Herfst
 

Herfst.


De wind zingt zacht haar lied door de ambergele boombladeren van het Zilvermerenbos. Rood, groen, bruin en geel loof buigt zich voor de zachte aanraking en dwarrelt naar beneden, als in een stille dans. Een stralend witte figuur glijdt vredig over struikjes, afgevallen nootjes en afgebroken takjes terwijl vogels vreugdevol tsjilpen bij een grote struik vol rode bessen. Wanneer de zon zich stralend door de grijzige mist heen boort houdt de in smetteloos wit geklede vrouw stil. Haar goudblonde haren met ingevlochten edelstenen fonkelen in de warme gloed. Ze opent haar mond en een maagdenlijk geneurie ontspringt aan haar lippen, vermengt zich met het ruisen van de wind en vormt een hemels gezang. Het bos wordt stil, dieren kijken uit hun hol of stappen behoedzaam door het gebladerte naar de hemelse vrouw toe. In een uitnodigend gebaar opent ze haar armen en streelt ze de dieren die telkens als ze hen aanraakt oplichten in een witte gloed. Rode bloemen bloeien op in een perfecte cirkel rond de vrouw. Ze glijdt om haar as, glimlacht haar hagelwitte tanden bloot en zet zich elegant op haar knieën. De rode bloemen verspreiden een heerlijk parfum in de lucht dat zich vermengt met de frisse geur van natte bladeren. De witte dame plaatst haar handen rustig naast elkaar op de grond, brengt haar lied naar een hoogtepunt en sluit dan haar ogen. De bosbodem binnen de bloemencirkel licht op, straalt even sterker dan de zon tot helder water zich op de bosbodem begint samen te voegen. Druppel na druppel straalt de grond het water op. In een mum van tijd vormt zich een nieuwe bron. Het stralen houdt op, de dame staat weer recht en zet haar vredige tocht door het bos voort. Zo zullen er nog weken voorbijgaan, de herfstnimf is weer thuis!

Het is net een gedicht, al die mooie zinnen. Je eindzin is daarbij trouwens een echte afknapper, alleen dat uitroepteken al...

Maar over het algemeen vind ik hem wel mooi, zie het ook wel helemaal voor me:) En het past natuurlijk prima bij deze tijd (al is het verdorie nog steeds twintig graden).
Ik heb dit soort dingen al tegen meer mensen gezegd en vaak had ik het dan ook fout, maar moet het niet "wit" zijn?

Hahaha, hoe zou jij de endzin dan veranderen?
Ik wist gewoon geen einde :o

Ja, het moet wit zijn :)
En ik houd niet zo van de stijl maar toch vind ik het wel goed :)

Een stralend wit figuur? Wit is een bijvoeglijk naamwoord dus moet er een -e achter want het is 'de figuur'. Bij 'het figuur' zou het een wit figuur zijn. Denk ik.

Klopt, volgens mij. Het figuur --> de vorm van het lichaam, de figuur --> persoon, afbeelding en dergelijke.

Je verhaal vind ik boeiend... het trekt me wel aan. Dreigend en toch mooi :)

Ik vind het wel wat hebben. Wel erg new age-verantwoord; je moet de eindzin ook niet veranderen, dat vloekt fijn met de rest (y)

wij hebben een beetje dezelfde schrijfstijl faan, ontzettend veel bijvoeglijke naamwoorden enzo.. ik zou ook weer es wat moeten doen..

enniewee, tis fijn

hehe, bedankt!

@ragdoll: Nu ik het opnieuw lees klinkt die eindzin inderdaad nogal kleuterachtig :p

Mm, op zich vind ik het wel mooi, maar te beschrijvend. Wat Mijns. ook al zei, dat van die bijvoeglijke naamwoorden (en de bijwoorden, trouwens), dat staat mij niet zo aan. Deden de Grieken ook.

De wind zingt zacht haar lied door de ambergele boombladeren van het Zilvermerenbos. Rood, groen, bruin en geel loof buigt zich voor de zachte aanraking en dwarrelt naar beneden, als in een stille dans. Een stralend witte figuur glijdt vredig over struikjes, afgevallen nootjes en afgebroken takjes terwijl vogels vreugdevol tsjilpen bij een grote struik vol rode bessen.

Zie je wat ik bedoel? Het is een heel stuk tekst, maar je vertelt relatief weinig écht. Alleen maar bij-informatie.

Offtopic: Die seizoenen, hé.

Ja ik bedoelde dit stuk ook eerder als een beschrijving van wat de herfst voor mij is, niet als een stuk vol flitsende actie.
De gustibus et coloribus...

Dan vind ik het nog te beschrijvend overkomen, beschrijven kan an sich ook op een andere manier. :o

Wat betekent gustibus?