Ik heb het 2 weken geleden uitgemaakt...
 

En voelde me al die tijd sterk.
We hebben nauwelijks contact gehad.
Totdat ik gisteren een smsje stuurde dat ik me opeens heel verdrietig voelde worden. Toen belde hij me dus. Anderhalf uur lang gepraat. Wel een goed gesprek maar de boodschap is duidelijk: Hij is al zoveel verder dan ik. Hij geniet al van uitgaan en is stiekem op zoek al geeft ie dat niet toe. Het doet me zoveel pijn. Ik ben sinds gisteren ook niet meer zo sterk als ik was en liep net de hele tijd te huilen. Wat moet ik doen om me weer zo sterk te voelen? Zucht...

Probeer gewoon je oude leventje weer op te pakken (van voordat je iets met hem had). Dus gewoon weer je eigen alledaagse dingen doen. School gaan, een beetje sporten ofzo, lekker veel dingen met vriendinnen gaan doen (films kijken o.i.d., ik weet niet wat meiden met elkaar doen), ook weer beginnen met uitgaan. Weet niet of je hobby's hebt?
Wat bij mij in zo'n geval hielp was om te zorgen dat ik het zo druk had dat ik niet eens tijd had om me zorgen te maken over haar. Misschien is dat voor jou ook een goeie oplossing?

Voor de rest zit er denk ik weinig anders op.... aangezien hij al zoveel verder is kun je niks anders meer doen dan accepteren dat het over is en gewoon verder gaan.

Het komt allemaal wel goed :) You'll see.
Sterkte!

Je moet toch door dat verdriet heen, dus huil maar, voel je maar klote, dat mag. Dat moet zelfs, want zo kun je het het beste verwerken. Waarschijnlijk komt bij hem de klap nog wel, later. Iig, zo ging het bij mijn ex en mij. Ik heb me twee maanden zwaar klote gevoeld en veel gehuild en daarna ging het steeds beter. Bij hem ging het in het begin wel goed, maar hij voelde zich er langere tijd later nog steeds rot om. Ik heb dan liever optie 1.

En de tijd dat je je weer ´sterk´ voelt komt wel weer, echt. :)

Tsja, het is cliche, maar dat moet echt slijten! Zoals al gezegt is, moet je veel afleiding zoeken en veel dingen met vrienden doen. Dat scheelt echt al een heel stuk! Veel succes! (y)

als je het zelf uitmaakt, kun je je net zo rot voelen als wanneer het met jou uitgemaakt wordt. Gewoon accepteren, rouwen en dan weer genieten...

Idd.
Misschien kan het nog wel erger zijn zelfs, want als je weer gaat twijfelen, ben jij degene waarop je boos moet worden omdat je het zelf uit hebt gemaakt en kan je niet op de ander boos worden.

Ja inderdaad wat WolterB zegt, misschien is het zelf uitmaken zelfs nog erger, omdat je jezelf maar heel de tijd afvraagt of je het zo wel goed hebt gedaan, of dit wel de juiste beslissing was en de andere partij heeft zichzelf er maar bij neer te leggen!

Ik heb het 3 maanden geleden ook uitgemaakt met mijn vriendje en ik had het er volgens mij ook veel moeilijker mee dan hij (hij zei zelf van niet, maar zo voelde het voor mij). Ik voelde me in het begin helemaal niet sterk, twijfelde heel erg aan mijn beslissing, moest vaak huilen, had nergens zin in enz. Pas een maand geleden betrapte ik mezelf erop dat ik op mijn vrije middag waarop ik niets gepland had staan mezelf gewoon niet kut had gevoeld over hem, en niet had zitten piekeren over mijn beslissing. Pas toen voelde ik me heel sterk, ik had er zin in, zin in een nieuw begin, niet zozeer dat ik een nieuw vriendje wou, maar ik besloot gewoon te gaan genieten van het 'alleen' zijn. Af en toe heb ik wel weer een dag, of een paar daagjes dat ik twijfel aan mijn beslissing, maar die dagen gaan over, en het worden er steeds minder! Ik weet zeker dat dit bij jou ook weer zal gebeuren, je gaat je weer gewoon sterk voelen, het komt allemaal goed! Ook al denk je nu zo dat dat niet is, ik dacht ook echt dat het niet meer goed kwam, maar ik betrapte mezelf er gewoon op dat ik gewoon niet aan hem had gedacht! Het gaat vanzelf, geef het de tijd, het is niet erg dat je twijfelt, dat je huilt dat je hem mist, dat hoort er gewoon allemaal bij, het zou juist raar zijn al had je deze gevoelens niet! Laat het allemaal maar over je heen komen, je zult zien dat je je over een weekje al een heel stuk beter voelt :)

Sterkte ermee!

Ik heb serieus gedacht dat ik als ik later ging trouwen, ik tijdens mijn jawoord nog steeds aan hem zou denken. (hij had het wel uitgemaakt maartoch)
En met mij is het helemaal goed gekomen, ben dr overheen :) het heeft ff geduurd, een paar maand, maar het gaat altijd wel over.

Wat zijn jullie stuk voor stuk ontzettend lief.
Bedankt voor de troostende woorden.
Het blijft wel heel moeilijk. Ik heb het dan wel uitgemaakt maar puur omdat hij er niks meer in wilde stoppen. Hij had het lef niet om het te zeggen en ik was zo kapot van alle afwijzingen dat ik op een gegeven moment alleen nog naar m'n verstand kon luisteren.
Het komt ook goed dat moet! Ik voel me ook alweer een beetje sterker.
Bedankt echt!

Les 1: alle contact verbreken. :)

I know. Dat gaat nu ook in. Ik heb 'm ook amper gesproken hoor. En al het contact kwam van hem. Maar ik heb 'm vanmiddag verteld dat het contact nu klaar is. Daar heeft hij begrip voor. Nu hopen dat ik het volhoud...

(Y)

Dat is het moeilijkste, vaak. Het volhouden. Want toch mis je hem en je gaat vaak met je stomme kop denken of het wel goed was of je het hebt uitgemaakt, na een aantal dagen/weken/maanden.

je hebt het niet voor niets uitgemaakt...maar dat wil niet zeggen dat het voor jou niet net zo moeilijk is...dus af en toe huilen mag best...als je daarna maar weer lekker met vriendinnen op stap gaat enz..En het voorlopig geen contact is moeilijk maar indd wel een goed idee...

Dat is het inderdaad. En je vergeet de slechte dingen en onthoudt de paar fijne dingen. Nou dat waren er echt niet veel. Ik moet ook helder blijven en nadenken over hoe slecht hij me behandeld heeft. Dan voel ik me vanzelf weer sterker worden. Maar makkelijk is het niet.

Dat is het inderdaad. En je vergeet de slechte dingen en onthoudt de paar fijne dingen. Nou dat waren er echt niet veel. Ik moet ook helder blijven en nadenken over hoe slecht hij me behandeld heeft. Dan voel ik me vanzelf weer sterker worden. Maar makkelijk is het niet.

Ik ga zeker op stap! En ik ga me niet meer druk maken over dat hij zo weer een ander heeft. We zullen eens zien wie hier gevoelloos is... misschien kom ik wel een supervent tegen. Als ik tenminste nog weet waar m'n hart zit... :s
Geen contact is de grootste straf voor me en ook de reden dat ik het zo lang niet heb uitgemaakt. Liever een kutrelatie dan helemaal geen contact meer. Nu weet ik beter maar dat neemt niet weg dat ik hem als 'maatje' heel erg mis..

We waren overigens 6,5 jaar bij elkaar... vandaar dat ik er zo over doorga... dat zet je niet zomaar even aan de kant...

Kom op meisje. Je kunt het. Ik maak je nu al lang genoeg mee om dat te weten. Je hebt de stap kunnen zetten om je relatie met hem te verbreken, dan kom je dit ook door. Zeker weten.
Je weet me te vinden.
*knuf*

Is dat je motto ofzow?

Ik was er zelfs nog steeds van overtuigd dat ik later met hem ging trouwen. Terwijl hij het heeft uitgemaakt...maar de gedachte dat ik zonder hem verder moest deed te veel pijn dus heb ik eigelijk maanden gedacht dat we toch wel weer bij elkaar kwamen. Dat kwam ook omdat hij me nog heel vaak knuffelde enzo. Dat is echt het domste wat je kunt doen. Je moet juist elkaar even helemaal met rust laten maar ik ging juist als ik verdrietig was omdat ik hem miste, bij hem uithuilen, terwijl hij juist de reden was dat ik verdrietig was! Maarja, ik heb er wel van geleerd.

Ik weet zeker dat je het kunt. Het is het moeilijkste gevoel dat er is. Je zit nu echt tussen je hart en verstand in.
Je hart wil hem, je verstand zegt dat het goed is zo.
Uiteindelijk gaat je hart je verstand achterna.
Dat is moeilijk, duurt even en je zult goede en slechte momenten hebben.

Maar knoop goed in je oren dat iemand die twijfelt aan jullie relatie jou niet waard is. Dan kun je uiteindelijk veel gelukkiger worden zonder hem!

En ik weet het, ik haat hem zelf ook maar: geen hand vol, maar land vol mannen!

Sorry, jij had het uitgemaakt.

Je begrijpt mijn standpunt hoop ik wel :D

Dat is dus precies waar ik ook bang voor ben. We zijn al eerder uit elkaar geweest en in het begin voelde ik me sterk maar later ging ik 'm missen en ging ik inderdaad bij hem uithuilen. Dat wil ik dus nooit meer. Ik wil nooit meer door hem vastgehouden worden. Al is dat stiekem hetgene waar ik nu het meest naar verlang. Maar ik blijf nadenken en terugdenken aan alle ellende en dan zakt het weer.

Het klopt wel dat ik het heb uitgemaakt maar niet omdat ik dat zo graag wilde. Dat hij nou niet mans genoeg was om toe te geven dat ie niks meer voor me voelde en de ballen niet had om het uit te maken...

Ik hoop gewoon dat ik ooit van een ander zal leren houden.
Hij blijft (lichamelijk) mijn ideale beeld van een man. Innerlijk valt er gelukkig nog een hoop beters te vinden... i hope...

*springt* Meisje, elke keer verbaas ik me weer hoeveel we blijkbaar gemeen hebben ;)
Maar je bent sterk. Girl power ;)

Haha. Schitterend. Nou deste meer reden inderdaad om sterk te blijven! Fuck em! :)

het is net als roken: de eerste twee weken zijn het moeilijkst. En het BLIJFT moeilijk, vooral als je de pijn ZELF OP GAAT ZOEKEN. Dus, zet je er vanaf, ga aan andere dingen denken, besteed er niet onnodig veel tijd meer aan, voed de pijn niet, en sta achter je beslissing. Doubts helpen niks, je schiet er niets mee op. zeg tegen jezelf: ik heb besloten, en nu moet ik ook achter mijn keuze blijven staan.

So true. Ik doe echt m'n best!
Heb vannacht weer fijn gedroomd dat ik m op ging bellen omdat ik wilde weten of ie al met een ander had lopen zoenen... Damn. Ik hoop dat zulke dromen ook snel over gaan want het is geen fijn begin van je dag! :s Ik blijf bikkelen! Grrrr. Maar ik blijf ook heel verdrietig. :(

hoe moeilijk het ook is, het leven gaat verder. en geloof het of niet; zijn leven dus ook :).
Toen ik dat eenmaal doorhad toen had ik het ineens niet veel moeilijker. je kunt niet verwachten dat een persoon stil blijft staan alleen maar zodat jij je dan beter voelt.

Het enige wat ik je mee kan geven (believe me, i've been there :)) is dat je elke dag je een klein beetje beter gaat voelen. En een tegenslag hebben we allemaal :P
Probeer dat nare gevoel niet te onderdrukken en uit het gewoon. Ga jezelf ff verwennen en ga leuke dingen doen :)
Probeer niet aan hem te denken hoe moeilijk dat ook is.

Het duurde mij ook een aantal maanden voordat ik er echt overheen was (ok het duurde langer dan gepland :o), maar ik ben wel blij dat ik er de tijd voor heb genomen. Ik ben nu sterker :)

Off-topic: pyres, waar heb je die avatar vandaan? Een vriend van mij houdt zich met net zo'n dingen bezig, ik weet zeker dat hij er ook zo een heeft. Het Vlaams Blok had ooit een affiche met 'minder wetten, meer vlaanderen' of zoiets. Dat werd natuurlijk minder wetten meer tetten :)
Hij was niet de enige met dat idee en ondertussen is Minder wetten meer tetten bekender dan de originele slogan :D