Mijn raam uitzicht
 

Vier muren
twee ramen
en een deur.
Een vies matras
een pisbak
beschimmeld brood

Een junk.
Ik, dun,bleek
staar doelloos voor me uit.
Geen gevoel
al jaren niet meer

Het raam, een uitzicht:
Twee vrouwen tippelend
In korte rokjes
mannen in auto’s
een kind op blote voeten
een klap
bloed op zijn wangen
het huilt.

Het doet me niets.
Geen pijn
geen verdriet
geen angst.
Ik voel niet
Ik denk niet.

Een schaduw op een muur
een schim
van wat ooit een mens is geweest
een naam met een touw om zijn nek
ik.
Een stoel
onstabiel
twee voeten en een sprong.


Petra Katanic

13 maart 2002, Maastricht in het kraakpand naast de Mississippi

:(....ik vind 'm wel wat hebben..duidelijk....hard...maar de waarheid...

xxxx

:eek: mooi! heel mooi beschreven, idd heel hard, maar daardoor zo duidelijk en zuiver.