Sonate in F mineur
 

expositie:
eerste maat forte, daarna meteen piano.
schrikeffect. dalend tetrachord: rouw.
"wanneer zal ik weer lachen?"

doorwerking:
thema sneller, vrolijker. staccato,
mezzoforte. crescendo naar forte,
modulatie naar majeur. "straks,"

reprise:
weer mineur. legato, decrescendo.
baslijn laag, blije bovenstem.
"als de zon weer schijnt!"

Van dit gedicht raak ik in mineur.
Ik hield al niet zo erg van die droge termen van de muziek, laat staan zo droog opgesomt zonder verdere toevoegingen. Het is droog en geeft geen enkel idee dat ik niet had voor dat ik het gedicht had gelezen, behalve dat ik het beter niet had kunnen lezen.

Dat is je goed recht. :)
Muziek is inderdaad op papier droge termen, maar als je het hoort hopelijk niet meer. Misschien moet ik de muziek erbij schrijven.

James, hush.

Ik denk dat muziektermen een hele goede manier kunnen zijn om aan te geven hoe de toon van een gedicht of lied is, maar het is moeilijk om ze uit hun functie te halen en te presenteren als op zichzelf staand. misschien zou je de droge kost wat op kunnen smeuïen met meer verhalende tekst?

muziek erbij schrijven is natuurlijk ook een idee, maar aangezien we hier alleen tekst kunnen opnemen laat ik dat evrder even buiten beschouwing.

Ik vind 'm niet zo interessant. Waarschijnlijk ook omdat ik
- niets van muziektermen ken
- 3 jaar muziekles heb gehad van zo'n vreselijke ouwe tang op school.

Ik zou het wel weer heel erg boeiend vinden als je de muziek er inderdaad bij zou schrijven (y) . Wel een echte opgave lijkt me, maar uitdagingen zijn leuk! :p