik oordeel alleen over de mensen die ik hier op het station/in het centrum zie. En dat zijn de extreme gevallen, niet voor niks dat ze hier gratis heroine uitdelen

Ik vind dat er meer dan genoeg begeleiding is, het moet alleen van de mensen zelf komen en als dat het probleem is, is er wat mij betreft geen probleem, als je niet wilt, dan niet he.

Late reactie :bloos:
Ten eerste: Het hoe en waarom is júist belangrijk, wil je mensen begrijpen en voorkomen dat ze opnieuw de fout in gaan. Ze zijn totaal ontspoord, hoe kan jij dan verwachten dat ze zich na een gevangenisstraf weten te gedragen als ieder ander?

Tuurlijk; je draagt je eigen verantwoordelijkheid en iedereen zou zelf wel een beetje kunnen bedenken hoe dingen horen. Maar ze zijn tegelijkertijd ook erg kwetsbaar, en daar word beetje makkelijk overheen gewalst.

Zo zit heel de maatschappij tegenwoordig ook in elkaar: Ieder voor zich! En dat is het dan.. Terwijl; hoe veel moeite is het nou om een serieus, afgestemd op de persoon zelf, programma te maken waardoor iemand weer kan 'reintegreren'? Want wat er nu word gedaan is dus niet genoeg. Dat is duidelijk. Het is namelijk feitelijk bewezen dat er wel degelijk te weinig begeleiding is nadat mensen vrijkomen uit een gevangenis, dus daar ga ik geen discussie over beginnen als je het niet erg vind..

Dat is al erg genoeg. En zeg ook niet dat ik die mensen wel begrijp, want je bent er altijd nog zelf bij natuurlijk en je kan zelf ook nadenken (althans, dat hopen we dan maar anders is het einde helemaal zoek :D ) maar vind het gewoon sneu en daarbij ook gewoon erg dat ze min of meer aan hun lot overgelaten worden, dankzij zoiets is wel heel je leven verpest.. En ik vraag me dan gewoon af of er echt níemand is die die mensen kan/wil helpen. Want je maakt mij niet wijs dat iemand zo echt z'n leven wil leven uiteindelijk..

Dat is wel erg makkelijk gedacht :s maar aan de andere kant: Je kan idd niets beginnen als mensen er toch niet open voor staan. Blijft echter overeind staan wat ik hier net ook al zei; ik vraag me af of er echt zoveel mensen zijn die écht hun leven zo willen slijten, of dat de stap naar hulpverlening gewoon veel te groot is.