Beharige dingen.
 

Mijn hand glijdt zonder weerstand,
van haarwortel tot punt.
Hoewel, aan 't uiterst einde,
ik wat stugheid ondervond.
mijn kruin is bleke huidskleur,
de wortels diep diep bruin.
Een peperige zoutgeur,
de draden eeuwig fijn.
voornaam'lijk goudblond strooisel,
op schouders en mijn rug.
de echtelijke haarkleur
komt altijd weer terug.

het heerlijkst om te voelen,
vlak voordat ik douche,
de puntjes met hun zachtheid
op mijn rug, dat is genoeg.

Mijn hand glijdt zonder weerstand

Merci, je bent mijn favoriete reaguurdster. Ik was nooit goed in d/t, hoewel ik ze meestal als ze samen moeten wel goed heb :S

Zonder dank, nu kan ik tenminste verder lezen.

Hmm. Je zinnen ogen simpel, maar dat zijn ze zeker niet om te lezen.
Allereerst: proficiat, je metrum loopt op sommige plaatsen echt perfect (vooral dat stuk vanaf mijn kruin tot eeuwig fijn vind ik heerlijk lopen). Met "het uiterste einde" en "voornamelijk goudblond stooisel" (wat is een stooisel??) heb ik het moeilijker. Bij deze stukken struikel ik.

Die laatste strofe heb ik 4-5 keer moeten herlezen voor ik hem begreep. Je wilt blijkbaar zeggen dat je je haarpunten voelt met de zenuwen van je rug. Ik lees echter dat je het fijn vind je puntjes aan te voelen met je zenuwen (en dit is heel raar om lezen :p).
Mijn suggestie is dus om die "op mijn zenuwen" weg te laten. Zo wordt het:
"De puntjes op mijn rug, dat is genoeg".

Het lijkt dan wel nergens over te gaan, en de woorden boeien allemaal niet echt, maar man, dat metrum en die rijm; het loopt geweldig <3.

Het gaat juist wél ergens over. Ik vind het erg leuk om te lezen. Dat d/t foutje is pijnlijk, maar het is al gezegd, de rijm vind ik fantastisch. Ik struikelde zelf wel een paar keer over het metrum, toen ik hem voor de eerste keer las. Bij:

komt altijd weer terug.

(dat komt waarschijnlijk omdat ik terug eerder als t'rug uitspreek)

en bij de allerlaatste zin:

op mijn rug, dat is genoeg.

Verder loopt het heel vloeiend en het klinkt erg poëtisch :cool:.