Gat in de heg
 

In een hectisch park
waar gestresste zakenmensen
hun koffers naartoe sjauwen
voor zogenaamde ontspanning.

Waar natuur word genept
door bomen zo keurig
symetrisch naast elkaar gezet
om natuurlijke gevoelens te creeëren.

Waar je vanaf dat ene bankje
bezet door een drukke manager
door een gat in de heg
de andere kant van de wereld ziet.

Waar ook natuur is, maar dan echt
met boeren, koeien en konijnen
zonder deadlines, zonder stress
met hetzelfde leven, maar dan puur.
********************************
Dit is zo ongeveer mijn eerste gedicht zonder gerijm, vertel ff wat jullie ervan vinden?

Het gedicht op zich is origineel en het loopt goed. Maar dit is niet het soort gedichten waar ik van hou. Toch is het goed!

Het gedicht loopt niet echt lekker imo, en de woorden die je gebruikt zijn weinig inspirerend, het klinkt een beetje zakelijk allemaal, maar misschien was dat wel je bedoeling? Ik kan er weinig mee, het doet me niks.

Ja, dat bedoelde ik ook. Het is zakelijk.

Dat was dus ook de bedoeling. Je moet dit dus voor je zien: Een park waar allemaal bomen staan, maar heel erg stijfjes ingericht, doordat de bomen heel symetrisch zijn neergezet en gesnoeid. Daar lopen dan dus allemaal mensen rond(voornamelijk work-a-holics) die naar een park gaan met koffertje vol belangrijke papieren in de ene hand, roodgloeiend mobieltje in de andere. Het moet dus een rustgevende omgeving zijn met een hectische sfeer. En dan zit er dus een gat in de obsessief gesnoeide heg waardoor je aan de andere kant een rustig, mooi weiland ziet. Snappen jullie?

Dan ben ik denk ik geen liefhebber van zakelijke gedichten. :p

Ik vind dat je veel vergelijkingen een beetje teveel uitlegt. Bijvoorbeeld, eigenlijk mag van mij de hele laatste strofe wel weg. Ik vind dit namelijk het enige zinnetje in het gedicht wat me even raakte: de andere kant van de wereld ziet.

Dat vind ik een mooi zinnetje. Laat de rest aan de verbeelding van de lezer over, zou ik zeggen, en verwerk iets van die andere kant misschien eerder in het gedicht; je herhaalt nu namelijk weleens dingen of legt ze met te veel woorden uit, en dan kun je die zinnen beter gebruiken om iets nieuws te zeggen.

ben ik dan de enige die aan Jip en Janneke dacht bij het lezen van de titel? :)

Ik vind altijd dat je bij van die maatschappijkritische gedichtjes heel scherp de wereld moet beoordelen. Dat doe je niet echt. Het is te overduidelijk, te veel uitgelegd en ik mis echte scherpte.

Ik erger me vooral aan de spellingsfouten, de punten aan het einde van elke strofe waardoor het te lange zinnen lijken. En ook vind ik het gedicht niet lekker lopen. Nee, het spreekt me totaal niet aan.

Nee, ik ook. :)