Hmm?
 

Ik deed het allemaal voor zijn liefde, zijn hart, zijn ziel.
Ik probeerde op te staan, en te lopen. Maar ik struikelde. En viel.
Ik gaf alles om zijn lippen, zijn aanraking, zijn wezen.
Het maakte me zwak, ziek. En niet te genezen.

Ik deed alles om bij hem te zijn.
Het maakte me gelukkig. Maar ik stootte me. Pijn.
Ik voelde zijn hand over mijn wang wrijven, en ik wist, dit zou nooit meer overgaan.
En ik lijk te vallen, steeds dieper te vallen. Te vallen om nooit meer op te staan.

hmmmm;)

Ik deed het allemaal voor zijn liefde, zijn hart, zijn ziel.
Ik probeerde op te staan, en te lopen. Maar ik struikelde. En viel.
Ik gaf alles om zijn lippen, zijn aanraking, zijn wezen.
Het maakte me zwak, ziek. En niet te genezen.

Dit vind ik het mooiste stukje. Zijn hart, zijn ziel. staat erg mooi, de rijm vind ik niet gedwongen, leuke woordkeuze overal.

Ik voelde zijn hand over mijn wang wrijven, en ik wist, dit zou nooit meer overgaan.
En ik lijk te vallen, steeds dieper te vallen. Te vallen om nooit meer op te staan.

klinkt me erg bekend in de oren:)

Als conclusie: een leuke binnenkomer, maar ook buiten dat feit om een heel leuk gedicht. De titel vind ik erg mooi gevonden, vooral omdat het niets weggeeft over het onderwerp.