wat zou jij doen in deze situatie?
 

k heb nu sinds 2 weken een vriend en alles ging goed enzo.. totdat mijn ouders een weekend weg gingen en k bleef thuis. Voordat mn ouders weggingen heb k mn moeder belooft dat ie hier niet zo slapen. Nou raad je het denk ik al.. hijs wel blijven slapen en k ben toen ook met em naar bed geweest.
Mn pa vroeg vandaag ook al of ie was blijven slapen.. dus k heb maar nee gezegd. maar ik loop nu ondertussen wel met een dik schuldgevoel. Maar als k vertel dat ie wel is blijven slapen en wat we uitgespookt hebben dan vertrouwen ze me echt nooit meer..
Wat zouden jullie doen in deze situatie?

alvast bedankt..

hm ik ken dit ergens van :rolleyes:
Ik heb het gewoon gezegt... En me ouders werden niet boos... Ze waren alleen nieuwsgierig of er iets is gebeurt....
Dus heb ik dat ook gewoon verteld...
Misschien dat jouw ouders eerst zoiets hebben van dat het iets te vroeg is na 2 weken. En dan de eerste paar weken dat jullie niet bij elkaar mogen blijven slapen, maar na een tijdje trekken je ouders vast wel bij. En gaan ze na denken: (weet niet zeker of het zo is) Tja zo waren wij vroeger ook wel.


Ik hoop dat je er wat aan hebt :)

Ik weet niet hoe streng jouw ouders zijn en wat voor band je met ze hebt... Maar ik zou me als ik jou was niet schuldig voelen.

Het is toch logisch dat je met je vriend wil slapen als je verliefd bent? Je moeder vindt dit blijbaar geen fijn idee, dus je moet t haar maar niet vertellen.

Dan is volgens mij iedereen blij.

Ik zou het ook niet vertellen en dat schuldgevoel gewoon vergeten. We doen allemaal wel eens iets wat niet mag :evil:

in oorlog en liefde is alles geoorloofd ;)

mjah das miss wel zo.. maar toch.. ik HAD altijd een goede band met mn moeder voordat ze depressief begon te raken.. nu gaat het alweer een stuk beter met dr.. maar onze band is nog niet geweldig.. op zich zijn mijn ouders niet enorm streng ofzo, k mag best veel.. maar ze willen wel dat k me aan de afspreken hou..

Maar als je het nu alsnog vertelt maak je het alleen maar erger :)

Vergeven (jezelf) en vergeten, en voortaan maar niet meer doen dan :p

Ik denk dat wanneer je het nu nog zegt ze alleen maar boos worden. Dan heb je eigenlijk dubbel ''gelogen''. Dat zullen je ouders wel helemaal niet leuk vinden.
Verder denk ik dat je ouders het wel verwacht hadden, vandaar de vraag van je vader, of niet? Je had het dus beter wel kunnen zeggen, maar daar is het nu te laat voor. Dus vergeten, zorgen dat je vriend zich niet verspreekt bij je ;).
Verder na twee weken is opzich wel snel, snap wel dat je ouders dat liever niet hadden gehad, maar ja als het maar goed voelde :).
Volgende keer eerlijk zijn...

Mijn vriend kwam een paar weken geleden voor de eerste keer hier thuis. Hij mocht blijven slapen i.v.m afstand.
M'n ouders waren dat weekend weg en ze zeiden: hij moet maar niet bij jou op de kamer slapen. Vrij duidelijk gezegd.
Hij heeft wel bij mij op de kamer geslapen en dat heb ik mijn ouders ook verteld. Waarom niet?

omdat je ouders dan miss vet boos worden? kijk mijn ouders zijn helemaal niet streng .. ik mag heel erg veel.. maar als dr tegen ze gelogen word of afspraken niej na worden gehouden dan is het mis.. want daar hechten ze veel waarde aan. En das ook logisch lijkt mij, maar ja..
En ja mn pa vroeg het ook omdat hij het wel verwacht had, dus op dat moment had k het gewoon moeten zeggen.. maar ja op zo'n moment denk je daar niet bij na..

Vond je het niet leuk dan dat hij bleef slapen. Een leugentje om bestwil kan best! ;)

sluit ik me bij aan!

Toen ik tegen mijn ma zei dat ik aan de pil wilde was het 'wil je echt al met hem naar bed? Is het niet een beetje vroeg?' Ze moest eens weten, we deden het al een paar maanden :o

Zo, 2 weken een vriend en zo snel rolt hij over de vloer. Als je geweten een last zijn voor je schouders, zou ik het ook vertellen. Ik zou het zelf niet vertellen, alleen mischien als ze een vermoeden hebben. En uitstekend bewijs :D

Ben eerlijk.

Niet vertellen natuurlijk.

1. Het is nadelig voor jou want je ouders hebben minder vertrouwen in je als je het vertelt.
2. Het is nadelig voor je ouders want die blijven liever in de waan dat hun dochter onschuldig en maagd is.
3. Het is nadelig voor je vriend, want de relatie tussen jouw vriend en jouw ouders wordt ernstig verstoord.

leugentje om bestwil :D (y)

Best wel aso en egoïistisch dat je meer luistert naar je eigen 'verlangens' dan naar je ouders.

Als je ouders hebt die je verbieden je eigen weg te volgen zou ik ook niet naar hen luisteren, maar daarin zou ik wel eerlijk zijn. Gelukkig weet mijn moeder dat ik verantwoordelijk genoeg ben om zelf uit te maken wat ik wel en niet wil. Als dat niet zo was, kon ze echt stikken.

Ben ik even blij dat ik op kamers woon en dit allemaal niet meer heb...:o

Je had het iig gelijk meoten vertellen, als je dat wilde doen, daar is t nu te laat voor.
Volgende keer gewoon lief vragen of hij mag blijven slapen, kijken hoe ze reageren en evt hem op de slaapkamer laten slapen (en dat dan ook doen:p)

Het gaat hier naar mijn idee niet zo om een verbod. Maar om een belofte die ze maakt en niet nakomt.
Dus terecht als ze haar niet meer vertrouwen.
Maar goed, het zijn ouders, ze draaien vast wel (een keer) bij. :)

Gewoon nee blijven zeggen. Mijn ex heeft ook zo vaak stiekem gelogeerd bij mij. Boeie...
We woonden ver van elkaar en mijn moeder ging bij haar vriend slapen en dan zou ik hem op het station zetten en dan deed ik dat niet en bleef hij stiekem slapen en zette ik hem heel erg vroeg weer op de trein. Een leugentje om bestwil moet kunnen vind ik.
En ik denk dat ze nu inderdaad nog bozer zullen worden.

Daarnaast hoef je ze toch niet meteen te vertellen wat je uitgespookt hebt? Mijn moeder weet echt niet wanneer ik voor het eerst het bed met een jongen deelde, ze weet echt niet wanneer ik voor het eerst seks had met mijn ex-vriend, etc etc.
Ze heeft wel vermoedens ofzo, maar dat is niet erg. Ik zal het in ieder geval niet bevestigen :)

Het was misschien beter geweest om het meteen te zeggen, maar je hebt nu al nee gezegd en dat maakt het dan alleen maar erger als je er nu weer op terugkomt. Laat het een lesje zijn voor de volgende keer!

Enneh, je hoeft jezelf er heus niet schuldig om te voelen! Je ouders hebben vroeger zelf vast ook wel rare fratsen uitgehaald om maar bijelkaar te kunnen zijn.

dat is.. ehm.. vrij stom.

Nou ja, ik zou denk ik wel eerlijk zijn, al had je dat veel eerder moeten doen! Nu is het echt nog een hele tik erger, nu je hebt gelogen.

Ehm. ehm ehm... Waarschijnlijk vermoeden ze al iets. Ouders zijn niet stom (alhoewel wel vrij paranoide) en hebben al een idee. Dat wil niet zeggen dat ze niet verbaasd zullen zijn, en waarschijnlijk ook wel redelijk boos. Shit happens.

Of, wat je ook kunt doen, is zeggen 'who cares; dit hoeven ze niet te weten'. Het probleem is alleen dat je een afspraak hebt gemaakt, dus eigenlijk kun je dat niet doen.

Zo is het maar net, de vraag word grotendeels gesteld uit bezorgdheid. Als jullie gepaald hebben hoeven ze dat echt niet zo nodig te weten, maar het is meer een hint van *áls je stout bent geweest en er is iets ernstigs gebeurt kun je dat nú vertellen, zo niet dan lieg je maar want dan weten we het liever niet* (y)

Wat een bullshit. Echt een hele rare vorm van communicatie is dat.

Voor mij zouden er twee mogelijkheden zijn:

1. Je vertelt het alsnog. Je voelt je opgelucht. Misschien een ruzietje, maar je bouwt een betere band op met je ouders, omdat je wel eerlijk tegenover ze bent. Anders kan je wel blijven liegen.

2. Je vertelt het niet. Je blijft een (tijdelijk) schuldgevoel hebben. Je gaat je ouders als een tegenpartij zien waar je verantwoording voor moet afleggen

Vroeger zou ik voor 2 zijn gegaan maar tegenwoordig voor de 1e.
Bovendien is 17 een mooie leeftijd om je eigen richtlijnen te trekken. Voortaan zou ik het gewoon meteen zeggen als je niet weet of je die afspraak wel kan nakomen

Het is helemaal geen bullshit, de bezorgdheid om eventuele extremiteiten die niet verteld worden omdat er al een overtreding heeft plaatsgevonden is vaak een achterliggende gedachte waarmee al dan niet bewust de vraag gesteld word.

Ik zou het wel vertellen, maar ik heb dan ook een uitzonderlijke relatie met mijn ouders, ik vertel ze eigenlijk álles.
Ik weet dat ik niet met een schuldgevoel kan leven, dus vandaar dat ik het zou vertellen... ik kan en wil echt niet liegen tegen mijn ouders, of dingen achterhouden.

hetzelfde,

je hoeft je hier echt niet schuldig over te voelen, iedereen doet wel s zoiets, niemand heeft er tog last van??

je ouders zijn ook vast wel een ondeugend;)

in de gebiedende wijs is het ' wees'

eerlijk zijn leidt overigens alleen tot moeilijkheden

ik heb het toch maar niet vertelt.. mn ouders hebben hem nu vorige week vrijdag voor t eerst gezien en ze vonden hem een leuke jongen sindsdien hoor ik niks meer over dat ene weekend :confused: maar goed.. nou vroeg hij of ik dit weekend bij hem wou slapen.. dus ja dat moet k dan deze week maar ff vragen aan mn ouders wat die dr van vinden.. en hopen maar dat ze dr geen problemen mee hebben

Oh, k heb t niet echt op Nederlands, maar bedankt. (Ik vind hte niet klinken, maar als t zo hoort, vooruit).

Om nog op je andere punt terug te komen, ik denk dat er helemaal niet alleen narigheid van komt. Ik denk juist dat dat gebeurd wanneer je blijft liegen. Ik ben zelf bijna geheel van dit soort leugentjes om bestwil afgestapt en het gevolg was dat k nu bijna alles mag wat ik zelf wil. Zodra je laat zien dat je eerlijk bent, krijg je vrijheid. En ja, daar zijn botsingen soms een deel van, knallende ruzie, maar uiteindelijk zal er een beteren band ontstaan tussen ouder en kind.
Ziehier mijn visie ;).

Ondanks een leugentje om bestwil is toch altijd zo dat eerlijkheid het langst duurt ... wat nu als je ouders erachter komen en ze je verbieden niet meer met hem om te gaan omdat je hem pas 2 weken kent.. zal wel niet gebeuren maar je zal niet de eerste zijn...

Ik zeg : wees eerlijk. In wat voor situatie ook..

Ja, altijd eerlijk zijn. Als je al je vrienden wil verliezen moet je vooral dat gaan doen, ja.

Moet je maar niet meteen neuken.

leugentje om bestwil...je hebt dubbelop gelogen, en ergens in hun achterhoofd weten ze waarschijnlijk toch wle wat er gebeurd is...
Snap ze ergens wel, na twee weken is behoorljik snel, maar als jij dat zelf wilde...
Ik zou het gewon niet zeggen maar voortaan wel eerlijk zijn...

Als je moet liegen om je vrienden te behouden is er iets goed mis met je... :S.

Er is een verschil tussen liegen en een leugentje om bestwil.

Dat schuldgevoel is nu juist een van de doelen die je ouders hadden bij het jou steeds duidelijk maken dat ze je tot je 30ste maagd willen houden en hij dus niet bij je kan slapen. Je mond erover houden totdat je een aantal maanden verder zit, en als ze er dan nog zelf over beginnen: 'Maar ik ben helemaal geen maagd meer?'.

Simpel toch. Het is niet normaal vaak te liegen tegen je ouders, maar soms is het wel degelijk nodig (onredelijkheid, overbeschermend, niet verder kijken dan de neus lang is). Het jammere van dit verhaal is dat je ouders er sowieso zo moeilijk over doen, het gebeurt toch wel. Ze moeten blij zijn dat het nog in een 'veilig' huis gebeurt ipv ergens in een ranzig steegje.

Ik heb even niet gekeken hoe oud je bent maar vanaf 16 jaar kunnen ze je beter steunen en leiden dan verbieden, want dan krijg je namelijk dit soort dingen (n)

Is dat zo? Laten we eens kijken.

Scenario 1: tactisch liegen.

Personen X en Y zijn vrienden. X heeft nieuwe schoenen, maar Y vindt ze lelijk. X vraagt aan Y wat Y van zijn nieuwe schoenen vindt. Y antwoordt: "Mooie schoenen zeg, ze passen echt bij jou." X voelt zich goed door het compliment en X en Y blijven vrienden.

Scenario 2: eerlijkheid.

Zelfde scenario, maar nu is Y eerlijk en antwoordt: "wat een enorm lelijke schoenen. Ik moet er van kotsen, en van jouw gezicht trouwens ook."

De uitkomt van scenario 2 lijkt me duidelijk.

Eerlijkheid is niet gelijk aan grofheid. Als een van mijn vrienden iets heeft gekocht wat ik niets vind, of hij of zij ziet er niet uit, dan zal ik ze dat gewoon vertellen. En da's maar goed ook, want ik zou echt niet willen dat iedereen me maar vertelde hoe mooi ik er wel niet uitzie terwijl het in werkelijkheid echt slonzig is. En hoe jij het brengt moet het meteen grof, terwijl in mijn geval bijvoorbeeld meer zou zijn: ik hbe dr helemaal niets mee, maar als jij ze leuk vind, dan is t prima, want jij moet erin/erop rondlopen.

Echt dat soort kleine leugentjes zijn in mijn visie een beetje jammer. Als vrienden hoor je elkaar te kunnen vertrouwen om elkaar niet alleen leuke dingen te laten zien, maar ook minder leuke. En om dat te doen op zo'n manier dat je eerlijk bent, maar de ander niet kwetst.

Ja, want je kunt niet zeggen: "Nou, ik hou niet zo van zulke schoenen." :| Sterker nog, bij de meeste van mijn vriendinnen kan ik eraan toevoegen: "Zoals je weet."

Dat snap ik wel, ik geef alleen een absurdistisch voorbeeld om aan te geven dat eerlijk zijn zeker niet altijd handig of gewenst is.

Mzz, daar ben ik het dus mee oneens. Eerlijkheid in combinatie met een klein eufemisme op zijn tijd, dus niet, ik kots ervan, maar ik vind het niets, is wat mij betreft de beste oplossing.

Hmmm, mijn broer vroeg me onlangs of ik eigenlijk al sliep met mijn vriend (na een kleine 2 maand samen). Ik antwoordde hem met: 'wil je het weten?'

(voor zij die denken: 'waar moeit je broer zich mee?', mijn vriend had hem condooms aangeboden toen mijn broer geen bij zich had en een nachtje ergens anders ging slapen met zijn vriendin, dus die ging zich vragen stellen)

Mijn ouders waren in het begin ook iedere keer van 'je moet wachten om er mee te slapen blablabla' (het is mijn eerste serieuse vriendje), maar na een maand heb ik lekker het toch al gedaan, en het rare is, sinds ik er mee slaap zeggen ze niets meer over het topic 'seks', van te voren heel de tijd. Ik denk dat ze het wel weten, maar liever niet willen weten (en ze hebben ons dit weekend samen laten weggaan, ze zijn slim genoeg om te weten dat we geen 2 hotelkamers gaan genomen hebben!)

Enfin, waarom ben ik eigenlijk over mezelf bezig? Owja, mijn reactie zou meer een tegenvraag zijn aangezien ik totaal niet hou van rechtstreeks liegen (verzwijgen is wat anders)

En dat na 2 weken al. :o

Er mee slapen? Is jouw vriend onzeidig? Hehehehe, het klinkt wel bijzonder grappig :).

(geen verbetering opzich, ik maak zelf genoeg fouten, maar ik vond het zo leuk klinken).

Ik heb het zelf ook meegemaakt en absoluut niet verteld. Ik wist wel hoe mijn moeder zou reageren als ik zoiets zou doen. Dan zou ze me niet meer alleen thuis laten als zij bijv. op vakantie ging. Ik voelde me wel schuldig, maar had wel een leuke nacht gehad :o

wat niet weet, wat niet deert

als ik aan mijn ouders moest vertellen hoevaak mijn vriendje is blijven slapen, toen zij op vakantie waren, had ik nu bij stichting riagg gezeten :D

hehe nee hoor, nu maakt ze het ook nix meer uit, maar in het begin wel..maar ik genoot toen gewoon van de tijd die ik had met mijn vriendje zonder me er schuldig om te voelen..moet jij ook doen!