De pessimist
 

Zie ze zitten, te fantaseren
Met hun lichaam bevend van angst
Voor het tij dat gaat keren
Of wachtend, voor een nieuwe vangst.

De mens helpt niet, ze leeft
Als een larve die alles opzuigt
Het eigenbelang telt, het goede eruitgezeefd
Een monster dat nergens voor buigt.

Men is ongelukkig en triest
Wachtend op de goede vrede
Terwijl alleen het leven voorbij fietst
Waarheid zit niet in de rede.

Uiteindelijk gaat alles voorbij
En komt de zon uit de duisternis
Misschien zijn we dan allen blij
Een leven nieuw en fris.

R.J.

benieuwd naar jullie reactie:)

Hm... jammer dat de rijm zo gedwongen is: het laatste woord van de regels lijkt er iedere keer enkel te staan vanwege de rijm. Verder vind ik het thema in je gedicht een beetje cliché, maar ook niet origineel uitgewerkt. Daardoor raakt het me niet echt.

(y) ziet er primma uit, maar qua kritiekpunten ga ik wel mee met Re3m...