Geluk.
 

De jaren vielen van me af
Als wonden die zijn genezen
Zwijgende woorden omringen me
In de stilte zijn zij herrezen

Ik leefde in een wereld
Waar de deuren zijn gesloten
Gevangen in mijn eigen lichaam
Werd ik door iedereen verstoten

Nu zet ik steeds weer stapjes
In de richting die mij deugt
Maar de weg die ik bewandel
Blijkt niet altijd vol vreugd.

Dacht ik alles en iedereen
Te kunnen overwinnen
Maar er is niets minder waar
Ik moet steeds opnieuw beginnen

En het blijft voor mij heel zwaar
Want het leven is slechts schijn
Maar ik laat alles tot me komen
Want vóór mijn dood zal ik gelukkig zijn.

Ik vind het nooit zo mooi als iedere regel met een nieuwe hoofdletter begint, terwijl dat niet hoort. Word doet het automatisch, maar je kunt het natuurlijk zelf wijzigen. Ook jammer dat je geen interpunctie gebruikt. Verder vind ik je gedicht zeker niet slecht, hoewel ik niet zo van de vorm houd. deugt - vreugd vind ik wat gerijmd en het loopt niet altijd even lekker: bij Blijkt niet altijd vol vreugd. mis ik bijvoorbeeld een lettergreep. Je gedicht is ietwat verhalend en de inhoud is duidelijk, misschien iets te duidelijk: een gedicht hoeft niet altijd direct begrepen te worden.