Als je toch moet gaan.
 

Je was al weg toen ik nog niet,
maar het geeft niet, omdat jij
toch niet bij mij hier kunt zijn,
want ik blijf niet
en ik hou toch meer van zwaaien

Zoals de zeemansvrouwen doen,
ik hou van hoe zij het verdriet
uit hun ogen wuiven, omdat
wrijven te veel vlekken maakt.

'En als hij toch weg moet gaan,
geniet dan van dat moment:
weggaan mag hier maar eens.'

Ik hou van hoe je wegloopt,
zo zag ik je nog nooit en zo
zal ik je ook nooit weerzien.

Maar het geeft niet, ik hou toch
meer van zwaaien dan van jou.

leuk ! ik vind 'm leuk. 't klinkt lekker vlot. goede zinnen. ik vind het eerste stukje al gelijk erg aangenaam, de eerste zin die niet helemaal af lijkt maar toch duidelijk wel is (want je begrijpt wat er mee bedoeld wordt).
ook fijn; 't onderwerp. dat zwaaien, vind ik erg goed bedacht. 't einde is niet erg onvoorspelbaar, maar dat hoeft ook niet, 't is juist erg leuk zo.
damn, wel erg vaak t woordje 'leuk'. :o

Hihi, bedankt voor je leuke reactie :D

"En ik hou toch meer van zwaaien"

Prachtig! En het leest heel fijn.

Ik vind het gedicht iets te lang. In de eerste strofe zeg je eigenlijk al waar je naartoe wil, wat je wil zeggen. Je zegt in de eerste strofe dat je meer van zwaaien houdt, en herhaalt dat nog eens in de laatste strofe. Die herhaling vind ik een beetje jammer, het haalt de sterkte van je geweldig eind onderuit. Voor de rest loopt die eerste strofe wel heel goed, maar vind ik het raar dat je in de tweede strofe over zeemansvrouwen begint. Naar mijn aanvoelen staan die zeemansvrouwen daar op de verkeerde plaats (ik had er mee begonnen denk ik). Elke strofe op zich is zeer goed. Je einde vind ik zoals ik eerder zei prachtig :).