Aan de ontbijttafel.
 

Vinnig smeet ik met servies
Koppig sloeg ik met de deuren
Mijn hoofd, zo kwaad en vol venijn
Zo zou deze dag weer zijn.

leuk om te lezen en leest wel erg lekker... maar toch wel erg makkelijk en voor mijn gevoel is de inhoud ook niet echt super, want eigenlijk boeit het mij als lezer niet echt dat jij een cut dag hebt, of mis ik nu iets???

miss dat je eens wat kan gaan proberen om de emoties te verklaren???

iig vind ik het wel een goed gedicht (y)

gefeliciteerd(y)

Ik struikel over de tijd waarin het geschreven is. Ikzelf zou het in de tegenwoordige tijd gezet hebben omdat dat levendiger, krachtiger is en fysieker aanvoelt (de borden die je SMIJT, de deuren die je SLAAT). Nu voelt het zwakker aan. ik voel de borden niet aan diggelen uiteen spatten, ik voel de deuren niet donderen.
Verder vind ik dat de lengte van het korte gedicht wel positief is voor de kracht van het gedicht. Langer had al vlug langdradig kunnen worden. Het is kort, zoals het korte moment dat beschreven is.
Heb je het bewust kort gehouden of wist je er niets meer over te vertellen?

In eerste instantie was het langer. Ik had er nog wat zinnen achteraan geplakt, maar uiteindelijk heb ik die toch weggelaten omdat het inderdaad te langdradig werd.