Waanbeeld of realiteit ( heel kort)
 

Mij bedwelmend met je warmte , twijfel je tussen raam en bank. Terwijl je langzaam je besluit neemt grijp je in de lucht, plotseling een reling. Een vluchtige aanraking maar net te lang om het te vergeten. Al draaiend val je in die diepte , niet wetend wat je ziet. Is dat omdat je niks ziet, of vliegen de beelden te snel voor je langs om er ook maar iets uit op te kunnen maken. Desalniettemin raak je nooit de grond , je hangt maar in het niets. Ook dat doet je niks. Mijn woorden reiken ver , blijkbaar niet die in kleur geisoleerde jij. Ik zweef boven de bank , ver van het raam, ik zie de kleur paars vermengd met het vage zwart van mijn gedachtenspinsels en in het centrum zie ik jou. Heel klein maar tot in elk detail, mijn oog mist niks, dit keer niet. Ik voel de reling, glad en mij uitdagend hem los te laten, maar ik hoor je lot, gillend in mijn richting. Toch ontglipt hij mij , bewust of onbewust, maar langzaam glij ik in jou richting. Hij ziet me niet , de blik in zijn grijze ogen is leeg, koud, doods.
Ben ik nou al wakker of gaat dit door, maar het maakt niks uit. Ik voel licht je ademhaling , jou rug tegen mijn buik en niets daartussen. Als ik mijn best doe hoor ik de lucht je lippen ontglippen. Ik beroer je zoute nek met het puntje van mijn tong, en weet dat jij het bent. Sla mijn armen om het waanbeeld, bang het te zien vervliegen.

tof, maar t veranderd nogal es van stijl.

klopt, zal wel komen omdat ik af en toe te weinig nadenk over wat ik in godsnaam opschrijf!

T is zeker wel potentieel. Ik denk dat je wat nieuwe inspiraties tijdens het schrijven kreeg en die zo fijn vond dat je ze wel mee wilde nemen. Well net als bij ontwerpen: Kill your darlings, keep to the style :)

Ja precies, het gaat altijd een beetje lastig bij mij , omdat er inderdaad zoveel dingen ineens bij je opkomen als je bezig bent . En ik zou er ook wel iets meer tijd aan mogen spenderen, dit heeft me waarschijnlijk een kleine 10 minuten gekost tijdens de voorbeschouwing Ajax - Arsenal....slecht !!!!! ik kan nooit lang of geconcentreerd ergens mee bezig zijn. Soms schrijf ik gewoon even snel wat voor dat opgeluchte gevoel dat je daarna krijgt. Beter dan zoiets zal het nooit worden.

De stijl spreekt me niet zo aan. Zoals Sokkendrager al zei verandert het nogal vaak van stijl en je interpunctie is ook niet geweldig. De inhoud heeft wel wat, vind ik. Als ik jou was, zou ik er toch nog es naar kijken, en zien of je er nog meer uit kunt halen. :)

Ik vind het niet zo. Je ratelt maar door, dat is ws omdat je niet echt nadenkt over wat je opschrijft (wat je al eerder zei), maar dan kun je beter er later nog even naar kijken. Ik heb ook vaak genoeg dat ik schrijf maar niet weet wat, en later kan ik er echt geen touw meer aan vastknopen (of juist wel, maar daar ging het niet over ;) ). Je springt van de ene zin naar de andere en dat leest gewoon niet fijn. Het sluit niet op elkaar aan.

Bovendien hoeft er geen spatie voor een komma. :o

het was ook niet de bedoeling dat iemand er een touw aan vast kon knopen...

O.
Misschien moet je dat er voortaan bij zetten, voor het gemak. Scheelt weer.

Ik begrijp dingen die ik lees graag voor een gedeelte, al dan niet helemaal.

Dat is jammer, want dan is het niet meer interessant. Kunst is iets dat je niet begrijpt. Als je het kan doorgronden is het alleen maar ontworpen. En schrijven is toch zeker een kunstvorm vind ik. Probeer zelf dingen in te vullen als je iets niet snapt en kijk dan of het past, vaak bedenk je zelf de dingen die je het leukst vind om over te lezen. Kijk bijvoorbeeld achter het aantal theoriën achter 2001: A space odysee van Stanley Kubric. De regiseur heeft zelf nooit verteld wat hij bedoelde, waarschijnlijk gaf het hem ook alleen maar een gevoel wat hij niet uit kon leggen en dat is juist de kracht van de film.

Ik hoef het niet te doorgronden. Ik vind schrijven ook een kunstvorm, dat zeker, maar kunst vind ik minder interessant als ik er helemaal niets van kan maken. Goed, dat zal nauwelijks tot nooit voorkomen, maar dan nog. Sowieso is/vind ik het fijner als de zinnen in een verhaal niet op zichzelf staan, maar ook een relatie hebben tot de zinnen er om heen.

Mjah.