Grenzen (leren) stellen
 

Vind jij het lastig om grenzen te stellen en die grenzen aan te geven?

Hoe leer je grenzen stellen? Wat moet je daar voor doen?

in welk opzicht bedoel je grenzen?

In ieder opzicht?

Dat je voor jezelf duidelijk hebt wat je wel en niet wilt en dat je dat, als het nodig is, ook duidelijk maakt aan anderen.

normen en waarden dus.

ik vind het eerder lastig om mijn grenzen niet te laag in te stellen dan niet te hoog...

Grenzen hebben idd met normen en waarden te maken.

Het te hoog grenzen stellen is het probleem toch ook niet? Het gaat er juist om dat mensen (waaronder ik) hun grenzen te laag stellen en/of niet (voldoende) aangeven. Hierdoor gebeurt het weleens dat mensen dingen doen die je eigenlijk niet wilt of dat je zelf dingen moet doen die je eigenlijk niet wilt of waar je gewoon geen zin in hebt en dat je over je heen laat lopen.

Zoals ik het interpreteer, bedoelt de topicstarter met grenzen aangeven 'hoe weerbaar je bent'.

Bij mensen waarvan ik afhankelijk ben in bijvoorbeeld een stage vind ik het wel eens lastig assertief te zijn. Bij vrienden heb ik ook een soort 'zwak', ik ben vaak bang dat ik iemand kwets. Rationeel gezien weet ik dat wanneer je op goede wijze feedback geeft (en daarmee je grenzen bewaakt) er niks aan de hand is.

Over de vraag hoe je kunt leren weerbaarder te worden, is denk ik een heel divers antwoord. De een ontdekt door de opleiding die hij/zij volgt dat je assertiever moet zijn omdat je het anders niet redt. De ander door algehele levenservaring, assertiviteitstrainingen kunnen hun deel bijdragen, zelfhulpboeken bieden tips etc.

Soms gaat het wat lastig maar soms ook niet.

Meestal is het gewoon een punt van op dat moment zeggen dat je het gewoon niet wilt. Dat is soms lastig, maar soms lukt het me ook wel.
In andere situaties kom je er pas later achter dat dit niet is zoals jij zou willen dat het hoort. Dan is het wat lastiger, want het kwaad is al geschied...

Iig is het handig om echt gewoon nee te zeggen als het in je op komt en het niet alleen door je hoofd te laten spoken.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. :)

Ik heb soms moeite met nee zeggen, dus grenzen stellen aan wat ik voor anderen wil doen. Dat valt wel te leren, alleen je moet veel oefenen. Soms moet ik nee zeggen als iemand me vraagt mee te gaan naar een feestje terwijl ik de volgende dag een tentamen heb. Dat is vrij makkelijk, want een tentamen is een goede reden om een avondje thuis te blijven. Het wordt wat moeilijker als je minder moeite voor iets hoeft te doen of als je toch eigenlijk geen andere plannen had maar iets niet wilt doen. Dan moet je op een zeker moment voor jezelf zeggen dat het afgelopen is. Je kunt dan vriendelijk zeggen dat je ergens geen zin in hebt en het daarom liever niet doet. Ga dan vooral geen excuses verzinnen, want voor excuses zijn oplossingen. Zeg gewoon dat je niet wilt.

Ik vind het erg lastig! Mijn psycholoog vond dat ik beter grenzen moest gaan stellen.
Nu lukt dat wel, maar ik moet mezelf regelmatig terugfluiten en tegen mezelf zeggen: Hé! Dit vind ik helemaal niet leuk, waarom vind ik dit goed?!
Uiteindelijk lukt het dan wel, maar ik vind het vervelend omdat ik daardoor in mijn ogen nóg moeilijker word en zo. Maar het helpt me wel om me beter te voelen.

Ik vind grenzen stellen helemaal niet moeilijk. Mijn wil is wet. PUNT.
Ik luister gewoon naar wat ik zelf wil, dat 'middel' ik met wat anderen willen dat ik doe, en wat daar uit komt is meestal mijn koers.

Ik vind het vreemd, maar natuurlijk ook hartstikke fijn voor je, dat je grenzen stellen niet moeilijk vindt. Ben je nooit bang andere mensen pijn te doen of te belemmeren in hun gevoel? Of egoïstisch over te komen?

ik kan geen confrontaties aan, dus mijn grenzen geef ik zelden tot nooit aan. daardoor lijk ik voor mijn omgeving een ontzettend relaxte, makkelijke gast, maar in feite ben ik daardoor juist heel moeilijk.

je vraag was bedoelt naar een ander forumlid, maar omda tik er hetzelfde over denk als hij zal ik voor mezelf antwoord geven op deze vraag:

Ben je nooit bang andere mensen pijn te doen of te belemmeren in hun gevoel? Of egoïstisch over te komen?
bang, nee

als iets een duidelijke grens voor mij is moeten mensen dat maar respecteren doen ze dat niet en raken ze gekwetst dan is dat hun probleem.

vb: als iemand waa ri, mee uit ben ergens in de stad een tent inwil die ik totaal niet binen dan ga ik niet naar binnen. Dat is mijn keuze

en als hij / zij er dan niet tegenkan is dat haar probleem

vb2: als iemand met mij wil zoenen en ik niet, dan heeft diegene ook pech, of ie nou gekwetst wordt of niet, het is aan mij om te kiezne of ik ook wil, en als ik niet wil dan gebeurt het niet (en andersom hoort het ook zo) maar als de persoon in kwestie zich dan gekwetst voelt is dat heel lullig voor de persoon, maar neit mijn probleem

Ja, heel erg. Mijn grootse levensthema is wel grenzen en beperking. Het is niet omdat ik bang ben voor negatieve reacties naar anderen toe want de grenzen waar ik het over heb hebben toch vooral betrekking op mezelf, ik vind het moeilijk om uit te vinden wat mijn grenzen zijn en om die naar mezelf toe te stellen en daarom moeilijk om naar anderen te stellen omdat ik dan niet weet wat mijn grenzen nou eigenlijk zijn en die naar mezelf nog niet gesteld heb, zeg maar. Anderen teleurstellen vind ik niet zo'n drama dan, het is meer dat ik gewoon niet weet wat ik moet kiezen/doen of iets heel graag wil en tegelijk niet wil.

Ja, dat begrijp ik allemaal wel, dat doe ik zelf ook.
Maar bijvoorbeeld.. als jouw vriendin heel close was met een vriend, maar jij ziet er meer in en je voelt je er niet goed bij, geef jij dan je grens aan en vraag je of zij niet of minder met hem om wil gaan? Ook al voelt ze er niets bij?
Zij ziet hem alleen als een goede vriend, maar jij hebt het idee dat die vriend haar leuk vindt en jullie relatie wil verbreken of zo.
In deze situatie zit ik nu ongeveer soms met mijn vriend. Het is heel lastig, omdat ik hem niet wil belemmeren in vriendschappen en dergelijke.

Ik geloof niet dat ik mensen pijn doe, want de mensen om mij heen weten dat ik geen mensen pijn wil doen. Er is een verschil tussen per ongeluk op iemands teen gaan staan en expres. Als het perongeluk gebeurt doet het wel een beetje pijn, maar is het niet erg.