is de taal die je spreekt van invloed op je denkgedrag?
 

Ik wil graag je mening over de volgende stelling:

Als taal de basis is voor denken dan is het mogelijk dat mensen die verschillende talen spreken ook anders denken doordat ze niet dezelfde taal spreken.

Geloof jij dat deze stelling waar is, of juist niet? En waarom wel of niet? Hoe zit het dan eigenlijk met mensen die tweetalig opgevoed zijn? Verandert je denken als je emigreert en een andere taal gaat spreken? Kortom, laat je horen!

Als ik langere tijd in Duitsland ben, dan ga ik ook in het Duits nadenken (en praten tegen mezelf in m'n hoofd zeg maar). Maar dat zal je wel niet bedoelen? :p

Ik snap je vraag niet zo? :o
(kun je het iets helderder formuleren? :) :o)

De Sapir-Whorfhypothese (ook wel linguïstische relativiteit genoemd) zegt dat de waarneming en voorstelling van de werkelijkheid sterk afhangt van de taal die iemand tot zijn beschikking heeft. Zo zouden lichtblauw en donkerblauw door Nederlandstaligen als varianten van één kleur worden waargenomen, terwijl ze voor Russischtaligen, die voor lichtblauw een ander begrip hanteren (goloeboj) dan voor donkerblauw (sinij), beide even fundamenteel verschillend zijn als voor Nederlandstaligen rood en roze dat zijn. De hypothese ontleent haar naam aan de Amerikaanse taalkundigen Edward Sapir en Benjamin Lee Whorf.

(bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Sapir-Whorf-hypothese)

Dit zijn de onderzoekers die deze stelling zo ongeveer geformuleerd hebben, dit is dan ook wat ik bedoel.

Bijvoorbeeld:

In het Latijn, bijvoorbeeld, ontbreken aanduidingen voor grijs en bruin. Als het linguïstisch determinisme van Sapir en Whorf zou kloppen, kon Julius Caesar leigrijs niet onderscheiden van roestbruin.
(bron:http://www.meervrijheid.nl/index.htm...jkrechts-5.htm)

Dat is best een grappige hypothese. In de eerste instantie denk je misschien dat het niet zo is, maar als je er op die manier over nadenkt... Taal helpt je toch bij het vormen van denkbeelden en begrippen, inderdaad zoals in de voorbeelden. En dat zal geen werelden van elkaar verschillen, maar dan moet er toch een klein verschil zijn per taal.

Nee, dat geloof ik niet. Ik denk namelijk dat mensen niet zozeer in taal denken maar in concepten die gevormd worden aan de hand van zintuiglijke waarnemingen en hun rationeel en logisch denkvermogen. Dat is aanwezig ongeacht de taal die je spreekt. Wat wél van belang kan zijn is de vertaalslag die uiteindelijk gemaakt wordt van abstracte concepten in je gedachten naar (spreek- dan wel denk-) taal. Dan krijg je inderdaad verschillen als jij hierboven beschrijft, bijvoorbeeld in taal A is een kleur 'lichtblauw', in taal B gewoon 'blauw' en in taal C weer iets anders.

Uiteindelijk is de hypothese dus toch redelijk hetzelfde als wat ik hier zeg, alleen ik introduceer er een - wellicht overbodig - extra stap in.

Ik merk dat ik over dingen waarop ik de naam niet weet of ben vergeten gewoon een beeld ziet. Ik denk ook veel in beelden vermoed ik. Omdat als iemand een uitdrukkings zegt bijv. water na de zee dragen, dan zie ik zo'n mannetje met 2 emers lopen die water na de zee brengt :D .
Ik heb het idee dat ik mijn gevoelens en beelden vertaal na een taal, nederlands of engels (bijv in engelse les of als ik tijdje engels spreek). In dat geval heeft de taal weinig invloed.

Maar ik weet wel een voorbeeld wanneer het wel invloed heb. Als er geen getallen boven de 2 zijn in de taal. Dit maakt het denken in getallen dan ook erg moeilijk. 9 en 10 zijn visueele dingen dan en aangezien mensen maar iets van 6 dingen tegelijktijd kondern onderschijdend word dat veel en veel.

Mensen uit Aziatische landen landen hebben andere woorden voor cijfers boven de 10 dan mensen in westerse landen (wij tellen tien, elf, twaalf maar als je die cijfers uit hun taal vertaald is het tien, tien een, tien twee etc. Twintig noemen zij twee tien, dertig is drie tien). Aziaten hebben hierdoor een beter vermogen om te rekenen dan Europeanen of Amerikanen. Beeld je maar eens in, twee en veertig plus twaalf of vier tienen twee plus tien twee. Welke van de twee rekent makkelijker als je alleen naar deze omschrijvingen van cijfers kijkt (en dan het liefst door de ogen van een kind).
Dit is toch wel een invloed op denkgedrag te noemen.

22 + 12 of 2 10 2 + 0 10 2

laaste rekent wel iets makkelijker ja want je doet dan 0 + 2 = 2 10 + 10 = 20 dus 2 10 en 2 + 2 = 4 dus 2 2 10 4 en dan is 4 10 4 ipv 22 + 12 20 + 10 = 30 + 2 = 32 + 2 =34
eerste manier is dan wel een stuk makkelijker.

maar waar ik specifiek op doelde waren bepaalde indianen stammen.

maar ik heb de gegeven artikels nog niet door gelezen en dat ga ik doen zodra ik tijd heb :o en dan pas meng ik me weer in de discussie.

edit: in stukje wat ik net las komen ook indianen stammen voor :)

Ja daar heb ik ook iets over gelezen, best grappig, testen met die mensen van hoeveel steentjes liggen daar hebben weinig zin. Het is 1, 2 of meer dan 2 dus of je er nu 3 neerlegt of 1268, het antwoord blijft meer dan 2

Dat is in de franse taal ook;

21=vingt et un ( twintig en 1)
22=vingt-deux (twintig en 2)
23=vingt-trois (twintig en 2)
80=quatre-vingts (4keer 20)
90=quatre-vingt-dix ( 4keer20 + 10)
enz.

Ik denk dat je een specifieke taal als manier om ergens aan of over te denken erg overschat.
Als ik een glas melk drink dat al 2 dagen uit de ijskast staat, zal ik niet zozeer aan het woord "zuur" denken, maar zal ik gewoon een smaak herkennen. Ik weet niet of dat voor iedereen opgaat, maar ik denk erg weinig in cijfertjes en lettertjes, maar vooral in beelden, kleuren, geuren, gevoelens en andere vormen van associaties. Zintuiglijke gewaarwordingen zijn veel meer dan taal de basis voor denken.

Zeker als ik lees hoe jullie in je hoofd met rekenen omgaan, kan ik alleen maar vaststellen dat ik totaal niet op die manier denk.

Emigreren en een andere taal gaan spreken hoeft ook geen invloed op je manier van denken te hebben.

Ik denk ook zo :)

Behalve dat ik wel in mn hoofd in cijfers denk, maar ik ben gewoon geobsedeerd door cijfers.

Eens.
Hoewel ik het wel een interessante theorie vind.
Maar de taal is een middel om gevoelens en gedachten etc. te beschrijven, en voor mij absoluut niet de basis van ons denken.

zonder taal zouden wij dezelfde gedachten hebben als apen: d.w.z. instincten, geluiden, geuren etc.

Het heeft wel een lichte invloed , niemand kan het getal 63837 visualiseren, zonder getallen geen berekeningen.
De namen van kleuren bepalen hoe wij de kleuren onderverdelen.
Bij een licht groene trui zeggen wij zij heeft een groene trui aan (wij zijn nu eenmaal vaak lui) en dat zeggen we ook bij een donker groene trui. Nooit iemand bij een roze trui horen zeggen dat ie een rode trui aan had :D .

Maar dan ze je dus als je roze licht rood zou noemen. De primaire verfkleuren zijn rood / blauw en geel lichtgeel en lichtblauw en licht rood zijn het dus eigelijk ook want dat zijn slechts lichtere varianten daarvan. (weet niet of het echt zo is)
Terwijl je roze nu niet zo snel ziet als een lichtere versie van de primaire kleur rood.

Maar hebben jullie dat ook weleens dat je dingen wilt zeggen waar je de woorden gewoon niet voor hebt. :(

Dat is niet waar , we zouden enkel niet meer goed met elkaar kunnen communiceren. De zelfde taalgedachten kan je helemaal hebben in beelden en gevoelens. taal is denk ik ontstaan zodat de overlevingskans van de mens zou groter werd. Je hoeft elkaar bij de jacht bijv. niet meer te zien, je kan elkaar beter helpen etc. ( = hypothese van mij)

Als mn herineringen zijn in 99% in beelden. Zijn het dus apen herineringen?

Tja, het zal voor een stuk wel waar zijn omdat veel mensen hun gedachten gewoon in taal omzetten als automatisme. Maar ook weer een stukje dat niet waar is omdat je primaire gedachten in een soort eigen taal vastligt, en die eigen taal wordt maar een stukje opgevangen door de talen die we spreken. Maar volgens mij kunnen talen wel denkpatronen tot gevolg hebben, omdat je in een bepaalde taal wel op een bepaalde manier moet gaan nadenken dan in een andere taal bijvoorbeeld.

Maar volgens mij zijn de verschillen in denkwijze tussen verschillende taalgemeenschappen klein maar niet onbestaande. Net zoals twee personen met andere opleiding wat anders zullen denken (iemand die interesse heeft in kunstgeschiedenis zal op een andere manier denken dan iemand die quantummechanica doet, om maar uitersten te geven).

Ik ben erg A-talig vergeleken een andere kant van mij (op veel taalgebieden), maar ik ben niet zo dom als een aap: de mens is veel verder geevolueerd ( kan ik toch wel aannemen).

Alhoewel ik voor 99, 5% zeker weet dat je het niet met dieren kan vergelijken, omdat zij wel basisvaardigheden hebben, maar geen "verdieping/uitbreiding" , ben ik ervan overtuigd dat een aap heel wat slimmer is dan een papegaai.

Ik denk juist dat het andersom is, ik denk gemakkelijk en luchtig, en zo praat ik zeg maar ook, zonder teveel respect voor de regels, meestal te weinig. dat je in engeland op den duur engels gaat denken komt denk ik meer door het verwerken van de "engelse informatie"
stel dat jij nu alleen nog maar engels gaat spreken, maar je blijft gewoon op school, nederlandse gesprekken in de pauze, nederlandse getal en ruimte, dan geloof ik niet dat je engels gaat denken.

Interessante stelling zeg! Had er eigenlijk nog nooit over nagedacht maar vind het wel leuk te lezen hoe iedereen er over denkt. Ben het eens met degenen die hier zeggen niet te denken dat taal de basis is voor het denken.

Al vraag ik me dan toch af hoe het zit als je een woord niet kent, en dit probeert te omschrijven aan een ander persoon. Zou dit dan ook anders gaan bij mensen uit verschillende landen/culturen? :s

Pf, ingewikkeld.. :bloos:

Lijkt me niet dat taal invloed heeft op je denkgedrag.
Eerder cultuur en leefgewoonte dan.

Er staat mij iets van bij dat de Sapir-Whorff hypothese al een tijdje terug weerlegd is. Of, dat er iig geen bewijs voor gevonden kon worden. Kan zo gauw helaas even geen bron daarvoor vinden.

Ik studeer Economie en uit onderzoek is gebleken dat de taal die je spreekt wel degelijk van invloed is op je denkgedrag! Het onderzoek ging over speltheorie. Mensen uit de Westerse cultuur (Amerikanen, Europeanen) zijn veel meer gericht op competitie als het gaat om het 'spelen van een economisch spel' (onderhandelingen etc.). Mensen uit de Oosterse cultuur (Chinezen, Aziaten) zijn veel meer gericht op coöperatie. Nou is uit onderzoek gebleken dat als mensen in een andere taal dan hun moedertaal 'een economisch spel speelden', zij ook hun handelen gingen aanpassen. Bijv: een Amerikaan die in het Chinees onderhandelde gedroeg zich coöperatiever en was meer gericht op het behalen van voordeel voor beide partijen (tov dezelfde onderhandeling die hij voerde in het Amerikaans). En vice versa.

[Edit] Mensen gaan zich dus gedragen naar de cultuur van de taal die ze spreken, ze identificeren zich met die betreffende cultuur.

Ja, dat komt dus niet door de taal, maar door ervaringen met mensen die desbetreffende taal spreken.

Het is eigenlijk heel logisch, als ik met een groep kinderen praat, gebruik ik hele andere woorden en neem ik een heel andere houding aan dan wanneer ik bijvoorbeeld met mijn docenten communiceer.

jah, maar denk je ook anders als je tegen kinderen praat, of denk je als de berekenende tiener die ze met lieve woordjes probeert te paaien ;)

Dat is het punt niet, door taal hebben onze hersens zich ontwikkeld tot wat ze nu zijn. Als je het toch aan niemand kunt vertellen onthoudt je ook minder.

Ik denk dat taal wel een beetje van invloed is op je denken bijvoorbeeld in de manier waarop je over een ander denkt. Als je als limburger in Amsterdam een andere limburger tegen komt die limburgs spreekt schept dat een band. Je denkt dan dus positiever over die persoon dan wanneer hij/jij geen limburgs zou spreken.

maar dat heeft niets met de taal an sich te maken, dat heeft meer te maken met het feit dat je mensen die op een of andere manier op jou lijken sowieso positiever beoordeeld.

Nee, want ze gedroegen zich verschillend tegenover dezelfde mensen als ze in verschillende talen communiceerden.

die vind ik interessant, die kende ik nog niet!

En ik geloof wel in die stelling. Merk aan mezelf alleen al, dat als ik langere tijd in het buitenland ben, me snel aanpas aan de bevolking en de taal, en daarbij ook snel zoveel mogelijk (ook denken) in taal doe.

Ik ben tweetalig opgevoed Nederlands-Pools.. en bij mij is het zo dat als ik aan het praten ben en ik weet een woord niet in het nederlands dan vul ik daar automatisch het poolse woord voor in de plaats. En dat doe ik dan zonder echt na te denken.. Voor de mensen met wie ik dan praat is dat soms wel vervelend denk ik.

Ik merk ook dat er wel een aantal woorden in het nederlands niet in het pools bestaan, ik vind nederlands echt een heel eerg uitgebreide taal met veel woorden. Veel woorden waarbij je snel een visualisatie maakt.. Als (zoals eerder gezegt) veel verschillende kleuren.

Maar ik vind het visuale denkvermogen wel belangrijke dan het spraakvermorgen. Bij eigen gebruik dan.. Ik vind het makkelijker om de omschrijving van iets (blauw, vierkant, zacht, ruikt lekker) te gebruiken dan te zeggen dat ik een kussen bedoel..

kate

Wat vind je er eigenlijk zelf van dat je tweetalig opgevoed bent? En hoe was dat dan: Pools spreken tegen je moeder en Nederlands tegen je vader of iets dergelijks? En welke taal beheers je het beste?

En zo heeft elke taal wel iets specifieks, lijkt me. Ik ken geen Pools; maar ik kan me amper voorstellen dat het een echt beperkte taal is. Waarschijnlijk zal daar toch wel ergens anders een grotere schat aan woorden/uitdrukkingen ofzo zijn.

Als je zelfs alleen maar kijkt naar zegswijzen / spreekwoorden, dan zie je dat elke taal wel rijk is. Ikzelf vind het Nederlands wel een uitgebreide taal, maar te veel aan regeltjes gebonden; op sommige vlakken ook wel een mooie taal (er zijn heel 'mooie' structuren in te maken, kijk naar veel gedichten bijvoorbeeld) en op sommige gebieden is het ook een nogal logische taal (misschien omdat het mijn moedertaal is?). Persoonlijk vind ik Engels een handige taal gewoon: ook mooi van vorm, vrij kort, en qua regeltjes valt het wel mee. In het Frans moet je al een uur nadenken over het gebruik van een bepaalde tijd (en de vorming daarvan) en natuurlijk de wijs (indicatief/subjonctief) van het werkwoord naar gelang de structuur die je gebruikt in de zin, net zoals het Nederlands soms gewoon een beetje het praktische (wat mij betreft dan) voorbij.

Taal verschaft als het ware toegang tot andere manieren van denken. Het is goed voor je inzicht in bepaalde zaken. In de talen die ik spreek heb ik echter voor mezelf geen verschil van denken gemerkt. Volgens mij komt dat doordat het denkproces cultuurgebonden is en taal niet.

Maar hij kan de kleuren toch wel aanduiden als: "De kleur van een lei" en "de kleur van roest"?

Nee, de taal heeft geen invloed op je denkgedrag. De situatie's waar je je in hebt bevonden die wel. Ik kan zelf vloeiend Engels en Nederlands, en ik denk vaak engels... maar mijn gedragspatroon veranderd dan natuurlijk niet !

Kort: Taal is alleen nodig om je gedachten te uiten. Niet om je denkgang te veranderen.