Is
 

het woord "is" is eigenlijk best wel misleidend... wanneer iemand zegt: "zo, die christina aguilera is écht goed!!!" en ik vervolgens zeg: "nee trut, christina aguilera is een domme teef", dan bedoelen we eigenlijk allebei te zeggen "ik vind" ipv "is"... en grappig genoeg zijn we dan gauw uitgelult, terwijl we anders nog wel een uurtje door kunnen 'bekvechten' over
een mening

ligt hier misschien een soort van oorsprong in verborgen, de oorsprong van alle conflicten, de oorzaak van waarom we zo denken, of is het andersom en is het gebruik van het woord "is" slechts een uiting van hoe wij van binnen denken... zou 't niet beter zijn als we zouden gaan denken in termen van "ik vind", ipv "het is, of dat is"

paar voorbeeldjes:

hij bedoeld: "ik denk dat Gods bedoeling is", want hoe kan hij nou weten wat Gods bedoeling is

de manier waarop hij dit hier stelt, geeft mij te kennen, dat er geen enkele andere mogelijkheid is... nee, "het verschil tussen geest en ziel is ..." en niet anders... hier gaat het dus vaak fout naar mijn idee, men stelt het alsof het de enige mogelijkheid is, de enige manier of weg, en sluit daarmee eigenlijk alle eventuele andere mogelijkheden uit

hoe het ook kan:

gemakshalve laat men deze toevoegingen weg, maar daar begint de ellende dus... dat hele werkwoord "zijn" is eigenlijk niet echt hamdig... ik heb mezelf aangeleerd om er 'doorheen te zien, er overheen te lezen', als iemand "is" zegt of schrijft, dan lees ik "zou kunnen zijn"

Ik kan daar niet echt wakker van liggen eigenlijk. Voor mij zíjn die dingen namelijk, en alles wat voor mij is, ís eigenlijk ook gewoon :p .

het verschil tussen 'is' en ' ik vind' word vaker verkeerd gebruikt.
Vind het ontzettend irritant om te lezen hoe iemand het als een feit plaatst terwijl het een mening is.
maar ik denk niet dat er echt conflicten door onstaan zijn eigelijk.

tuurlijk wel
denk maar aan jerzualem

0o:dit land IS van ons
o0:nee het IS van ons

om het maar even simpel te zeggen

Met alle respect maar dit vind ik totale mierenneukerij. Als ik zeg dat ik iemand lelijk vind, dan is het klip en klaar dat ik daarmee mijn mening weergeef. Als ik zeg dat Rotterdam een mooie stad is dan bedoel ik daarmee hetzelfde, namelijk een mening. Dat hoor je als het goed is in te lezen in de zinsbouw en de bedoeling ervan. Iedereen (althans, elk weldenkend mens) begrijpt namelijk dat er niet zoiets is als objectief lelijk of objectief mooi. Als je een dergelijke zinsconstructie in de zijn-vorm giet, dan is het dus hartstikke duidelijk dat je daarmee je eigen mening weergeeft.

Anders wordt het wanneer je aan de zinsbouw of het woordgebruik of de context kunt afleiden dat de bedoeling van de spreker anders is, namelijk niet het weergeven van een mening, maar het stellen van een feit. Bijvoorbeeld 'de entropie van het universum kan alleen maar toenemen' is geen mening (ik heb daar weinig over te vinden) maar een feit. Toch gebruik je daar hetzelfde. Het woord maakt dan niet uit, je voelt wel aan wat de bedoeling van de spreker is.

Enfin, long story short, ik vind het ongelooflijk mierenneukerig om een zo artificiële scheiding tussen 'vinden' en zijn' aan te brengen in het dagelijks taal- en spraakgebruik.

mijn gedachte erachter was dan ook niet zo zeer taalkundig.

het gaat uiteindelijk ook niet om het woordje is, maar om het idee dat de reden van vrijwel alle oorlogen en conflicten is dat mensen hun mening als feit accepteren

Dat is niet de causa proxima, de dichtstbijliggende oorzaak. De directe aanleiding ervan is dat mensen hun voor henzelf als feit vaststaande mening of overtuiging aan anderen willen opdringen en niet bang zijn daarbij dwang te gebruiken. Ik heb over veel zaken ook een mening die ik voor mezelf als feit zie (hoewel ik wel in het oog houd dat ik het natuurlijk nooit absoluut kan maken). Maar het komt niet in me op om hem aan anderen op te dringen.

je zegt ik probeer het niet op te dringen, dat is mogelijk waar.

maar stel nu dat ik, om maar iets te noemen, zeg dat turken minderwaardiger zijn dan varkens.


uiteraard meen ik dit niet, maar stel dat jij een turk zou zijn, dan zou jij mij waarschijnlijk om deze mening haten.

dit is een extreme vorm van een meningsverschil.

de redenen van oorlogen zijn vaak extreme meningsverschillen.

Maar dat is juist het probleem. Het woordje "is" vertegenwoordigd een absoluutheid , waardoor het automatisch dwingend word. "Ik vind" is dan duidelijk subjectief en kan ter disscussie gesteld worden , en "is" is objectief , wat niet ontkent kan worden. ;)

Daartegen had ik hierboven al ingebracht dat het een kwestie van uitlegging is, van achterhalen van de zenderbetekenis. Blijven doorgaan over het onderscheid tussen is en zijn leidt naar mijn mening nergens toe, omdat de begrippen in het dagelijks spraakgebruik toch onderling uitwisselbaar zijn.

Wees nou eens eerlijk, maakt het jou echt veel uit als iemand zegt 'jouw moeder is een vuile hoer', 'ik vind jouw moeder een vuile hoer' of 'ik vind dat jouw moeder een vuile hoer is'?

De reden is nog veel directer de bereidheid die meningsverschillen te beslechten met geweld.

als iemand bereid zou zijn om een anders mening te accepteren, en zijn eigen niet als feit zou zien, zou er dan en überhaupt een meningsverschil zijn?

De verschillende betekenissen van de vorm 'is' staan los van die vorm. Het is duidelijk dat wanneer jij zegt 'Britney Spears is een vreselijk heet wijf!' je dan bedoelt dat jíj haar vreselijk heet vindt. Mensen zijn niet zo dom hoor, ze kunnen dit soort dingen prima interpreteren. Sommige mensen hebben liever dat je zegt 'ik vind dat Britney Spears heel heet is', maar dat is gewoon een kwestie van smaak, de betekenis verandert niet.

Ja, dat soort discussies heb ik ook wel eens. "Nee, dat is niet zo, dat vind jij alleen maar!". Nee duh, als ik het niet zou vinden zou ik het niet zeggen.

Wat die vervelende man zegt.

Nee het maakt mij geen reet uit , maar geen onderscheid maken , betekent ruimte laten voor communicatie-stoornissen. Wat in principe dan onze communicatie-middelen vervuilt. Aangezien taal veel gebruikt word om te communiceren , is zuiverheid wel gewenst als het eerlijk dient te geschieden. In juridische sfeer is het zeker gewenst , waar men gelukkig ook iets zuiverder met taal omgaat dan in persoonlijk gebruik.

Ik zelf heb geen moeite met het taalgebruik van anderen , alleen hebben anderen vaak moeite met mijn taalgebruik ;)

Ik begrijp je niet, je taal is voor mij toch echt niet zuiver genoeg... ('word' moet met 'dt' :P )

Communicatie-stoornissen op basis van het woordje 'is' lijkt me gewoon onzin; mensen die het verkeerd interpreteren wíllen het ook verkeerd interpreteren.

Dit is een kuttopic.
O wacht, ik vind dit een kuttopic.

Is dat wel zo? , kan jij op basis van de interpretatie van een ander de oorzaak van zijn willen achterhalen?
dat vind ik dan weer onzin , ik bedoel als ik de woorden van bijvoorbeeld Nietzsche niet goed interpreteer , wil ik dat dan ook verkeerd interpreteren als ik zijn boeken lees?
Het nadeel van het woordje "is" , is dat het geen ruimte laat voor interpretatie , omdat het absoluut is. Het is dwingend , omdat het dan zogenaamd de volledige "zijn"- status van een bepaald omschreven begrip vertegenwoordigd.

Het is wel mierenneukerij als dit je stoort in simpele communicatie over koetjes en kalfjes , maar niet als het gaat over defenities van zaken met een "zijn"-status die van belang zijn voor de kennisontwikkeling. ;)

Ik heb het alleen over het woordje 'is', en in mijn ogen is 'is' helemaal niet zo absoluut. Als je het onderscheid tussen 'dat is zo' en 'dat vind ik zo' niet kan maken, ligt dat imo niet aan het taalgebruik.

nouja in mijn ogen is "is" en "zijn" in taalgebruik wel absoluut , alleen gedogen wij het als verbastering van "ik vind". Natuurlijk kan ik dat onderscheid maken , alleen ben ik wel met TS eens , dat het kan leiden tot communicatie-stoornissen en wellicht tot agressie , maar niet per defenitie de oorzaak is. Die mening deel ik dan met jou , maar naar mijn idee creert het dus wel de ruimte om agressie in op te wekken. ;)

Wat een half probleem, alsof 'is' het enige woord is waar je vraagtekens achter kan plaatsen. :nono:
Probeer een diepere/gegronde vraag te stellen en je denkkader wat te vergroten, taal opzichzelf is al eeuwenlang een probleem, en geen enkel woord is gefundeerd en daarmee een mening.een theorie.Lees eens wat wittgenstein, of andere taalfilosofie als je het echt een probleem vind. Btw, nadenken over dit soort cassusen is alleen maar vevelend.

mijn stelling gaat, en ging, er dan ook om dat mensen meningen als feiten accepteren en hierdoor proberen de wereld in te richten naar de feiten (oftewel hun mening dus).
en dat dit de oorzaak is voor vrijwel iedere oorlog, en ieder conflict.

nu goed?

Een heleboel dingen zijn gewoon een vaststaand feit... en dat is gewoon zo... uit een koe komt melk en geen ei, dus dat is gewoon een feit...

als je nog nooit een koe melk hebt zien geven is dat onmogelijk om zeker vast te stellen.
immers media is in potentie fictie, niets kan aangenomen worden als je het zelf niet hebt meegemaakt.

zijn er ooit mensen op de maan geweest, is er honger in afrika, hebben wij een koningshuis?

ik zal er mogelijk nooit achterkomen.

en jij heb jij ooit wel eens een koe gemolken zien worden?

Jongen, je draait door. Maar ik heb een vermoeden hoe dat komt.

:D

Dat van die oorlog lijkt me wat kort door de bocht. De mens zit een stuk ingewikkelder in elkaar dan dat. We zijn niet alleen maar een opeenhoping van subjectieve observaties.

Zelfs al heb jij iets wel zelf meegemaakt dan kan je het nog steeds niet zeker weten. Misschien is alles wel nep. Beetje onzindiscussie verder.

maar, het is toch heel logisch eigenlijk:
als jij een mening hebt, dan ís dit voor jou toch zo?
als ik zeg; ik vind dit of dat
dan ís dat voor mij toch zo? Het gaat er dus volgens mij om hoe het wordt ontvangen. Als jij zegt: Madonna is lelijk, dan denk ik toch niet gelijk; ow als hij het zegt dan zal dat toch wel?
dan is het toch logisch dat hij zijn mening weergeeft, zegt wat voor hem een feit is?
conclusie; het is niemands schuld, als er hierdoor misverstanden komen.

Inderdaad halpo, laatst een goed programma gezien hierover op Nederland 3 van de RVU (ben ff de titel kwijt, het is in ieder geval een filosofisch programma)...

Ik denk dat je stof bedoelt, ik heb die aflevering overigens niet gezien. Je kunt al die aflevering overigens wel op internet kijken, dus ik denk dat ik hem wel opzoek. :)

Die was het ja, het was (een van) de eerste uitzending(en)...