Vleugels van was
 

Bedankt dat jullie me nog kennen:) is toch fijn om te horen. Ook bedankt voor de toch postieve reacties, en bedankt voor de tips. Dit is een gedicht dat ik op dezlefde dag geschreven heb:

Vleugels van was

Geef mij vleugels
en ik vlieg
ver boven de wolken uit
boven alles en iedereen
zoekend naar het licht
dat schijnt op ons allen
maar de vleugels smelten
en het licht verdwijnt..

Deze vind ik iets té, te.. tsja, ik vind het een naar woord, maar: cliché.
Natuurlijk is het een prachtige mythe, maar naar mijn idee te vaak herschreven.
Laat je inspireren, altijd. Maar probeer niet oude verhalen in nieuwe woorden te zetten: dat doet jouw schrijfvaardigheid en het verhaal zelf geen goed.

En het licht dat schijnt op ons allen vind ik ook een beetje naar, het doet me denken aan God en bidden voor de bel gaat op mijn christelijke basisschool. :(

één: geen god;)
twee: niet de mythe van;)

Het idee erachter is: Streven naar onmogelijke vrijheid;) beter?:)