Leren van een depressie
 

Ik las laatst een interessant artikel in het psychologie-magazine over mensen die iets positiefs over hadden gehouden aan een depressie. Het was als het ware een dieptepunt in hun leven waardoor ze daarna dingen zijn gaan veranderen&juist weer heel gelukkig konden worden. Veel psychologen meenden echter dat het alleen maar nadelig is.

Nu vroeg ik me af of er mensen zijn(of anderen kennen) die inderdaad iets gehad hebben aan hun depressie of er iets van geleerd hebben of er door zijn veranderd?

Er door veranderd ben ik sowieso of dat in positieve zin is weet ik niet, ik zou niet weten hoe ik anders geworden zou zijn.

Ik weet het niet precies hoor, tijdje geleden..
Ik had eerst een hele negatieve kijk op het leven, nu is die nog niet helemaal weg. Vrienden en vriend hebben me geholpen om een positievere kijk op het leven te hebben. Als ik zelf terug denk aan mijn tijd dat ik depressief was, denk ik dat ik inderdaad wat geleerd heb. Je leert van de kleinste mooie dingen genieten. Misschien dat ik ook geleerd heb om meer te praten, ik was namelijk erg gesloten. Misschien dat ik ook geleerd heb minder snel ergens bang voor te zijn. Ik had toen namelijk ook angsten. Nu kan ik me zelf een beetje tegen mijn angsten verzetten :)

Dat heb ik ook gelezen! Was wel een goed stuk. Maar ik denk dat je idd kunt leren van een depressie. Tenminste ik wel. Ik heb sinds groep 8 slecht in mijn vel gezeten. Ofja, in groep 8 is het begonnen, 2 jaar later kwam het er pas uit (in de vorm van zelfmoordgedachten, geen neigingen, daar had ik het lef niet voor). Ik ben met behulp van een psycholoog dr boven op gekomen. Ik kan dingen nu meer waarderen. Ik kan zo snel geen goed voorbeeld verzinnen, maar ik geniet meer van het leven. Ik denk dat dat komt omdat je ook weet dat het vele malen slechter kan. Dat is bij mij in ieder geval wel zo.
Ook til ik minder zwaar aan dingen, maak er niet zo snel meer een probleem van....

Meestal weet je waardoor je kut voelde, en als dat er nu weer aan zit te komen kan je sneller actie ondernemen zogezegd.. Juist direct dingen gaan doen die je afleiden.

Ofzo :confused:

Toen ik een jaartje geleden dik in de shit zat met mijn toenmalige vriendin die zichzelf opensneed en dergelijke, om wie ik echt superveel gaf en die me echt té veel pijn deed voelde ik me zo ongelofelijk vertieft kut. En dat deed zo'n pijn op dat moment.

Maar als ik er nu op terug kijk ben ik trots op mezelf, dat ik er afstand van heb kunnen nemen omdat zij niet goed voor mij was, en heb ik er ook zeker van geleerd. Als je uit je depressie komt geeft dat je zelfvertrouwen en levenservaring mee. Je leert jezelf verkennen en je weet wat je volgende keer anders&beter kan doen. Ik ben nu blij dat ik het meegemaakt heb omdat het mijn volwassenwording in een versnelling heeft gezet, en het me aan het denken heeft gezet over het leven.

Ook reageerde ik daardoor minder heftig op m'n huidige vriendin (die een soortgelijk probleem had) en kon ik er rustiger mee omgaan, dus ik ben blij dat ik mijn 'depressie' heb overwonnen en ben zeker trots op mezelf.

Zo denk ik er over ;)

Och, het vormt je. Elke gebeurtenis bouwt mee aan wie je uiteindelijk wordt en ook een depressie heeft zijn invloed, en vaak een redelijk grote.
Ik weet nog dat ik na een depressie ooit gruwelijk blij was dat ik me druk kon maken om een jongen die ik leuk vond. Dat leek, na die depressie, zo klein dat het gewoon leuk was om mee bezig te zijn, ook al was het teleurstellend.
Ik weet ook wel dat ik in een dipje soms bang ben terug te vallen. Maar ook dat went, ik denk niet dat ik ooit weer zo ver terug zal vallen.
Ja, je leert wel over jezelf.

ik heb ook een depressie gehad in combinatie
met een eetstoornis. ik ben er helemaal alleen uitgekomen
en ik ben zeker veranderd, in positieve zin.
ik ben er veel sterker door geworden en volwassener
en voel me zeker wel beter dan voor de depressie.
ik kan me ook niet meer zo druk maken
om onbenullige dingetjes.. dus t heeft me
zeker wel geholpen :)

Dat bedoel ik :)

Ik weet niet wat een depressie is, maar ik heb EEn tijd gehad die absoluut een diepte punt was, en die heeft me natuurlijk veranderd, en ik weet wel zeker dat dat in positieve zin is. op de een of andere manier is mijn liefde en waardering voor het leven en haar aspecten er gigantisch door vergroot. Het blijft tenslotte ook gewoon een periode uit je leven, tijdens welke je leeft en dus ontwikkeld wordt. ofzo

Yeah, het hoeft ook niet persé een depressie te zijn denk ik, gewoon. Dieptepunten zijn er om goed te komen en daardoor sterker te worden. Zonder dieptepunt geen hoogtepunt. Maar nu gaan we wel naar de filosofie kant ;)

Bij mij is het alleen maar negatief geweest :)

Ik heb het artikel ook gelezen.
Tijden voelde ik het zo dat alle depressies alleen maar als deuken in mijn zelfvertrouwen waren, maar ik heb geleerd. Ik ben nu veel gemotiveerder voor school, voor het hele leven eigenlijk. Ik heb gezien hoe je kunt wegkwijnen in de psychiatrie, hoe je je hele leven lang depressief kunt zijn zonder dat je er een einde aan mag maken. Ik wil dat niet! Ik heb ineens motivatie en inspiratie gekregen in mijn leven. Ik heb geleerd hoe ik in elkaar zit, wat mijn zwakke en mijn sterke punten zijn. Ik heb geleerd wie mijn vrienden zijn.
Tuurlijk had ik het allemaal liever niet gehad. Misschien was ik wel liever heel dom geweest, maar dat ben ik niet. Ik neem het leven zoals het is, en geniet van de kleinste dingetjes.

ik ben nu beetje heel erg depressief, dus ik zou niet weten hoe ik er beter van kan worden.

Maarja, dat is in feite zo met elke negatieve gebeurtenis in je leven. Je leert er altijd wel wat van en je word er altijd een stuk sterker door. Je groeit met elke ervaring/gebeurtenis die je opdoet, en dat geldt niet specifiek voor het doormaken van een depressie, maar dat is 1 van die dingen die je laten veranderen :)

En eigenlijk lijkt me dat niks nieuws eigenlijk, ik dacht dat dat bij iedereen wel bekend was :confused:

jaa das waar natuurlijk maar dit was zo
heftig dat ik echt heel veel verandert ben..
t valt heel erg op.. om nou te zeggen dat ik blij
ben met deze gebeutenis is weer wat overdreven
maar ik ben er wel me geholpen.. uiteindelijk..

Inderdaad, alle gebeurtenissen in je leven veranderen je en maken je tot wie je bent. Ik heb bijv. wel een paar vriendinnen die niet echt veel hebben meegemaakt, natuurlijk fijn voor hen maar ik merk het wel als er bijv. bij mij iets naars gebeurt of bij een andere vriendin oid. Als ik het vertel merk ik dat ze het moeilijk kunnen begrijpen.

Als ik mij nu vergeleken met een jaar geleden dan ben ik nu inderdaad heel gelukkig:o Het klinkt stom, maar toch mis ik die tijd (achteraf) een beetje. Dat komt vast omdat ik achteraf weet dat ik het gered heb:)

Mijn ene depressie die ik heb gehad was ontstaan omdat ik te veel nadacht, over het leven en alles en eigenlijk ben ik al vergeten waarom precies, amar ik heb er wel uit geleerd dat ik mezelf niet moet overbelasten met alles te analyseren. Mijn tweede depressie ontstond door omgeving, vrienden die heel negatief waren en ik nam dat op den duur over, ik zag in niets goed meer, wou echt dood, ik ben dan (heel) langzaam terug positief gaan denken, en nu ben ik de eeuwige optimist :) Op dit moment voel ik me ook niet echt gezond mentaal,maargoed.

Natuurlijk leer je van een depressie!

Hoewel mijn depressie me een deel van mijn onbezorgde jeugd heeft afgenomen, heeft het me een vernieuwende kijk op de wereld gegeven. Aangezien ik het leven zo zwaar ervoer, heb ik nooit de kans gekregen het "oppervlakkig" te bekijken. Kort gezegd, mijn depressie heeft me diepgang gegeven, en die diepgang zit in me. Ik ben niet oppervlakkig, zoek altijd de diepte en de betekenis van dingen. Ik vind dat persoonlijk een groot pluspunt en daar ben ik blij mee.

Wat niet wegneemt dat ik van sommige dingen zou willen dat ze nooit gebeurd waren :).

Als ik niet depressief zou zijn geweest zou ik heel anders zijn in ieder geval.. of dat positief is weet ik niet, maar leerzaam is het zeker.

Toen ik 10 was... had ik in mijn dagboek op geschreven "Uit al het negatieve komt iets positiefs... Je kan alleen maar sterker worden"
Zo simpel maar ik geloof het nog steeds.
Ik kan huilen als ik bedenk dat een kind zoveel ellende kan mee maken. En me psygoloog geloofde ze oren niet. Maar ik ben nu sterk... heb een sterke persoonlijkheid en er is niets dat ik niet aan kan zonder het positief in te zien.
Je kan inderdaad niet in 1 keer iets negatiefs in iets positiefs veranderen. Dat zou ook niet goed zijn want dan kan je makkelijk weer terug vallen.
Sommige mensen hebben het van nature de kracht om dingen aan te kunnen andere moeten het leren.
Maar Depressie... waarom zou het slecht om gelukkig te worden!

Net hetzelfde! Niet met een jongen uiteraard... ;)
Kheb gewoon zin in het leven gekregen.
Maar ik ben bang dat ik nu zelf iemand gekwetst heb en kan het onmogelijk nog goed maken. Wat dat betreft leer je dus niets uit een depressie, kan me er echt niet overheen zetten :(
Kben gewoon een klootzak geweest en ik moet er mee leren leven.

Heb je het geprobeerd goed te maken?
Als jij echt spijt hebt van iets en je probeerd het goed te maken en het lukt niet laat het dan gewoon even rusten.... en probeer het over een paar weken weer. En praat er met die persoon over. Zegt die persoon laat maar het is goed.
Dan is goed... En dan moet je je zelf je fout vergeven. En door gaan met leven.

Je leert op een gegeven moment te relativeren. :)

Je leer tinderdaad te relativeren, je hebt geleerd dat een dagje een dip hebben niet meteen het eidne van de wereld is, je kent jezelf beter. Ik ben juist door mijn depressie positiever tegen het leven aan gaan kijken, ben hulpvaardiger en socialer geworden, omdat ik weet hoe een depressie kan voelen.

Een depressie is niet alleen ongelukkig zijn !
En als ik bovenstaande reacties zie, dan word er alleen gepraat over niet lekker in mijn vel zitten, of je kut voelen, nogmaals, dat is heel wat anders.

Ik moet wel zeggen dat ik me bij mijn gemoed heb neergelegd.
Niet dat ik er gelukkig van word als ik eens een dip heb maar door me slecht te voelen, kan ik des te meer een ander moment gelukkig zijn. Ik kan er niks aan veranderen, de ene dag ontwaak ik met een hoofd van steen en heb ik negatieve gedachten, de andere dag word ik vrolijk wakker en kan ik àlles aan.
Ik weet niet, het is vreemd maar zo is mijn gemoed. Ik leer er mee leven en geniet des te meer van de momenten wanneer ik me wel goed voel en dat contrast, van vrolijk voelen en juist niet, is altijd in evenwicht dat ik globaal kan zeggen dat ik toch niet zo ongelukkig hoef te zijn.
Het is complex hoe ik het beschrijf maar zo komt het er wel op neer.

Ik denk dat de meeste wel weten wat een depressie in houd maar dat velen... niet verder willen in gaan op de dingen van toen hun een depressie hadden... Ik heb er een tijd voor bij een psygoloog gelopen... Het is heel logisch dat ze er niet dieper op in gaan!

thx
Bleek dus dat ik veel drama maakte om niks. Ik was bang dat ze het heel slecht zou opnemen, ze deed nogal sentimenteel de vorige keer. Maar kheb me in haar vergist, ze nam het me niet echt kwalijk.
(y) :D

Ik denk dat je sowieso van elke ervaring leert, ook als die negatief is zoals een depressie. Of misschien wel júist als het iets negatiefs is, vanwege het leren relativeren, het anders kijken naar bepaalde dingen in het dagelijks leven etc. Ik denk dat het inderdaad een 'verrijking' is, om het zo maar even te noemen.

Ik heb er zeker wel van geleerd.

Van een depressie afkomen is enorm moeilijk ; dat ligt er natuurlijk ook aan in waarom je depresief bent.
Het probleem is vaak juist dat veel mensen niet eens weten waarom ze depresief zijn.

Je leert er van, omdat je weet wat je dwars zat/ verkeerd deed waardoor je je leven weer kunt oppakken en de fouten kunt verbeteren.

Het is bijvoorbeeld anders als een persoon zijn partner kwijtraakt, in de zin van dat hij/zij doodgaat.
Het verwerken van deze depressie is moeilijk, maar je hebt niets verkeerd gedaan.
Dit soort depressies kun je alleen accepteren en hopen dat je weer je leven op kunt pakken.