Wolkenkrabbers
 

Kijk,
de lichtjes ver daarboven
doen denken aan de sterren
de contouren van de gebouwen
schijnen iets te willen vertellen

Luister,
Op het ritme van de regen
Giert wind door de kleinste kieren
Het grootste geklaag
Heeft de stad te vertieren

Proef,
Eenmaal de sfeer van de omgeving
Gevangen in donkere hoogbouw
Want zij zullen toch wel weten
Dat ze uiteindelijk overwinnen

--

we moesten een opdracht voor ckv maken, daar is dit uitgekomen, nou weet ik dat gedichten voor opdrachten vaak minder worden, omdat je eigenlijk gedwongen inspiratie moet hebben (zo ervaar ik dat)
De opdracht was om een gedicht te schrijven over het leven tussen wolkenkrabbers.

Ehhhhhh.

:confused:

Nou ik ben het anders wel met haar eens hoor.

uitleg zou misschien wel fijn zijn.

Wellicht.

Paranoide, reageer alsjeblieft duidelijk en ontopic.

In zekere zin dwingt kcv je tot het schrijven van een opdracht, maar ik vind dan dat je de inspiratie moet zoeken en moet proberen te vinden om de opdracht leuk te vinden en er iets mee te doen. Inspiratie is niet iets dat je overkomt, het is eerder iets dat je verdient imo.

Over je gedicht. Ik heb het niet zo met dat: kijk, luister, proef. Dat is een beetje te veel gedaan. Als je dat gewoon weg zou laten had je al een veel beter gedicht.

Ik heb er nog wat aan veranderd. Dit is het uiteindelijke resultaat geworden, ben nu wel meer tevreden.

de lichtjes ver daarboven
doen denken aan de sterren
de contouren van de gebouwen
schijnen iets te willen vertellen

op het ritme van de regen
giert wind door de kieren
het grote geklaag
heeft de stad te vertieren

proef eenmaal de sfeer
in donkere hoogbouw gevangen
natuur veranderd in kunst
met enkel ongekleurde uitgangen

voor een kcv opdracht vind ik het lang niet slecht hoor :)

de meesten zullen zoiets doen:

In een stad zijn gebouwen, heel hoog.
Ze reiken bijna tot de regenboog.
Ik kon niet helpen, als ik de ramen zag,
te denken, wie wast die elke dag? :|



op zich ook best geniaal :cool:

Ok.

Dat kijken, luisteren en proeven vond ik leuk.
De rijm was echter gedwongen, de woordkeuze geforceerd poëtisch, het onderwerp uitgemolken, de samenhang ontbrekend en de kunst van het dichten, die het al lastig genoeg heeft, verkracht.

Alhoewel dat van het onderwerp te vergeven is. Daar was immers niet zelf voor gekozen.