Vitruviaanse Schoonheid
 

Volmaakte, natuurlijke perfectie,
als ik in je ogen kijk
zie ik schoonheid,
geen emotie.

Het is de natuur waarmee
ik jouw voorkomen vergelijk.

In je ogen stroomt het helderste water,
waar je wenkbrauwen als
gebogen riet omheen liggen.
Jouw ogen nemen me op,
overspoelen mijn lichaam
met hun lieflijke golven.

De tedere maar wilde manier
van jouw aanrakingen,
doen denken aan predatie.

Om nog maar te zwijgen van
je zwoele mond.
Je lippen die opengaan als bladeren,
die vurigheid waarmee je jouw kussen zond.

Jouw schoonheid is niet te overtreffen door de natuur.
Jij bent zoveel meer.
Perfectie.

Eigenlijk komt er een gaap-reactie bij me op. Ik word niet overdonderd door de schoonheid die je probeert te beschrijven, terwijl ik begrijp dat ik dat wel zou moeten zijn.
Zulk een schoonheid zou me eerder met verstomming slaan dan dat ik allemaal woorden die haar schoonheid niet waardig zijn aan haar verspil... Of zijn schoonheid natuurlijk.