Opeens voel ik me niet meer zo ongelukkig...
 

ik voel me al maanden ontzettend ongelukkig. Ik krijg er gewoon hoofdpijn van en voel me doodmoe ik moet echt de hele dag door huilen en kan geen energie meer vinden om naar school te gaan en ik had nergens meer plezier in. 's Nachts kon ik niet slapen door alle elende en 's ochtends kon ik eigenlijk niet meer opstaan.
Een paar dagen geleden liep ik echt helemaal vast en toen heb ik maar mijn huisarts bezocht. Ik heb toen alles vertelt en hij dacht ik misschien een depressi had. Toen heeft hij mij het telefoonnummer van een psycholoog gegeven en ook een lijstje van dingen gegeven die ik moest gaan doen om me beter te voelen. En het gekke is...sinds dat bezoekje voel ik me véél beter. Ik kan gewoon weer slapen, naar school, en ik voel me veel gezonder en vrolijker! Het voelt net alsof ik in een soort dal zat waar ik opeens uit ben gekomen. Ik snap er niks van. Zo heb ik me echt in tijden niet gevoeld. Hoe kan dat nou? Ik ga waarschijnlijk toch maar naar die psych..maar is het niet wat vreemd dat er opeens zo'n grote omslag is??

Het hoeft niet perse vreemd te zijn. Misschien dat het gesprek een hele grote opluchting voor je was?

wat zij zei. Waarschijnlijk moest jij je verhaal bij iemand kwijt. Het zat je in ieder geval dwars:)

Misschien ook omdat je hoort van je dokter dat er een soort 'oplossing' kan komen voor een kwaal als depressie.
En aangezien je weet dat er een oplossing kan komen, voel je je al stukken beter. Een luisterend oor kan veel doen :)

Het feit dat je nu weet wat er waarschijnlijk met je aan de hand is kan je al enorm opluchten. En ik zou ook zeker gewoon naar die psycholoog gaan, dat kan nooit kwaad, ondanks dat je je nu zo goed voelt. Dat is alleen al ´n heel goed teken ;)

door je probleem aan iemand te vertellen heb je mischien wel in kunnen zien dat je probleem minder erg was dan je dacht, immers in een gesprek probeer je altijd het op een voor de andere persoon aanvaardbare manier uit te leggen.

je moest dus zorgen dat hij inzag hoe kut je je voelde, toch bekijkt hij het probleem met de ogen van iemand anders iemand die er niet midden in zit, hij zal het dus ook moeilijker kunnen begrijpen. in een gesprek realiseer je je dat, en door het vanuit zijn standpunt te bekijken zie je ook dat hetgeen dat hij ziet minder erg is dan hetgeen jij ziet.

en omdat toeschouwers altijd meer zien dan spelers, realiseer je je dat zijn waarheid juist is.

Ik was eerst ook depressief.
Mijn moeder had een psych ingeschakeld en toen voelde ik me al weer stukken beter.
Komt denk ik gewoon door het idee dat er eindelijk iemand is die je zou kunnen helpen...
Had ik iig :)

neej, blijkbaar lucht zo n gesprek op. En als het oplucht zou ik er wat vaker naar toe gaan. Tenminste als het weer niet zo goed met je gaat.

hehe, dat is vet koel! ^^ ik heb daar ook last van. nog steeds wel, maar wel anders. ik ben vorige week voort eerst naar de psycholoog geweest. ik ben daar wel heel blij mee, want ik vind et vet fijn dat er iemand zo aandachtig naar je luisterd en vragen stelt op een tsjille manier. ik had et daarna een weekend geen last van en voelde ik me net zoals jij heel gelukkig enzo. maar toch gebeurden er weer dingen waardoor ik er weer in terug viel. daarom wil ik zelf nog wel een tijdje naar de psycholoog, omdat ik er nogal snel en makkelijk in terug val en ik er wel hulp bij nodig heb en nog zeker wel een tijd blijf houden, om dit alles te laten stoppen. maarja, als je zelf het ook heel graag anders wil, moet je het zelf ook echt doorzetten enz. :) ik heb zelf heel erg dat wanneer ik positief over iets denk, dat ik daarna al snel dingen zelf bedenk waardoor het niet leuk is/lijkt.. en daar krijg ik dan weer last van. terwijl ik weet dat ik er niet aan moet denken, doe ik t toch. das wel naar. vooral omdat dit gedoe helemaal niet nodig is, omdat ik toch hele leuke mensen enzo om me heen heb.. :S

Misschien te maken met je hormonenbalans, ongsteldheid/de pil/etc.