Het leven totaal niet meer aan kunnen !!
 

Het leven niet meer aan kunnen !!!
Op zo'n moment ben ik helaas gekomen.Altijd had ik wel iets in de doos zitten wat mij hielp was het niet mijn muziek dan waren het wel mijn oppaskindjes.2 weken geleden is voor mij de bom gevallen...sinds die tijd kan ik het niet meer aan.
Ik ben ergens achter gekomen,althans de test heeft het me bevestigd.Ik weet begod niet wat ik met de situatie aan moet.
Ik weet wel de oplossingen ik moet naar me huisarts,althans naar een dokter die me kan helpen maar ik durf echt niet te gaan ik probeer al 2 weken lang te gaan, ik schaam me ik vindt het eng bang voor de reactie e.d
Vandaag ben ik ziek en kon ik nog eens eens niet werken.
Ik wil in me bed liggen maar dat durf ik nog eens eens niet wegens uit eenlopende redenen.
Mijn behandelaar kan ik nog zo vaak emaillen,bellen of wat dan ook en elke keer zeg ik weer ik zie het niet meer zitten,ik kan het niet meer aan elke keer reageerd hij toch hetzelfde,hij zegt dat ik genoeg kracht heb om me beter te voelen maarja ook bij mij raakt dat eens op.
Me behandelaar kan mij niet de verlossende woorden geven,hij kan me niet helpen en daar baal ik van.
Van de gesprekken worden ik alleen maar nog meer depri van.
Ik moet naar iemand anders en dat zie ik nog altijd niet zitten.

Ik heb veel momenten in me leven gehad dat ik het niet zag zitten maar hoe ik me nu al 2 weken lang voel :eek:
dat heb ik nog nooit van me leven gehad.

Ik zelf weet het niet meer en het komt me allemaal boven het hoofd uit ....ik voel me zoooo alleen en onbegrepen dat eet aan mij heel erg.

Enig idee wat ik moet doen om me beter te voelen... ???
Enig idee waardoor ik het leven weer zie zitten ?

Mijn vrienden helpen mij om door te zetten :)
Ik "bewonder" ze hoe lief ze kunnen zijn. Ze proberen mij weer vrolijk te maken als ik down ben. Ik ben heel vaak verdrietig en ik vind het knap dat ze me toch keer op keer weer helpen.
Ik weet niet of jij (veel) vrienden hebt, je zou misschien met hen goed kunnen praten? Bij mij helpt schrijven ook heel veel. Ik schrijf mijn gevoelens op, misschien dat tekenen hetzelfde werkt. Het lucht enorm op. Ik voel me vaak onzeker over mezelf.
Het helpt mij om door te zetten, als ik er aan denk hoe ik wil zijn.
Wel iets realistisch dan wel, anders helpt het natuurlijk niet.
Ik wil lief zijn, betrouwbaar enzovoorts. Als ik probeer zo te zijn en als ik andere mensen plezier doe met dingen doet het mij goed :) Ik moet nu gaan, maar pm gerust als je iets wilt vragen!

Uh, ben je soms zwanger...? :s


Goed, dan je het leven voor je gevoel niet meer aankunt is een teken dat je even een stapje terug moet doen. Je neemt te veel hooi op je vork en dat is niet nodig en het kan ook niet. Laat even wat vallen qua verplichtingen, al is het een hobby, al is het een wekelijks bezoekje aan je oma. Zoek uit wat echt belangrijk voor je is en concentreer je daarop, de rest komt later nog wel een keer.
Die kracht heb je inderdaad, maar om die te vinden is moeilijk. Neem daar even de tijd voor en kijk goed naar jezelf, je leven en je problemen (en vooral ook jouw omgang met die problemen). Je komt er wel uit, doe alleen even rustig aan.

ik snap je verhaal niet echt :s

Meis, een doktersbezoekje lijkt me dan wel nodig. Hoe lang ben je al zwanger? Als het nog niet zo lang is kun je nadenken over je mogelijkheden: wil je het kind uitdragen en zelf opvoeden? En je zult ook je lifestyle aan moeten passen: niet meer drinken, niet roken (als je dat deed) en gezond eten en slapen.

En mocht je het kind inderdaad uit willen dragen zijn er een aantal mensen met wie je moet praten. Is het van je vaste vriend, van een ander of ben je relatieloos? Want een kind heb je met zijn tweeën gemaakt en wellicht wil de man is kwestie ook betrokken zijn (wat ook van jou afhangt).
En dan lijkt het me ook handig met (één van) je ouders te gaan praten. Weten hoe zij er tegenover staan, vragen om hun steun en tips... Heb je enig idee hoe zij dat op gaan vangen? Hoe dan ook, je kunt dit, tenzij je vlug een abortus neemt, waarschijnlijk niet geheim houden en dan kun je er beter eerder over praten dan later.

En als je het kind dan wilt houden en opvoeden moet je eens gaan kijken voor een babykamer, wellicht in een eigen huisje? En babyspulletjes, informatie over hoe je een baby verzorgt etc.

Dit is allemaal wel een beetje veel natuurlijk en het hoeft allemaal niet voor morgen. Ga er eens rustig voor zitten met een kop thee en ga stapje voor stapje kijken hoe je dit wilt aanpakken. En nu is het allemaal moeilijk, lastig en zwaar, maar er kan een heleboel moois uit komen (alleen vroeger dan je gepland had natuurlijk). No worries. Voor vragen kun je ook op het forum terecht, maar ik raad je wel aan wat Real Life vertrouwenspersonen (in de vorm van familie en vrienden) in de arm te nemen.

*dikke knuf*

Ik weet niet hoe oud je bent en wat je wil doen met de zwangerschap, maar weet dat aborteren tegenwoordig in Nederland vrij vlot verloopt.
In het subforum lichaam en gezondheid vind je ook wat info over zwangerschappen.
Tenzij je niet wil aborteren...
Zwanger zijn, ongewild of gewild, is nog niet het einde van de wereld...

Veel succes in ieder geval!

Wat je kan helpen wat orde in je koppie te krijgen, is lijstjes te maken.
Waarom voel je je rot? Door welke gebeurtenis, wat dacht je toen?
Een uur later kijk je of je gedachte relevant was. Is het echt zo dat het terecht was wat je toen dacht of heb je conclusies getrokken die niet waar zijn?
Dit soort dingen hebben mensen met bijvoorbeeld een depressie vaak.

Je kunt ook lijstjes maken met waarom je je rot voelt.
Of over je zwangerschap. Hoe denk je er eigenlijk over? Wat zijn de voordelen (en ja, die zijn er wel degelijk) en wat zijn de nadelen?

En het belangrijkste: praat er met iemand over. Dit probleem ís op te lossen. Je gaat even door een moeilijke periode, maar aan elk van die periodes komt een eind. Geef niet op, er zijn nog zoveel mensen die om jou geven en jij kunt hen nog zoveel geluk brengen. Ook jezelf kun je gelukkiger maken. Werk aan jezelf!

Ik wil je niet afschrikken maar stress en onrust in het "hoofd" kan schadelijk zijn voor je gezondheid en dus voor de baby.

Naar de dokter, sowieso.
Die lui zijn alles gewend.

Het lijkt me logisch dat je je nu heel erg verward voelt, omdat je misschien sowieso soms moeilijkheden ervaart en je ongelukkig voelt en vooral omdat je nu zwanger bent (als ik deze posts goed begrijp). Dat is niet zomaar iets, wat dan op je afkomt natuurlijk.

Het belangrijkste is om niet in paniek te raken, ook al voel je je nu machteloos en weet je niet meer wat je moet doen. Deze gevoelens gaan echt wel weer weg, je zit nu gewoon momenteel even in een heftige crises, maar dat blijft niet zo. Het belangrijkste is nu om te doen wat goed voor je is, wat je even rust brengt en je de gelegenheid geeft om alles weer een beetje op een rijtje te zetten.

En het is vooral belangrijk dat je met iedereen die je vertrouwt en die van je houdt heel eerlijk praat over hoe je je voelt en wat er aan de hand is. Niemand zal je veroordelen, vooral niet je huisarts of behandelaar. En je hoeft je zeker niet te schamen. Dus ik zou zeggen, laat de gevoelens gewoon even over je heen komen, maar raak niet in paniek, dat is niet nodig, want hoe je je nu voelt blijft echt niet voortduren. En het meest belangrijke, praat met mensen en eis ook de hulp op die je nodig hebt (zoals van je behandelaar, bel hem gewoon op en zeg dat je het totaal niet meer ziet zitten en je zo snel mogelijk een afspraak nodig hebt). Je hebt gewoon nu steun nodig van mensen, maar het komt echt weer goed. Je zult zien dat als je van al deze ingrijpende gevoelens en ontdekkingen een beetje bekomen bent en je alles wat duidelijker hebt voor jezelf en je in staat bent om bepaalde beslissingen te nemen, je jezelf al stukken beter zult voelen.

Bedankt voor jullie tips maar echt waar het gaat gewoon niet meer met mij...ik kan het echt niet meer aan.
Bel ik de behandelaar op kan hij me niks nuttigs zeggen.
Ik moet nu zelfs weg daar (was al langer zo maar nu heb ik daar maar nog maar 1 gesprek":-s ) ik moet daar weg omdat k bijna 18 ben.En spreek ik ze erop aan dat een vriendin van mij bijna 19 is en daar wel nog komt dan vindt ik het niet eerlijk dat ik daar weg moet.Regels gelden toch voor iedereen ? Is het niet ?
Ik heb vandaag ontmoeting gehad met nieuwe behandelaad "toekomstige" ik zie het echt niet zitten kon echt nog eens eens niet veel woorden uitspreken.

Ik voel me zo kut en zwaar rot ...
eerstdaag is het echt genoeg geweest,genoeg is genoeg ook ik raak eens op.

Ik weet eigenlijk niets te zeggen, want ik weet hier niet veel van af...
*sterkte* :(
Dat wilde ik zeggen

Is niet erg begrijp het wel hoor ....(K) toch bedankt voor je korte en krachtige reactie

van mij ook sterkte ik hoop dat je er snel weer bovenop komt

Ik volg het verhaal niet helemaal... Je bent zwanger is wat ik eruit kan halen. En je zit in de knoop met jezelf. Wil je het kind houden? Want bedenk je dan wel goed dat je eerst vrede moet zien te krijgen met jezelf... Want geloof me, een kind kan in latere leeftijd daar problemen aan ondervinden als het geen goede start heeft gemaakt. Dus wanneer de bevalling naar was of ook wanneer de thuissituatie niet stabiel genoeg was. Ja, zelfs al als ze zo klein zijn.

Dus zorg alsjeblieft goed voor jezelf. Veel sterkte.

waarom lul je nou weer om het onderwerp heen?