"Timbre, zacht als steen"
 

Ja, alweer een gedicht, maar als ik deze nu niet vastleg vergeet ik hem straks weer.

"Timbre, zacht als steen"

Ach, ik vraag me af
wat er van moet komen
als eenieder zo vluchtig
met je veerlichte hart omspringt.

Al rijst je fort nog zo hoog
de tederen van tere harte
vinden onvermijdelijk
een bres in je muur.

Verkoop haar niet zo licht,
zoals de velen daarvoor,
je langgespaarde uren
in zuurverdiende dagen.

Want als het timbre van haar lieflijke stem
met lege tonen en volle woorden
steenhard terugkaatst uit je gedachten,
is de reis weer aan je voeten.

"Timbre, zacht als steen"

Ach, ik vraag me af
wat er van moet komen
als eenieder zo vluchtig
met je veerlichte hart omspringt.

Al rijst je fort nog zo hoog
de tederen van tere harte
vinden onvermijdelijk
een bres in je muur.

Verkoop haar niet zo licht,
zoals de velen daarvoor,
je langgespaarde uren
in zuurverdiende dagen.

Want als het timbre van haar lieflijke stem
met lege tonen en volle woorden
steenhard terugkaatst uit je gedachten,
is de reis weer aan je voeten.

Ik vind dat je veel te veel adjectieven gebruikt om 'sfeer' te geven aan je gedicht, dat ging bij mij echt storen nog voor ik bij het einde was aanbeland. Verder vind ik je woordgebruik helemaal niet zo bijzonder, op het woord 'timbre' na misschien dat m.i. zelfs uit de toon valt (wat je gedicht een ironische lading geeft, maar ik geloof niet dat dat je bedoeling was). Ook vind ik de boodschap die je brengt niet interessant, het doet niets met me, het is cliché. Tot slot komt het op me over alsof je standaard-poëtische zinnen in stukjes hebt geknipt en gepresenteerd als een gedicht. Kijk bijvoorbeeld eens naar je opening, die eerste twee regels geven de lezer de vraag 'wat waarvan moet komen' en die twee regels daarop geven het antwoord al. De rest van het gedicht is dan niet echt interessant meer, omdat die paar regels de boodschap van je hele gedicht omvatten. Dat spin je dan nog wel uit, maar niet op een originele of verrassende manier. Jammer.

Als je weet waar het over ging dan zou je het wel terug nemen.
Het is helemaal niet cliche. Ik vind dat je het op een geweldige manier hebt omschreven.

Want als het timbre van haar lieflijke stem
met lege tonen en volle woorden
steenhard terugkaatst uit je gedachten,
is de reis weer aan je voeten.

Mijn favoriete deel. Daar heb je het zo goed beschreven hoe het is als men het eindelijk beseft. Het gedicht loopt goed, en juist het gebruik van de vele sfeerwoorden maakt het zo'n goed gedicht.

Het mag in jouw ogen cliche zijn, voor mij betekent het nu iets. En wat kan ik zeggen, ik hou ongelooflijk veel van sfeerwoorden, dus ik maak er gebruik van. Het spreekt mij ook aan in een gedicht als er een mooie sfeer wordt neergezet, zonder te dramatisch te worden. Het kan dat het je niet aanspreekt ja, maar het is zeker niet zo dat ik uit gemak met metaforen ben gaan gooien.

Moet je eens lezen wat voor een belachelijk gedicht je krijgt zonder die adjectieven.

Het is ook niet de bedoeling dat die weggelaten worden, maar dat er niet zo mee gesmeten wordt, althans, dat haal ik eruit als ik het kritiek lees. En Meg-Chan, als een gedicht in een bundel komt te staan weten lezers daarvan ook niet waar het over gaat. Dan hangt het er vanaf wat de schrijver aan gevoel weet over te brengen. Reynaert is er blijkbaar niet door geraakt en vindt het cliché, waarom daar dan tegenin gaan?

Ikzelf vind het wel een mooi gedicht, eigenlijk. Niet zo bijzonder, maar toch wel mooi. 'veerlichte' vond ik leuk, vooral omdat ik 'vederlichte' had verwacht en dat vind ik zo'n vervelend zwaar woord.
Ik had ook wel een beetje het idee dat de laatste strofe wat ironisch was bedoeld, het stukje 'timbre van haar lieflijke stem'.

Verkoop haar niet zo licht,
zoals de velen daarvoor,
je langgespaarde uren
in zuurverdiende dagen.

Die vind ik minder, vooral 'de velen' stoort me. Als je 'de' weg had gelaten klonk het al mooier.
Het stoort me trouwens ook wel dat er niet echt een metrum in zit, geen ritme als ik het lees. Misschien kan je daar nog wat aan doen, dat maakt ditsoort gedichten vaak veel mooier.

Hoe dan ook, aardig gedicht, maar technisch niet zo sterk.

Jullie zouden een les moeten nemen in: hoe ga ik met opbouwende kritiek om.

Reynaert geeft zijn mening, tracht zijn inzichten over te brengen aan de TS, maar wat doet deze? Hij schiet in de verdediging. Om goed met kritiek om te gaan moet je je mijns inziens heel open en kwetsbaar opstellen. Alleen zo kun je er wat van leren. Probeer niet vast te houden aan je eigen visie, maar probeer te achterhalen waarom de criticus zo over je schrijft, probeer je in te leven in zijn wereld. Of je dan wat doet met de kritiek is een tweede, maar probeer het niet te weerleggen.

Mijn excuses voor de verdediging, ben een beetje paranoia als het over kritiek gaat. Ik vind zelf ook dat er teveel beeldspraak in zit. Maar daar kan nog aan gewerkt worden in toekomstige gedichten, bedankt voor de opbouwende kritiek. :)

.. bedankt, t betekend veel voor mij.. dat timbre, ik snap wel hoe je eraan bent gekomen..