Toen de leugen waarheid werd
 

De oude broek, maar in het nieuw,
die in vlekken en kreukels
haar heupen bestreelde..

'Het mag,
toch niet,
jawel,
ja niet!'

terwijl haar rode lippen,
plagend, de zijne
bespeelden.

Wat geduw, getrek en heen-en-weer
voordat hij toch maar,
omdat zij het zo wilde,
zachtjes met zijn vingers speelde.

PARIS!!! *cheerlead* :D
Ik vroeg me de laatste tijd, en andere doppers met mij, steeds af waar je gebleven was.
Dat moest ik even melden, nu ga ik slapen (ja, nu al), ik reageer later, beloofd.

Ik had even een totaal gebrek aan inspiratie en andere dingen, maar dat lijkt weer wat terug te komen. Dus ik ben weer terug, denk ik. :o
En ik ben benieuwd. ;)

'Het mag,
toch niet,
jawel,
ja niet!'

terwijl haar rode lippen,
plagend, de zijne
bespeelden.


Dit stukje vind ik echt heel gaaf! De rest ook. Eerst vond ik het laatste gedeelte er niet goed bij passen, maar toen ik het daarna nog een keer las, was dat over. De rijm klopt, de vorm, de inhoud... goed hoor! :)

(y)

wel jammer dat je aan het einde nog eens "spelen" gebruikt

De laatste strofe heb ik al eerste geschreven en die wou ik ook niet meer veranderen. Pas toen ik het gedicht bij elkaar had, zag ik ook het bespelen-spelen. Maar de rest klopte zo wel vond ik, dus ik vond het niet heel erg storend.

Zo, hier mijn beloofde commentaar.

De eerste strofe vind ik iets minder, maar dat jawel, ja niet! vind ik echt heel leuk neergezet.

terwijl haar rode lippen,
plagend, de zijne
bespeelden.

Daar staan twee komma's teveel, vind ik. Het mag een doorlopende zin worden.

Niet zo'n heel bijzonder gedicht, maar wel lief.
Leuk dat je weer inpiratie hebt:).

Wat geduw, getrek en heen-en-weer
voordat hij toch maar,
omdat zij het zo wilde,
zachtjes met zijn vingers speelde.

*rillend* wow (y) Kijk, dit is mooi, omdat zij het zo wilde, schitterend gevonden:D nee serieus, vooral het stukje:

'Het mag,
toch niet,
jawel,
ja niet!'

wel, niet, wel, niet..uiteindelijk toch wel, errug goed bedacht. geeft mij het gevoel alsof 2 tieners allebei willen, maar niet weten wat te doen, en of ze het wel zouden doen:)

Jaaa leuk, mijn interpretatie is dat het over twee geliefden gaan, die elkaar met andere ogen gaan zien (de oude broek in het nieuw) en eigenlijk wel verder willen gaan, maar niet goed durven en weten hoe, maar dan doe ze het toch maar, omdat zij het wil.
Klopt dat?

Ik vind m leuk, de eerste en laatste strofe het leukst.

Die oude broek in het nieuw is iets wat hij vroeger ook altijd had en nu nog steeds, terwijl er zoveel tijd is verstreken, maar dan in het nieuw. Verder is het eigenlijk veel heen-en-weer geplaag, wel/niet en dan uiteindelijk wordt het dan wel, omdat zij het wilde. Zo'n soort gedachte zat erachter, maar het is een beetje moeilijk uit te leggen. Dus er zit wel een deel van jouw intepretatie in. Maar ik vind het leuk om mensen iets uit mijn gedicht zijn te halen wat ik er niet eens bewust in heb gestopt.