dolen
 

tja simplistisch kort saai en onorgineel maar meer zit er voor mij even niet in, dit is echt zon ik schrijf het van me af gedichtje, maar vond het nog net waard om kritiek erop te vragen om hem wat beter te maken:


Dolen in de duisternis der verwarring,
dat is wat ik doe.
dolen, alsmaar dolen,
niet weten van het wat en hoe.

waar blijft de tijd,
als ik vragen mag?
zo blijf ik dolen,
van dag tot dag.

Jij zal je weg wel vinden,
het pad des levens meten.
ik echter blijf maar dolen,
en probeer alles te vergeten.

Hmja, het is zoals je zelf al zegt, niet bepaald origineel. Het steeds herhalen van 'dolen' is vervelend, en je rijm is niet zo mooi. Vooral het dolen is jammer.
"waar blijft de tijd,
als ik vragen mag?"
vind ik wel leuk, maar dat dolen erna verpest het weer.

Één keer in de eerste strofe zeggen dat je doolt, en dan in de laatste strofe het één keer herhalen is meer dan voldoende, en de andere regels waar nu dolen staat kun je gebruiken voor iets anders, dat het gevoel van het dolen (onzekerheid, eenzaamheid?) versterkt.

De eerste regel is ook wat lang vergeleken met de rest, al zou ik niet weten hoe je die kan afbreken.