te vertrouwen
 

Hallo,

ik heb een vraag, eigenlijk een kleine vraag: wat betekent voor je iemand vertrouwen? Om het onderwerp een grens te geven: laten jullie je leiden door intuitie of rationele achtergronden? of is het puur een alleen een gevoel?
Ik heb van mezelf vaak de indruk dat anderen denken dat ik niet te vertrouwen ben, slecht over me denken. Wie herkent zich erin? De reden dat ik hier op scholieren.com zoiets vraag en 26 ben: ik voel me hier wel op mijn gemak en denk dat leeftijd niet zoveel uitmaakt.
Ik ben benieuwd naar reacties.

groetjes,

Jasper

En nu in duidelijk taal. Ik snap echt niet wat je bedoelt.

De enige manier om van dat imago af te komen is door vertrouwen te geven, als iedereen zo over jou denkt hebben ze daar waarschijnlijk een reden voor...

Vertrouwen kan gaanderweg groeien binnen elke relatie. Het is er of het is er niet en wanneer het er wel is, merk je dat vanzelf, dan ga je meer durven zeggen en voel je je ook begrepen door die andere, waardoor een wederzijds gevoel van vertrouwen ontstaat.

Ee zijn natuurlijk verschillende manieren waarop je iemand kunt vertrouwen en dat ligt weer bij elke relatie anders. Je voelt binnen de specifieke relatie aan wat er wel/niet kan en in welke mate er vertrouwen is.

Ik mis in de poll een paar juiste antwoorden. Ik heb gekozen voor "er ontstaat een click" enz. maar dit is wat het dichtst bij me in de buurt komt. Ik vertrouw mijn familie juist niet, tenminste, ik neem ze nooit in vertrouwen over iets. Mijn vriend begin ik steeds meer te vertrouwen, verder praat ik met niemand over gevoelens (zie ander topic "praten over gevoelens").
Ik mis:
- ik vertrouw alleen mijn vriend(in)
- ik vertrouw alleen mijn vrienden
- ik vertrouw iedereen behalve mijn familie

En de laatste optie "ik zit er niet mee" vind ik niet echt een antwoord op de vraag.

Waar zijn mijn vrienden heen
die ik moeiteloos vertrouwde,
op wie ik dromen bouwde?
'k Ben nu helaas alleen.
Omdat ik nu wel weet,
je kunt op niemand bouwen,
je kunt geen mens vertrouwen,
dus droom ik maar,
dus droom ik maar
en vergeet.

-'De vrienden van vroeger'
Boudewijn de Groot/Lennaert Nijgh

Ik zal niet zeggen dat ik niemand vertrouw, maar ik ben er wel voorzichtiger mee geworden doordat mijn vertrouwen in mensen de afgelopen jaren een aantal keer erg is geschaad. Ik wil er altijd wel van uit gaan dat anderen goede bedoelingen hebben, maar houd in m'n achterhoofd wel altijd de gedachte vast dat het heel goed mogelijk is dat de ander m'n vertrouwen niet waard is en dat kan schaden.

Ik vind je optie: 'Ik vertrouw niemand behalve m'n familie' ook erg raar. Alsof je familie per definitie te vertrouwen is, *omdat* het familie is.

ik ben stom, dom, naief, weet ik wat.

Ik vertrouw standaard.

Ik ben voorzichtig en vertrouw mensen niet zomaar. Maar dat komt ook omdat mijn vertrouwen wel eens is geschaad. Ik denk dat vertrouwen bij mij in iemand langzaam maar zeker groeit. Maar dat verschilt per persoon hoe lang dat duurt en of ik diegene ook ooit echt vertrouw. :)

Ik vertrouw een aantal vrienden en mijn vriend.
Mijn ouders ook, maar ik vertel ze lang niet alles, ik heb een nogal rare band met ze.

Maar er zijn maar 1 of 2 mensen die ik voor 100% vertrouw..

Heb je enig idee hoe dat komt? :)

bedankt voor de reacties
dat ik denk dat anderen slecht over me denken tekent gelukkig niet mijn leven. Het is iets waar ik verder niet echt met iemand heb over gehad. Ik zou ook niet weten hoe het komt. Anyway, leuk om verschillende reacties te zien.

groetjes,

Jasper

Ik vertrouw mijn vrienden, mijn familie, mijn vriendje en andere mensen die mij op de een of andere manier hebben laten zien dat ze betrouwbaar zijn (bijv. dokter of leraar of studiegenoot). Dat groeit zo, geloof ik. Ik denk niet dat ik bijzonder wantrouwig ben in nieuw gezelschap, maar ik kijk wel behoorlijk de kat uit de boom. Als die periode over is, echter, heb ik ook wel voor goed besloten dat die mensen te vertrouwen zijn.
En om eerlijk te zijn is dat vertrouwen nooit geschaad, dus ik denk dat mijn beoordelingsvermogen op dit gebied wel goed is.

Ik vraag me af of de mensen die voor de laatste optie gaan, dat hier zeggen.

ik vind je poll ergens niet echt super: want ik geef heel bewust mijn vertrouwen. En dan ook niet zomaar aan iedereen, maar alleen aan mensen die dat mijns inziens "verdienen".

Ik heb gestemd op 'het gebeurt gewoon', maar eig ga ik er de laatste tijd wel een beetje naar op zoek, ik doe wat moeite om het vertrouwen van de ander te winnen. Khad er vroeger wel wat moeite mee, ik dacht dat de wereld een evil place was waar je voor alles enorm veel moeite moest doen en steeds oppassen :rolleyes: Mijn vertrouwen is eig nog nooit serieus geschonden, en kheb bij mijn weten ook al lang niet meer iemand anders zijn vertrouwen geschonden. Ik schijn wel te weten wat ik aan iemand heb + ik zit er niet zo mee als ik mij eens een beetje vergist heb in iemand.

Ik vertrouw altijd iedereen die ik mag, en dat is eigenlijk altijd ook wel wederzijds.
tja, ik ben nog steeds niet op m'n bek gegaan, dus daarna zal ik misschien minder snel mensen vertrouwen, maar tot het zover is zal ik gewoon iedereen die ik mag vertrouwen.

Door mijn opvoeding vind ik het moeilijk om nog IEMAND te vertrouwen. Mensen waar ik nog niet lang mee bevriend ben houd ik ook constant in de gaten, en de eerste maanden waren erg moeilijk voor mijn vriendin..

Ik heb geen van alle opties gekozen, ik vertrouw mijn vriendin (denk ik), of ik denk 'het zal wel'.

Ik kan niet echt iets kiezen uit je poll... Ik vertrouw maar een klein groepje mensen, namelijk mijn ouders, zusje, mn moeder dr man, 2 vriendinnen en mn vriend. Ik maak heel moeilijk vrienden omdat ik mensen niet zo goed weet te vertrouwen. Ik voel me ook vaak minderwaardig op feesten ed tussen al die mensen...

Het heeft waarschijnlijk met mijn leefsituatie te maken, met de omgeving waarin ik terecht kwam toen ik geboren ben en alle gevolgen van dien (een theorie die mijn psychiater me vertelde en die ik wel eens vaker gehoord heb en waar ik me wel in kan vinden). Maar ik merk gelukkig wel dat ik in de loop der jaren sterker word en nu zelfs goed met andere mensen om kan gaan... Vrienden maken voelt nog steeds bijna onmogelijk, maar ik heb er vertrouwen in dat dat wel komt...

Edit: Mn vertrouwen is mn vriendin is ook niet echt okay denk ik...

Om een of andere reden vertrouwen mensen mij vrij snel, maar ik zal dat ook (zo goed als) nooit beschadigen. Ik vertrouw mensen niet snel. Alleen mijn vriend vertrouw ik als geen ander.

Bij mij ontstaat vertrouwen gaandeweg over tijd

d.w.z. Naarmate ik meer op mensen kan bouwen tijdens mijn 'downs' en als mensen er voor me klaar staan als ik ze nodig heb, daar bouwen ze vertrouwen mee op bij mij.

Er is alleen 1 ding met mij en vertrouwen, iemand moet me maar 1 keer laten stikken of achter mijn rug iets over me te zeggen o.i.d. en het vertrouwen is compleet weg, het is niemand tot dusver gelukt om een dergelijk vertrouwen na een dergelijk evenement weer op te bouwen.


Vroeger was ik veel makkelijker van vertrouwen maar ik heb een paar dingen meegemaakt die mijn vertrouwen in anderen over het algemeen dusdanig hebben beschaad dat ik er nu erg voorzichtig mee ben.


Houd allemaal niet weg dat je soms spontaan iemand móét vertrouwen binnen een groep of organisatie omdat je simpelweg geen keus hebt. (als dit vertrouwen trouwens correct blijkt te zijn bouwt diegene daar bij mij een enorm vertrouwen mee op omdat hij/zij mijn vertrouwen heeft waargemaakt terwijl hij/zij het simpelweg had kunnen schaden als hij/zij dat wilde)

'ik vertrouw op niemand' is dan ook een beetje een wicca antwoord.