Folie à deux
 

Folie à deux

Een schilderkunster en een verre prinses
zij dacht in geur en in zwart-wit
hij zag het witter kleurend.

Prismatisch pragma waren zij.

Zij vingerjamde Bonne Maman
op de zoveelste schreeuw van schreeuw maar hoor ik hoor je niet,
terwijl hij zijn vader zocht in zijn eerste schilderij
en zij niet begreep dat hij bleef zoeken
in stilte.


En zij sprak over verkwastelde tijd.

Ze gooide zijn laatste minuut tegen de muur naar

b
e
n
e
d
e
n

(Misschien had zij beter in Carcassonne gebleven,
luchtkastelen schilderen met wolkenstof en schreeuwen
tot het stof een wolk wordt en zij het weg kon blazen.)

tot het een streep was.

Hij zette er een punt achter.

Zij stippelde weg.

Sprookjesachtig ^_^

Ik moet ook denken aan een soort Oedipus-complex met je geesteskinderen :confused:

Leuke vondsten (Hij zette er een punt achter/Zij stippelde weg., de zoveelste schreeuw van schreeuw maar hoor ik hoor je niet,
maar door de typografie enzo is het geheel misschien toch wat te veel 'uitgesmeerd' over een groot oppervlak (Hoewel dat natuurlijk een geweldig soort speling zou zijn).

Nu heb ik ook het idee dat jij vooral als eerste op mijn gedichten reageert :p Niet erg hoor.

Bedoel je dat het te lang is? Dat er teveel lege ruimte tussen zit?

Oedipus wilde ik er niet in verwerken. :| Ik vond Folie á deux al eng genoeg :(
Eigenlijk was dit ooit een idee voor de kleur-dichtwedstrijd. Een kwastengooiruzie, of zoiets.

:)

Ja, teveel lege ruimte bedoel ik. Regel tekst, witregel, regel tekst, witregel, regel tekst vind ik niet zo mooi staan.

En ja, ik snapte de kwastenruzie natuurlijk wel. Heb je ook leuk gedaan, vooral in het schreeuwen van schreeuwen-stukje. Het wegstippelen lijkt dan weer veel minder temperamentvol van haar.

Carcassone :)

Inderdaad veel wit (of in dit geval geel), maar ik ben er nog niet uit in hoeverre ik dit storend vind. Wat er staat vind ik namelijk mooi. Het is eens iets anders en ik vind het leuk, want ik heb het met plezier gelezen. Je woordgebruik is mooi, maar soms wat 'stroef', dan duurt het even voordat ik weet hoe ik het moet lezen.

Hij zette er een punt achter.

Zij stippelde weg.
vind ik gaaf!

Ik vind het al zo'n mooie titel, en dan is het ook nog eens een fantasievol kleinig lievig mooi gedicht.

Het vele wit vind ik niet echt storend, maar de vorm van beneden is naar mijn smaak over the top. Ik houd wel van het soort woordspelingen, alhoewel ik ze waarschijnlijk niet allemaal precies snap.

Prismatisch pragma

vind ik leuk, evenals:

En zij sprak over verkwastelde tijd.


De sfeer, NFS zei het al, erg sprookjesachtig. Stiekem zie ik er ook een ivoren toren bij.

Nog bedankt voor de reacties, Touché, Reem (ik moet wennen aan de verdwenen 3 :( ) en Halogeen. :)

Halogeen, stiekem kan ik uit jouw reactie nauwelijks opmaken wat je er nou eigenlijk van vindt :o

En dat het zó sprookjesachtig overkwam was nou ook weer niet de bedoeling, ik begrijp eigenlijk niet waardoor dat nou komt :o

Het klinkt idd als een sprookje, waarschijnlijk door de prinses. Er zitten hele leuke elementen in, maar je hebt het naar mijn gevoel een beetje te overdreven gemaakt. Teveel erin willen proppen wat de leukheid ervan weghaalt. Ook de witregels lijken er soms teveel aan, het beneden had voor mij ook gewoon op een lijn eronder gemogen.

Het wegstippelen <3.