Het hobbelpad
 

Mijn ogen zien hoe goudomrand
door zwarte golven schuimend gras
een pad zijn baan trekt, aarzelt en
weer verder kromt, totdat mijn tocht
totdat mijn hoofd, en ook
mijn hart tot slot tot rust
tot inzicht komt

Maar aan het einde van de lijn
daar schemert wit als wol mijn huid,
stil badend in het felle licht
dat mij het zicht ontnam. De kuil
kwam onverwachts maar even diep
als het ravijn waarin ik sliep


Kristoph & Dvine (& Changshan voor de titel(y))

hij loopt heel fijn :) en ik zie het heel mooi voor me

ik vind het eerste stukje het mooist, met de speling met tot. je had misschien een komma kunnen zetten na "mijn tocht" maar na nog een keer lezen hoeft het ook weer niet, want op de een of andere manier zit er dan een goede stop in. (uuh hoe leg ik dat uit)
oja, goudomrand, dat schept een heel mooi beeld:) en gewoon, het staat er heel goed

het tweede stukje vind ik ook heel mooi, alleen de laatste, "als het ravijn waar in ik sliep"
:( daar krijg ik geen beeld meer bij, misschien uitleg?

"Goudomrand" :eek:

Mooi gedicht. :) Loopt goed en komt over.

Dat is wel grappig, want iemand zei juist dat hij alleen bij het einde echt een beeld kon vormen.

Het is eigenlijk altijd zonde om gedichten uit te leggen, maar zie het als volgt:

-Je ligt een tijd ongelukkig te zijn in een ravijn zonder er iets uit te voeren.
-Op een gegeven moment besluit je het alsnog te verlaten en het geluk op te zoeken.
-Maar op een gegeven moment val je in een kuil en ben je weer even diep als je was, zonder dat je daarvoor gekozen hebt.

Zoals ik al zei, altijd zonde...

Ik vind dat je het nog best anders kunt interpreteren.:) Je komt aan het eind te weten dat je al die tijd niet vooruit kwam en 'sliep'/je niet bewust was van bepaalde dingen, op dezelfde plek in dezelfde diepte.

Ik vind de eerste strofe ook beter dan de tweede, hij is beter uitgewerkt. De tweede doet een beetje afgeraffeld aan. Komt denk ik ook door de rijm van de laatste twee regels.

door zwarte golven schuimend gras
een pad zijn baan trekt

leuk dat je dat interpreteren als zwarte golven van schuimend gras, maar ook als gras dat zwarte golven schuimt.

Wel jammer dat je zwart gebruikt. Ik snap de tegenstelling die het geeft met wit in de volgende strofe, maar zwart versus wit is al zo ontzettend vaak gebruikt, iets anders was leuker geweest.

Dat er geen komma staat na 'totdat mijn tocht' vind ik juist leuk.
Ik mis wel een aantal punten.

Ik vond het een hele eer om samen met je te dichten :D
Het was leuk :)

Liefs,

Het genoegen was geheel aan mijn zijde :).