In mijn hart.
 

Met mijn hart'
(en jouw)
loze woorden.


Ik zie de donkere schaduwen zachtjes duwen tegen hetgeen
ik niet had gezien voor de wereld leek onder te gaan;
het werd bedekt met een deken woorden, daden en alleen
dat was niet genoeg.

Want de vele sterren braken toch door, naast de maan
en aangezien het waterdicht bewijs mijn tranen liet stromen
net toen de zon weer aanwezig was in mijn gedachten;
door de waarheid - die altijd eens zal uit komen.

Ik ben te moe nog te geloven; laat mijn slapeloze nachten
verleden tijd zijn,

-want met spijt alleen kom je er niet.-

De slotzin vind ik net iets te lang, 'uit komen' zou ik aan elkaar voegen en de tweede regel 'ik niet had gezien...' loopt niet helemaal lekker. Dat zijn de puntjes van kritiek die me het eerste opvallen.

Ik snap niet dat hier nog niet op gereageerd is, ik vind het namelijk best een goed gedicht. Dat eerste is gewoon heel leuk gevonden, je kan het op zoveel manieren lezen - ik haal er 3 'kernmanieren' uit -. Verder is het ritme leuk, je past enjambement goed toe vind ik.

Heel erg bedankt voor je reactie.

Misschien kan ik de tweede regel, '..ik niet had gezien voor de wereld leek onder te gaan', veranderen in: 'ik niet zag voor de wereld leek onder te gaan'.

Ik weet niet of het dan iets beter loopt?

Uit komen zal ik idd aan elkaar voegen en over de slotzin zal ik nog even nadenken; hoe ik deze zou kunnen veranderen. :)